Δευτερολογία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση & ψήφιση του νομοσχεδίου “Καθορισμός του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου”

Αναλυτικά:

Κύριε Μητσοτάκη, προφανώς για την οικονομία του χρόνου δεν θα απαντήσω σε όλα όσα είπατε, δεν θα ανοίξω μια μεγάλη συζήτηση για τα εξοπλιστικά. Ωστόσο, είναι μια συζήτηση που θα γίνει το επόμενο διάστημα, διότι πράγματι βλέπω ότι κάνετε επιλογές οι οποίες θα φέρουν τα θέματα αυτά σε συζήτηση στη Βουλή.

Το μόνο που θέλω να σας πω για τα εξοπλιστικά είναι ότι μας παραδώσατε -η παράταξή σας, όχι εσείς- μία χώρα χρεοκοπημένη με πολύ λιγοστές δυνατότητες για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε τα οπλικά συστήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παρόλα αυτά, αξίζει τον κόπο να ρωτήσετε ανθρώπους που είναι και σήμερα στην κυβέρνησή σας, τότε ήταν στην ηγεσία των Όπλων, αν η κυβέρνησή μας έκανε ή δεν έκανε αυτά που έπρεπε για να συντηρήσουμε τα οπλικά συστήματα, για να έχουμε έτοιμο το αξιοπόλεμο των Ενόπλων Δυνάμεων, την προετοιμασία τους και την αποτρεπτική τους δυνατότητα.

Έρχομαι, όμως, σε κάποια που, κατά την άποψή μου, θεωρώ ότι είναι κρίσιμο να απαντηθούν.

Πρώτα απ’ όλα μου έκανε τρομακτική εντύπωση αυτό που είπατε σε σχόλιό μου για τις αρνητικές δηλώσεις σχεδόν όλων των κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, σε σχέση με τη διακηρυγμένη πρόθεσή μας να προχωρήσουμε στην επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο με νόμο, όπως εγώ είχα πει σχεδόν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα ως πρωθυπουργός και το υπουργείο Εξωτερικών τότε, αν θυμάστε, σε μια επιλογή ειδικού σκοπού, αν θέλετε, που αφορούσε την υλοποίηση και την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη σας τότε είχαν βγει απέναντι. Και εσείς λέτε τώρα «εγώ δεν το είπα». Και μου κάνει τρομακτική εντύπωση αυτό. Διαχωρίζετε τη θέση σας με πολύ μεγάλη ευκολία από τους τομεάρχες σας. Διαχωρίζετε τον εαυτό σας από τα στελέχη του κόμματός σας, λες και δεν ήσασταν πρόεδρος του κόμματος τότε ή συνειδητά τους αφήνατε να τα λένε, ενώ εσείς είχατε άλλη άποψη.

Και πολύ φοβάμαι ότι όταν αυτό το λέει ο πρωθυπουργός από το βήμα, από το πρωθυπουργικό έδρανο για στελέχη του που και σήμερα είναι υπουργοί, οι περισσότεροι από αυτούς, το ίδιο θα πράξει και στο μέλλον όχι για τα στελέχη του, αλλά για τους υπουργούς του.

Θα τους αφήνει να εκτίθενται με δηλώσεις, είτε για στρατηγικές είτε για επιλογές, που ξέρει ότι δεν έχουν βάση, δεν έχουν έρεισμα και την τελευταία στιγμή ο ίδιος θα βγει και θα πει «εγώ δεν το είπα, εγώ είπα άλλα». Αυτό δεν είναι στάση ηγετικής ευθύνης όχι πρωθυπουργού, αλλά ούτε αρχηγού κόμματος που μετά βίας έχει πάρει 3% και έχει μπει στη Βουλή.

Και σας παρακαλώ, κύριε Μητσοτάκη, να αναλάβετε επιτέλους τις ευθύνες σας. Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά δεν μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα. Επαναλαμβάνω, από τη θέση του πρωθυπουργού δεν μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα.

