Συνέντευξη στον Άγγελο Γαβρή και το “The Socialist” παραχώρησε η Βουλευτής του ΜέΡΑ25, Αγγελική Αδαμοπούλου.

Η Βουλευτής Α’Αθηνών με το ΜέΡΑ25, Κα Αγγελική Αδαμοπούλου, παραχώρησε συνέντευξη στον Άγγελο Γαβρή και το “The Socialist”. Μια συνέντευξη αποκαλυπτική, που ανέλυσε σε βάθος το σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι και ανέδειξε τις “ισορροπίες” εντός της Ελληνικής Βουλής. Ισορροπίες που κάθε μέρα φαίνεται να αποκαλύπτονται στο ευρύ κοινό όλο και περισσότερο. Με αφορμή την άρση της Βουλευτικής της Ασυλίας, για δηλώσεις της από το Βήμα της Βουλής (!), η Αγγελική Αδαμοπούλου είναι το πρόσωπο των ημερών, το πρόσωπο των “έργων και ημέρων” της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των πολιτικών που εφαρμόζει τόσο εκτός όσο και εντός κοινοβουλίου.

Η Αγγελική Αδαμοπούλου, πέτυχε κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο, συσπειρώθηκε η κεντροαριστερά (δυστυχώς όχι ολόκληρη – όπως θα΄πρεπε) ενάντια στις Δεξιά και νεοφιλελεύθερη πολιτική και αποφάσεις εντός της Βουλής. Στην συνέντευξή της, η Κα Αδαμοπούλου “δεν μασάει τα λόγια της”, μιλά ξεκάθαρα και ταπεινά για την υπόθεσή της και στέκεται τόσο στα ενδεχόμενα συμφέροντα που ικανοποιούνται με την άρση της βουλευτικής της ασυλίας όσο και στην “Φτηνή” χειραγώγηση των ΜΜΕ και απέδωσε τις ευθύνες που αναλογούν στην ανεξάρτητη αρχή του ΕΣΡ.

Άσκησε δριμεία κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για την διαχείριση της πανδημικής κρίσης και την εργαλειοποίησή της προς μικρομματικό όφελος. Απέδωσε ευθύνες στο Κίνημα Αλλαγής, το οποίο, όπως λέει η ίδια, “είναι σαφές πως έχει χάσει τον ιδεολογικό του προσανατολισμό και βλέπει “φιλικά” την περίπτωση μιας συγκυβέρνησης με την ΝΔ”. Ανέδειξε τις προτάσεις του ΜέΡΑ25 και τις προσπάθειες της ήσσονος αντιπολίτευσης να δημιουργηθεί ένα “Αντι-Δεξιό μέτωπο” στη Βουλή. Προειδοποίησε για τις μνημονιακές πολιτικές που είναι “προ των πυλών” και κατήγγειλε τον κυβερνητικό παρεμβατισμό στην Ενημέρωση.

Αναλυτικά η Συνέντευξη της Αγγελικής Αδαμοπούλου:

• Κυρία Αδαμοπούλου, πρόσφατα, η Βουλή αποφάσισε να αίρει την Βουλευτική σας ασυλία. Γιατί πιστεύετε πως έγινε αυτό; Τι θα σημάνει για την δημοκρατία μας ενδεχόμενη δικαίωσή σας; 

Καταρχάς θεωρώ ότι η απόφαση του συνόλου των βουλευτών της Ν.Δ. και τεσσάρων του ΚΙΝ.ΑΛ. δεν μπορεί να αποδοθεί σε άγνοια ή εσφαλμένη εκτίμηση· γιατί όχι μόνο δεν την έλαβαν εν θερμώ, αλλά προηγήθηκαν δύο πολύωρες συζητήσεις με εξαντλητική κατάθεση των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. Ήξεραν, λοιπόν, πολύ καλά και τη σημασία και τον αντίκτυπο της ψήφου τους. Επειδή, μάλιστα, η επιχειρηματολογία της πλειοψηφίας υπήρξε εξωφρενικά αδύναμη και ακροβατική για να πείσει οποιονδήποτε με στοιχειώδη νομική και πολιτική κατάρτιση, η γνώμη μου για το κίνητρο είναι ξεκάθαρη:

