Βασιλική Σουλαδάκη: “Γιατί επιλέγω Νίκο Ανδρουλάκη”

“Γιατί επιλέγω Νίκο Ανδρουλάκη”

“Με τον Νίκο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ.

Στις εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας στις 5 Δεκέμβρη στήριξα την υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου με καθαρά πολιτικά κριτήρια αρχικά, στοχεύοντας στην πολιτική ανανέωση του ΠΑΣΟΚ και απαλλαγή του από καθεστωτικές αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Όμως λειτούργησαν και κριτήρια από την προσωπική μας σχέση διαχρονικά, σε κάθε περίπτωση η συνολική συμπεριφορά, πολιτική και κοινωνική του Ανδρέα Λοβέρδου, ανεξάρτητα του εκλογικού αποτελέσματος κρινόμενη, ήταν σε όλα τα επίπεδα απόλυτα θετική.

Για τον Γιώργο Παπανδρέου δεν θα πω πολλά πράγματα, τον γνώριζα από μικρό παιδί από τον πατέρα μου, είχε έλθει αρκετές φορές στο σπίτι μας, αργότερα όταν ήταν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχα μαζί του συνεργασία, έτσι δυσκολεύομαι να κρίνω, εξάλλου δεν χρειάζεται η δική μου κρίση, ο ίδιος με τις δικές του επιλογές για την πορεία και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να αυτοαξιολογηθεί και να αυτοβαθμολογηθεί αρνητικά.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στον Νίκο.

Η πολιτική πολλές φορές, μπερδεύεται και με τις ανθρώπινες σχέσεις, έτσι λοιπόν με τον Νίκο Ανδρουλάκη με συνδέουν ισχυρές ανθρώπινες σχέσεις.

Η κοινή καταγωγή από την Κρήτη, από πολύ παλιά γνωστοί από το ΠΑΣΟΚ ο πατέρας μου με τον πατέρα του Νίκου τον Μαρίνο, αλλά και συμφοιτητές με την αδελφή μου και τον σύζυγό της στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης.

Με τον Νίκο είμαστε στο ίδιο ψηφοδέλτιο της «Ελιάς» για τις Ευρωεκλογές το 2014, όπου κάναμε ένα ωραίο αγώνα, απλό και ανθρώπινο, πορευτήκαμε μαζί σ’αυτό το πρωτόγνωρο για μένα ταξίδι που θα το θυμάμαι…

Ο Νίκος είναι πολιτικά αυτοδημιούργητος, πέρασε μέσα από «θηρία» της πολιτικής και δεν έχασε ούτε μια τρίχα από την κεφαλή του.

Επιβίωσε πολιτικά σ’ένα πληγωμένο χώρο που τα τελευταία χρόνια επικρατούσε «η ίντριγκα και η συνομωσία».

Η λαϊκή μας παροιμία λέει… «η φτώχεια φέρνει γκρίνια» κι αυτός ο χώρος έγινε πολύ φτωχός, όχι μόνο σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και σε πολιτική.

Δεν θα εστιάσω στο ηλικιακό του προτέρημα, εγώ δεν διαχωρίζω τους νέους από την ηλικία τους, μπορεί να είσαι έφηβος και να έχεις γεράσει, ή να έχεις «γεράσει» και να είσαι ένας αιώνιος έφηβος…

Στον Νίκο με τράβηξαν τα χαρακτηριστικά του μαχητή, που ξεκίνησε από το Ηράκλειο της Κρήτης, ανέβηκε βόρεια για να σπουδάσει Πολιτικός μηχανικός και να τελειώσει στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης από το Ηράκλειο της Κρήτης, που με πείσμα, ήθος και πολιτική συνέπεια κατάφερε να εκλεγεί δυο φορές στην Ευρωβουλή με 180.000 ψήφους που του έδωσαν οι Έλληνες πολίτες για να είναι τώρα εδώ μαζί μας, επιστρέφοντας δριμύτερος από την τελευταία αναμέτρηση και νικητής να ηγηθεί του πολιτικά πληγωμένου και πολύπαθου χώρου μας.

Νίκο προχώρα, είμαστε όλοι μαζί σου!

Βασιλική Σουλαδάκη, Διεθνολόγος.