Και θα αποκαταστήσω την αλήθεια, διότι έχει και μια ιστορική αξία. Όταν, κύριε Μητσοτάκη, ανέλαβα και υπουργός Εξωτερικών, με ενημέρωσε ο κ. Κοτζιάς για μια προετοιμασία που υπήρχε. Γνώριζα, βεβαίως, γιατί είχαμε κουβεντιάσει, ήταν στρατηγική μας. Αναφέρομαι στην προετοιμασία για το κλείσιμο των κόλπων και την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, μια προετοιμασία πάνω στην οποία στηρίχθηκε και η δική σας Κυβέρνηση για να παρουσιάσει το προεδρικό διάταγμα, κάτι που παραδέχθηκε χθες στην ομιλία του, αν δεν κάνω λάθος, και ο κ. Δένδιας.

Όταν, λοιπόν, ενημερώθηκα ότι έχει έτοιμο προεδρικό διάταγμα, επιφυλάχθηκα να τοποθετηθώ επ’ αυτού. Όμως, ως όφειλα, στις δηλώσεις που έγιναν κατά την παράδοση-παραλαβή, επαίνεσα το έργο του με απόλυτη ειλικρίνεια και το έργο ειδικά που αφορούσε στην προετοιμασία όλων εκείνων των απαραίτητων διαδικασιών για την επέκταση προς δυσμάς στα 12 ναυτικά μίλια.

Ενημερώθηκα, όπως φαντάζομαι κάνει και ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών και πρέπει να κάνει και κάθε επικεφαλής της διπλωματίας που βρίσκεται σε αυτή τη θέση, από τους διπλωμάτες στο υπουργείο Εξωτερικών, όπως και από τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν τη γνώση των νομικών και της ερμηνείας του Συντάγματος. Ενημερώθηκα ότι το άρθρο 27 του Συντάγματος, αν δεν κάνω λάθος, προβλέπει ρητώς ότι η διεύρυνση των ορίων της επικράτειας μπορεί να γίνει μόνο μετά από ψήφιση νόμου και μάλιστα από εκατόν πενήντα έναν βουλευτές.

Ενημερώθηκα, επίσης, ότι κανένα προεδρικό διάταγμα δεν μπορεί να προχωρήσει, γιατί είναι κανονιστική διάταξη και πρέπει να περάσει από το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, και πρέπει να περάσει από υπουργικό συμβούλιο σε ό,τι αφορά την επέκταση επικράτειας και μετά να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Συνεπώς, λίγες μέρες μετά, βγήκα με ευθύνη και ανακοίνωσα ότι αυτή η πολιτική επιλογή θα προχωρήσει με νόμο και έδωσα εντολή στον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών τότε, τον κ. Κατρούγκαλο, να ετοιμάσει τον σχετικό νόμο. Και πράγματι ο αναπληρωτής υπουργός ετοίμαζε τον νόμο και του ζήτησα να πάει στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και να ενημερώσει τα κόμματα για τον νόμο αυτό. Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση που έλαβε τότε από τον εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας στο ΕΣΕΠ, τον κ. Κουμουτσάκο; Μην τολμήσετε και το φέρετε και δεσμεύσετε τη χώρα σε προεκλογική περίοδο. Αυτή ήταν η απάντηση και ήταν τέλη Φλεβάρη του 2019.

Και έρχομαι τώρα στην ουσία, γιατί η ουσία είναι που έχει σημασία. Τέτοιου είδους πολιτικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες, κύριε Μητσοτάκη, που έχουν μείζονα σημασία για την εξωτερική μας πολιτική, για τη στρατηγική της χώρας προϋποθέτουν και ένα κλίμα, αυτονόητο θα έλεγα εγώ, πολιτικής συνεννόησης, ομόνοιας και ομοψυχίας. Το αυτονόητο, αυτό σας κατηγορώ ότι εσείς με ευθύνη και με επιλογή δεν δώσατε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Δυο καρπούζια σε μία μασχάλη προφανώς και δεν χωράνε! Όταν, λοιπόν, εμείς έπρεπε να έρθουμε σε συνεννόηση και σε συμφωνία με την αξιωματική αντιπολίτευση –όπως κάνουμε εμείς σήμερα εδώ παρά τις τεράστιες διαφωνίες που έχουμε σε μία σειρά από ζητήματα, αλλά ψηφίζουμε- αντί να παράσχετε αυτή τη συναίνεση, εσείς βγαίνατε με δηλώσεις προκλητικές δεξιά και αριστερά και λέγατε: «μην τολμήσετε να το φέρετε, γιατί διχάζετε τη χώρα». Δεν το λέγατε, μάλιστα, μόνο εσείς. Θυμάμαι και άρθρα του κατά τα άλλα εξαιρετικά καταρτισμένου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής κ. Βενιζέλου που τότε εκπροσωπούσε το Κίνημα Αλλαγής στο Βήμα, στην Καθημερινή, που δημιουργούσαν ένα κλίμα τοξικό για ένα ζήτημα που θα έπρεπε να είχε λυθεί με μία στοιχειώδη συνεννόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις.