έπρεπε να ικανοποιηθεί ένα συγκεκριμένο εκλογικό ακροατήριο στο οποίο Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛ. έχουν ή προσδοκούν να έχουν προνομιακή πρόσβαση. Έφτασαν δηλαδή στο σημείο να ευτελίζουν το Σύνταγμα και τον κοινοβουλευτισμό για ένα μικροπολιτικό δούναι και λαβείν.

Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας: τίποτε δε θα σημαίνει για τη Δημοκρατία μας η δικαίωσή μου. Πολιτικά και προσωπικά θα αποτελέσει μια νίκη αυτονόητη. Εκείνο που θα αποκαταστήσει ουσιαστικά την τιμή και την υπόληψη του Κοινοβουλίου και το πλήγμα που κατάφερε η πλειοψηφία στον κοινοβουλευτισμό και στην ελευθερία της πολιτικής έκφρασης θα είναι η οριστική εγκατάλειψη τέτοιων τακτικών και η πλήρης μεταστροφή του κλίματος σε επόμενα παρόμοια περιστατικά.

Δεν νοείται, συνεπώς, ανάκαμψη στη δημοκρατική και κοινοβουλευτική κανονικότητα αν αύριο βρεθεί με την ίδια λογική στην ίδια δυσάρεστη θέση κάποιος άλλος βουλευτής για αντίστοιχες δηλώσεις του, και δη από βήματος Βουλής.

• Οι δηλώσεις που οδήγησαν την ένωση αξιωματικών κεντρικής Μακεδονίας να ζητήσει την άρση της βουλευτικής σας ασυλίας, έγιναν από το Βήμα της Βουλής, με αφορμή αυτό και ταυτόχρονα την έξαρση του φαινομένου “παραίτησης” δημοσιογράφων από ΜΜΕ αφήνοντας αιχμές προς το Μαξίμου, πιστεύετε πως γίνεται μια απόπειρα “φιμώματος” όσων “ενοχλούν” την κυβέρνηση Μητσοτάκη; 

Εκείνο που είχαμε αντιληφθεί από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ήταν ότι σίγουρα είχε δρομολογηθεί ένα σχέδιο περιθωριοποίησης και αποκλεισμού των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ, σε σημείο μάλιστα να καταγγέλλονται σε θεσμικά όργανα της Ε.Ε. πιέσεις του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος προς επιχειρηματίες ώστε να αποσύρουν διαφημίσεις από συγκεκριμένα Μέσα με σκοπό να τα οδηγήσουν στον οικονομικό αφανισμό.

Τώρα βλέπουμε να αποκαλύπτεται και ένας ακόμη ανίερος δεσμός κυβέρνησης – κατεστημένων ΜΜΕ, ο οποίος δεν χρειάζεται τη δική μου πεποίθηση για να επικυρωθεί, αφού πλέον είναι αυταπόδεικτος.

Επειδή, μάλιστα, αντιλαμβάνομαι ότι αναφέρεστε ιδίως στην πολύ πρόσφατη και γνωστή στο πανελλήνιο παραίτηση υψηλόβαθμου στελέχους συγκεκριμένης εφημερίδας, θα θυμίσω ότι δεν πρόκειται για αιχμή αλλά για ευθεία καταγγελία για άσκηση «ασφυκτικής πίεσης» από το Μαξίμου, και μάλιστα για τον χειρισμό κορυφαίου ζητήματος σε σχέση με την πανδημία.

Αυτό που τώρα προκύπτει ξεκάθαρα, λοιπόν, είναι ότι υπάρχουν εντεταλμένα ΜΜΕ και πληρωμένες πένες.

Επιτρέψτε μου, όμως, να κλείσω την απάντησή μου με το εξής: αν κάποιους τους εξέπληξε αρνητικά η συγκεκριμένη δημόσια καταγγελία -την οποία δεν έχει διαψεύσει το Μαξίμου, προσωπικά βρήκα τουλάχιστον εξίσου ανησυχητική την αναφορά στην ίδια ανάρτηση σε «αγώνα» που έδωσαν δημοσιογράφοι συγκεκριμένων Μέσων ενάντια στην τέως κυβέρνηση. Θεωρώ ότι πρόκειται για μια δήλωση τόσο απροκάλυπτα κυνική που θα πρέπει να βάλει σε έντονες σκέψεις όλους τους δημοσιογράφους αλλά και τις Ενώσεις τους. Από πότε, δηλαδή, το δημοσιογραφικό λειτούργημα έχει απώτερο σκοπό τη συστηματική φθορά κυβερνήσεων και όχι την αποκάλυψη της αλήθειας για λόγους δημοσίου συμφέροντος; Και πόσο ανεξάρτητος και ειλικρινής μπορεί να είναι ένας δημοσιογράφος με τέτοια ατζέντα;

• Θα μείνω στο θέμα αυτό, τονίζοντας πως η πλειονότητα της αντιπολίτευσης, ίσως για πρώτη φορά εδώ και καιρό, έδειξε σημάδια συσπείρωσης ενάντια στην αυτοδυναμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με αφορμή την ψηφοφορία για την  άρση της ασυλίας σας, σηματοδοτεί κάτι αυτό; 

Θα ήταν αρκετά επισφαλές κι αυθαίρετο να μιλήσουμε με βεβαιότητα για μια ξεκάθαρη αλλαγή υποδείγματος. Άλλωστε, κάτι τέτοιο συνεπάγεται μια πιο σταθερή κι ευρύτερη αντιπολιτευτική ομοθυμία απέναντι σε συγκεκριμένες κυβερνητικές πρακτικές, δηλαδή μια αρκετά κοπιώδη διαδικασία που προϋποθέτει συναντίληψη σε επίπεδο στοιχειωδών έστω ιδεολογικών αρχών.

Ωστόσο, εκείνο που σίγουρα μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι -με μόνη εξαίρεση κάποιους βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ.- οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις όντως συσπειρώθηκαν για να καταδικάσουν μια μεθόδευση της πλειοψηφίας η οποία εγκαθιδρύει ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά πράγματα.

Αυτό που αποδείχθηκε, δηλαδή, είναι ότι υπάρχει ένα «μη περαιτέρω», ένα όριο που γίνεται παρόμοια αντιληπτό για ολόκληρη σχεδόν την αντιπολίτευση, και ότι η κυβέρνηση το ξεπέρασε σε βαθμό και με τρόπο ανάρμοστο. Εν ολίγοις, τηλεγραφική κατακλείδα που περιγράφει πώς βίωσαν την πορεία της υπόθεσής μου οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις θα μπορούσε να αποτελέσει η εξής φράση που ακούστηκε επανειλημμένα στην Ολομέλεια: «οι βουλευτές θα φοβόμαστε να μιλήσουμε στη Βουλή». Είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός, συνεπώς, να συλλογιστεί τι ακριβώς λέει αυτό το συμπέρασμα για την ποιότητα του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας στη χώρα μας.