Αυτό κάνατε και γι’ αυτό σας κατηγορώ, κύριε Μητσοτάκη. Σας κατηγορώ ότι συνειδητά το κάνατε. Και σήμερα βγαίνετε απλά να μας πείτε «Δεν τα είπα εγώ. Τα έλεγαν τα στελέχη μου».

Όταν, λοιπόν, βγαίναμε μέσα από μία πολύ δύσκολη για το πολιτικό σύστημα περιπέτεια που ήταν η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία σήμερα εσείς όχι μόνο τηρείτε, αλλά και τιμάτε, κατά δηλώσεις στελεχών σας, κάνοντας στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, φαντάζεστε πόσο δύσκολο ήταν για μία κυβέρνηση να θέλει και να επιμείνει στις εκατόν πενήντα μία ψήφους.

Όμως και αυτό ήμασταν αποφασισμένοι να το κάνουμε, διότι ήταν το ορθό για τη χώρα σε μία χρονικότητα που εμείς είχαμε επιλέξει να είναι έξω από το προεκλογικό κλίμα τότε, καθώς ήταν και οι επικείμενες ευρωπαϊκές εκλογές.

Και κλείνω με ένα θέμα που κατά τη γνώμη μου έχει ένα ενδιαφέρον, κύριε Μητσοτάκη. Είπατε ότι κακώς συνέκρινα τα επεισόδια στο Καπιτώλιο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με όσα συνέβησαν εδώ, με το οργανωμένο σχέδιο δηλαδή εισόδου μέσα στην Ολομέλεια -είναι εδώ, αν δεν κάνω λάθος και ο τότε Πρόεδρος Νίκος Βούτσης, ο οποίος γνωρίζει και λεπτομέρειες γι’ αυτό το οργανωμένο σχέδιο- για να κρεμάσουν σε κρεμάλες τους προδότες που θα ψήφιζαν τη Συμφωνία.

Θα σας πω το εξής, κύριε Μητσοτάκη: εσείς είπατε ότι δεν είναι το 2018, αλλά είναι το 2011. Το κοινό χαρακτηριστικό των επεισοδίων στο Καπιτώλιο με αυτά που συνέβησαν έξω από την ελληνική Βουλή το 2018 και το 2019, δύο φορές. Το κοινό σημείο, λοιπόν, του Καπιτωλίου με την απόπειρα εισόδου στη Βουλή κατά τη διάρκεια συζήτησης ή ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ότι ακροδεξιοί ήταν εκεί, ακροδεξιοί ήταν κι εδώ, κύριε Μητσοτάκη.

Το δε κοινό σημείο της πάνω πλατείας του 2011 με τα επεισόδια το 2018 και το 2019 έξω από τη Βουλή είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις το κόμμα σας, κύριε Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία, ήταν στα συλλαλητήρια. Το 2011 ήταν Πρόεδρός σας ο κ. Σαμαράς, αν δεν κάνω λάθος, και η Νέα Δημοκρατία τότε απέναντι στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε τη στάση όχι μόνο του Ζαππείου -αυτό είναι μία πολιτική θέση, προγραμματική- αλλά της στήριξης εκείνων των συλλαλητηρίων.

Άρα, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη, μη μας κουνάτε το δάχτυλο. Μη μας κάνετε τον αθώο του αίματος. Εκτός αν για όλα ισχύει το «δεν τα είπα εγώ. Τα είπαν τα στελέχη μας και εγώ είμαι εκτός κάδρου»!

Αυτά είναι τα κοινά σημεία, κύριε Μητσοτάκη και καλό είναι να τα λέμε και να τα θυμόμαστε ορισμένες φορές.