• Σε έρευνες που έχουν γίνει από ιδρύματα και οργανισμούς στο εξωτερικό, φαίνεται πως οι Έλληνες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην εγχώρια ενημέρωση, μάλιστα, με δηλώσεις του, ο κος Βαρουφάκης μίλησε για αποκλεισμό της αντιπολίτευσης από τα ΜΜΕ, πως το σχολιάζετε αυτό; 

Δυστυχώς οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δείχνουν να έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη τους σε πλήθος θεσμών οι οποίοι παραδοσιακά χαρακτηρίζονται «τελευταία οχυρά» απέναντι στην φαυλότητα, στην παρανομία και στην κατάχρηση. Τα αποτελέσματα πολύ πρόσφατης έρευνας, λόγου χάρη, έδειξαν ότι πλέον οι περισσότεροι Έλληνες δεν περιβάλλουν με εμπιστοσύνη ούτε καν τη Δικαιοσύνη, η οποία παραδοσιακά αντιστεκόταν σε τέτοιου είδους φθορές. Το θέμα, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στους δείκτες αντίληψης του κοινού, αλλά και σε διεθνή πορίσματα, σύμφωνα με τα οποία η ελευθεροτυπία και η ποιότητα της δημοσιογραφικής κάλυψης των γεγονότων στη χώρα μας κρίνεται τουλάχιστον ελλειμματική. Ελπίζω όλα αυτά τα αρνητικά συμπεράσματα να λειτουργήσουν παρακινητικά για τον δημοσιογραφικό κόσμο και να οδηγήσουν όχι μόνο σε προσχηματική αυτοκριτική, αλλά σε ουσιαστική μεταστροφή.

Έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη την πολυφωνία και την ανεξάρτητη ενημέρωση, και ελπίζω αυτό να γίνει πολύ σύντομα αντιληπτό στην πλήρη έκτασή του.

Σχετικά με τον αποκλεισμό της αντιπολίτευσης από τα ΜΜΕ, πρόκειται για μια εγχώρια παθογένεια δεκαετιών. Στις μέρες μας, όμως, το φαινόμενο έχει οξυνθεί τόσο πολύ που μπορούμε δίχως υπερβολή πια να μιλάμε για πλήρη εκτροχιασμό. Μάλιστα, δεν περιορίζεται ούτε σε υποεκπροσώπηση των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, ούτε καν σε αποφυγή άσκησης δημόσιας κριτικής και άρθρωσης αντίλογου προς τα στελέχη της πλειοψηφίας. Βιώνουμε ένα διαρκές και άνευ προηγουμένου αντιδεοντολογικό και ύποπτο αβαντάρισμα του κυβερνητικού έργου, το οποίο ήδη προκαλεί την έντονη δυσφορία του κοινού αισθήματος. 

Κανείς δεν επιθυμεί έναν πανοπτικό μπαμπούλα στα μέσα ενημέρωσης, η δε τόσο συστηματική και περίτεχνη αποσιώπηση της αντιπολιτευτικής φωνής στην Κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για την ίδια τη δημοκρατία. Το ίδιο το Σύνταγμα κατοχυρώνει την πολυφωνία και ο αποκλεισμός που αποδεικνύεται από τις εκθέσεις και τα στοιχεία είναι απαράδεκτος.

 Το ΜέΡΑ25 με σειρά παρεμβάσεων, δράσεων και επιστολών του διεκδικεί συνεχώς τη σωστή λειτουργία του ΕΣΡ. Συγκεκριμένα, έχουμε απευθύνει αλλεπάλληλες κλήσεις προς την Αρχή για  ενημέρωση στην έκδοση των πορισμάτων του 2018 και 2019 και για τις χαώδεις διαφορές προβολής του κυβερνώντος κόμματος και της αντιπολίτευσης στα μέσα εθνικής εμβέλειας. Ο πρόεδρος του ΕΣΡ δεν μπόρεσε να εξηγήσει πώς η Κυβέρνηση καταλαμβάνει το 65% του τηλεοπτικού χρόνου όταν το ποσοστό της στις εκλογές δεν ήταν ούτε 40%. Όπως και το αντίστροφο που ισχύει με τον συστηματικό αποκλεισμό του ΜέΡΑ25 από τα μέσα.

• Θα ήθελα την άποψή σας πάνω στην διαχείριση της πανδημικής κρίσης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ένα σχόλιό σας στην αντιπολίτευση.

Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού δεν παρεκκλίνει σπιθαμή από τη γενική στρατηγική της πλειοδοσίας σε επικοινωνιακά τεχνάσματα. Στην περίοδο του πρώτου εγκλεισμού, οι πολίτες αποφάσισαν να γίνουν παραδείγματα υπευθυνότητας και πειθαρχίας, με σκοπό να θωρακιστεί το ΕΣΥ και οι δομές του, τη σπουδαιότητα των οποίων ξαφνικά θυμήθηκαν κάποιοι που λίγο καιρό πριν επαναλάμβαναν σε κάθε ευκαιρία ότι έχουμε πολλούς γιατρούς και ταυτόχρονα διεκδικούσαν τα εύσημα της πατρότητας μαζικών απολύσεων. Έγιναν τα απαραίτητα βήματα στον πολύτιμο χρόνο που εξασφάλισαν με αυτοθυσία οι πολίτες στην κυβέρνηση; Ούτε κατά διάνοια.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο κατά τη δεύτερη φάση της πανδημίας έχουμε κατρακυλήσει διεθνώς σε όλους τους σχετικούς δείκτες. Οι εξετάσεις και η ιχνηλάτηση είναι εντελώς ανεπαρκείς, τα μέτρα αντιφατικά και αλληλοακυρούμενα, η πληροφόρηση επιλεκτική και μεθοδολογικά αμφιλεγόμενη, η αδιαφορία για προμήθεια φαρμάκων που αποτελούν ενδεδειγμένη αγωγή κατά του COVID πλήρης, τα εμβόλια από 2 και 3 εκατομμύρια έγιναν ξαφνικά 300.000, η χώρα έχει προβεί στις μικρότερες πανευρωπαϊκά ενισχύσεις και δαπάνες για τη Δημόσια Υγεία κατά την περίοδο της πανδημίας, ενώ ο προϋπολογισμός που μόλις ψηφίστηκε προβλέπει περικοπές στον κλάδο της Υγείας για το 2021. Προτρέπω, πάντως, όποιον δυσκολεύεται να πειστεί από τα δικά μου λεγόμενα να δει τι λένε οι ανακοινώσεις της ΠΟΕΔΗΝ για την πραγματικά τραγική κατάσταση στην οποία μας έχουν οδηγήσει η αποτυχία και η ανικανότητα της κυβέρνησης.

Ως προς την αντιπολίτευση, η εικόνα δεν είναι ομοιόμορφη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην έχει ξεπεράσει ακόμη την ήττα του στις προηγούμενες εκλογές και αμφιταλαντεύεται μεταξύ μιας προσπάθειας να επεκταθεί σε πολιτικά όμορους χώρους και μιας εσωστρέφειας που υπαγορεύεται από την μέχρι ενός σημείου θεμιτή ανάγκη συγκράτησης ενός αξιακού πυρήνα που ήδη εδώ και καιρό διολισθαίνει προς τα δεξιά. Το ΚΙΝ.ΑΛ. είναι προφανές ότι έχει χάσει τον ιδεολογικό του προσανατολισμό και έχει αποκοπεί από τις προοδευτικές του καταβολές, έχοντας εν πολλοίς μετατραπεί σε ένα κόμμα του ακραίου κέντρου, παρά την ξεκάθαρη απόρριψη αυτής της πορείας από την πάλαι ποτέ εκλογική του βάση, η οποία το εγκατέλειψε -μάλλον ανεπιστρεπτί. Το ΚΚΕ παραμένει συνεπές στις παραδοσιακές του θέσεις και στον αντιπολιτευτικό του λόγο, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ τη συμμετοχή του σε ευρύτερες ζυμώσεις.

Η Ελληνική Λύση διάκειται σαφώς πιο «φιλικά» προς την κυβέρνηση, και μαζί με το ΚΙΝ.ΑΛ. δείχνουν να ποντάρουν περισσότερο σε προοπτική συγκυβέρνησης όταν παραστεί τέτοια ανάγκη, δηλαδή μάλλον αρκετά σύντομα.

Το ΜέΡΑ25, από την άλλη, έχει επιλέξει την οδό της θετικής και δημιουργικής αντιπολίτευσης, καταθέτοντας διαρκώς βελτιωτικές, αιτιολογημένες και ρεαλιστικές προτάσεις για όλα τα ζητήματα, γεγονός που έχει αποτυπωθεί ανάγλυφα και στην κοινοβουλευτική μας παρουσία αλλά και στον τρόπο με τον οποίο εν γένει πολιτευόμαστε.

• Το ΜέΡΑ25 δραστηριοποιείται έντονα, ιδίως το τελευταίο χρονικό διάστημα, αναδεικνύοντας ένα ζήτημα που είναι πιο μεγάλο από ό,τι ακούγεται. Το ζήτημα της βίας και της καταστολής μα και της υποβάθμισης της Αριστεράς και των αγώνων της στην Ελλάδα, τι έχετε να πείτε για αυτό; Ποιες ευθύνες αναλογούν στα 3 “μεγάλα” κόμματα; 

Το ΜέΡΑ25 δεν θα μπορούσε να μην προκρίνει τέτοια ζητήματα ως κυρίαρχα στην ιδεολογική και πολιτική του ατζέντα. Δεν νοείται κόμμα που επικαλείται έρεισμα στην Αριστερά να μην προτεραιοποιεί αυτές τις δράσεις.

Για την αστυνομική βία και την υπέρμετρη καταστολή δεν χρειάζονται άλλες περισπούδαστες αναλύσεις. Κάθε λίγο δημοσιεύονται ντροπιαστικές εκθέσεις και μελέτες εκ μέρους του Συνηγόρου του Πολίτη, διεθνών οργάνων, ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, πρόσφατα και της επιτροπής Αλιβιζάτου, κι εκτός από κλισέ πηχαίους τίτλους για «πορίσματα-φωτιά» και «καταπέλτες» δεν βλέπουμε να αναλαμβάνεται καμία σοβαρή πρωτοβουλία για να περιοριστούν δραστικά αυτές οι επαίσχυντες τακτικές. Το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση της Ν.Δ. δείχνει όχι μόνο να μην αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και να στέκει απαθής, αλλά να το εργαλειοποιεί προς συμφέρον της.

Προσπαθεί με τακτικές αστήρικτου εκφοβισμού και διασπορά υπερβολικής ανησυχίας να καλλιεργήσει στους πολίτες τον τρόμο απέναντι σε έναν δήθεν μόνιμο κίνδυνο κατάρρευσης του σύμπαντος.

Όταν, λοιπόν, δεν γίνονται αδιαμαρτύρητα αποδεκτές οι κυβερνητικές επιλογές των τάχα άριστων και αλάθητων, ως μόνη σωτηρία προκρίνεται η αστυνομοκρατία. Όταν ο λαός είναι πειθήνιος, τον αποκαλούν υπόδειγμα σοβαρότητας και στωικότητας, αν έστω κι ελάχιστα διαμαρτυρηθεί, γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου ανεύθυνος, απείθαρχος και φύσει αντιδραστικός. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το σκωτσέζικο ντους προδίδει ανήθικη χειριστικότητα και χυδαία απαίτηση δουλοπρέπειας, οι οποίες καμία θέση δεν έχουν στις δημοκρατίες.

Όσο για τους αγώνες της Αριστεράς στην Ελλάδα και την υποβάθμισή τους από συγκεκριμένα κέντρα, δεν είναι τίποτε παραπάνω από το εγχώριο παρακλάδι του ρεύματος ιστορικού αναθεωρητισμού που προέκυψε κατά την ψυχροπολεμική περίοδο για λόγους προπαγανδιστικούς.

Θα σας αναφέρω ένα πολύ γνωστό παράδειγμα για να καταδείξω τον τρόπο με τον οποίο η παραπληροφόρηση μπορεί με μεθοδικότητα να μετατραπεί σε συλλογική συνείδηση: στη μεταπολεμική Γαλλία διεξήχθη μια μακροχρόνια έρευνα, σύμφωνα με την οποία ανά δεκαετία απευθυνόταν σε μεγάλο δείγμα η ερώτηση «ποιος συνέβαλλε περισσότερο στην ήττα των δυνάμεων του Άξονα στον Β΄ Π.Π.;». Ενώ στον απόηχο του πολέμου και επί μια δεκαετία αργότερα οι Γάλλοι «έδειχναν» συντριπτικά τη Σοβιετική Ένωση ως τη συμμαχική δύναμη με την πιο καθοριστική συνδρομή, τις επόμενες δεκαετίες το ποσοστό έπεσε κατακόρυφα, σε σημείο πλέον να έχει κατρακυλήσει στην τέταρτη ή πέμπτη θέση της σχετικής κατάταξης. Καθαρή προπαγάνδα, λοιπόν, είναι αυτό που συμβαίνει και με την αμφισβήτηση των αγώνων της Αριστεράς στην Ελλάδα.

•  Κλείνοντας αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θα ήθελα να αναφερθούμε στην πρόταση του Κ.Βαρουφάκη για “συμπόρευση” ΜέΡΑ25-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας ένα “αντιδεξιό μέτωπο” -τί σημαίνει αυτό για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών -τι σημαίνει η απουσία του Κινήματος Αλλαγής από αυτή την πρόταση; 

Το 2010 η κοινωνία μας βρέθηκε απροετοίμαστη. Αιφνιδιάστηκαν οι πολίτες και υπέκυψαν στην ενορχηστρωμένη επίθεση της τρόικας και τα όργανα βασανισμού της, τα τέσσερα συναπτά μνημόνια.Το 2020 πια γνωρίζουμε. Αυτή τη φορά άγνοια δεν συγχωρείται.

Το ΜέΡΑ25 καλεί σε παλλαϊκή συστράτευση που θα αποτρέψει το 5ο Μνημόνιο, η οποία όμως απαιτεί συμφωνία επί συγκεκριμένων σημείων:

1. Εως ότου αναδιαρθρωθεί βαθιά το ελληνικό δημόσιο χρέος και προχωρήσει στην πράξη ο επιμερισμός των βαρών της κρίσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, βέτο σε κάθε Eurogroup και σύνοδο κορυφής.
2. Κατάργηση του ζωτικού χώρου των αρπακτικών Ταμείων με κατάργηση του «Ηρακλή» και δίκαιη προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων μέσω Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών.
3. Ούτε ένα ευρώ δημόσιου χρήματος σε τράπεζα χωρίς την κρατικοποίησή της. Σπάσιμο του τραπεζικού μονοπωλίου στις ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω της ίδρυσης δωρεάν Δημόσιου Συστήματος Ηλεκτρονικών Πληρωμών.
4. Καθιέρωση Αξιοπρεπούς Βασικού Εισοδήματος, άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων και συλλογικές συμβάσεις για όλους.
5. Αμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα.
6. Τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης.
7. Αμεσο κλείσιμο όλων των «κλειστών κέντρων» συγκέντρωσης των μεταναστών.

Μόνο μια τέτοια συμφωνία μπορεί να φέρει την Πολιτική Επανάσταση που απαιτεί η ιστορική συγκυρία, όχι μια απλή κυβερνητική εναλλαγή που απλώς θα νομιμοποιήσει το 5ο Μνημόνιο με «προοδευτικό» πρόσημο.