Εχουμε μπει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και εκτός πεδίου μαχών…

Η αλήθεια είναι ένα όπλο που όλοι θέλουν να έχουν, αλλά κανένας δεν θέλει να χρησιμοποιήσει. Τα όσα εκτυλίσσονται εδώ και δύο εβδομάδες επί ουκρανικού εδάφους έχουν, πέρα από αυτή καθ’ αυτή την πολεμική σύρραξη, κι άλλες, συγγενείς εξελίξεις και παράπλευρα γεγονότα.

Το ερώτημα είναι γιατί η Ρωσία έφτασε σε σημείο να εισβάλλει σε μια γειτονική της χώρα και το ότι «θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ» δεν είναι επιχείρημα που αποκαλύπτει την αληθινή αιτία. Μα και η Εσθονία, η Λιθουανία και η Λετονία, και στο ΝΑΤΟ έχουν μπει εδώ και χρόνια και με τη Ρωσία συνορεύουν.

Ναι, στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας η πλειονότητα είναι, όχι Ρωσόφωνοι ως κατά κόρον διαδίδεται, αλλά Ρώσοι. Όντως.

Ναι, η ακροδεξιά στην Ουκρανία είναι από τις μεγαλύτερες στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Όντως – φάνηκε και στα γήπεδα.

Ωστόσο τούτα δεν συνιστούν αιτίες εισβολής, μην τρελαθούμε. «Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται»: Πλάτωνας. «Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών», και όπου αγαθά και χρήμα τι άλλο από το ενεργειακό νόμισμα: το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Η Δύση, αντί να προσεγγίσει τη Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, φρόντισε να την απομονώσει. Να την αφήσει εκτός παιχνιδιού. Οι Ρώσοι με τα χρόνια ανέκαμψαν και, ιδού το πιο τρομακτικό των όσων ζούμε (μετά βέβαια τις εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες): οι ρώσικες επενδύσεις είναι αυτές που στηρίζουν ολάκερη την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που λειτουργεί πια ως υποχείριο της Δύσης, ήτοι των ΗΠΑ, με εξαίρεση ορισμένες πρωτοβουλίες του Εμανουέλ Μακρόν.

Κι ένα ΝΑΤΟ που αποτελεί την ταμπέλα πίσω από την οποία κρύβεται ο κλασικός αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Οι ΗΠΑ, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέβασαν και κατέβασαν κυβερνήσεις σε πάνω από 70 χώρες σε όλο τον κόσμο! Από τη Νικαράγουα, τη Χιλή και το Ελ Σαλβαδόρ ως το Βιετνάμ, την Ελλάδα και ναι, λίαν προσφάτως, την Ουκρανία.

Είναι ωραία ιστορία, ένας κωμικός να εκλεγεί πρωθυπουργός. Αλλά, ξέρετε, την παίρνεις σε καμία χώρα, πουθενά στον πλανήτη, την εξουσία αν δεν έχεις από πίσω κεφάλαια και επιχειρηματίες: και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον στήριξαν αρκετά τέτοια κεφάλαια. Αλλοδαπά προς την Ουκρανία.

Βεβαίως, όλα αυτά δεν αναιρούν ότι είναι αδιανόητο μια χώρα να εισβάλλει σε μια άλλη, επί ευρωπαϊκού εδάφους. Για οποιονδήποτε λόγο.

Όπως αδιανόητο είναι να το πράττει, ανενόχλητη. Και με θύματα, ως πάντα, τους απλούς, σαν εμένα κι εσένα αγαπητέ αναγνώστη, πολίτες που έχασαν παιδιά και γονείς, το βιός τους, πήραν ένα σάκο με λίγα πράγματα και έφυγαν από τη χώρα. Γιατί; Τι έφταιξαν;

ΥΓ1. Και δημοσιογραφικά το ουκρανικό ανέδειξε πολλά. Η πρόκληση για τις δημοκρατίες είναι να καταπολεμήσουν την παραπληροφόρηση διατηρώντας παράλληλα την ελευθερία της έκφρασης. Και η παραπληροφόρηση δεν καταπολεμάται με τη λογοκρισία. Αρα το να φιμώνεις, ως ΕΕ, συγκεκριμένα Μέσα (τα Russia Today και Sputnik) είναι σκοταδιστικό και παραπέμπει σε χούντες.

Αλλα για ποια παραπληροφόρηση μιλάμε τελικά; Θυμάστε τους 13 στρατιώτες στο νησί που τάχα μου σκοτώθηκαν ηρωικά; Ε, δύο μέρες μετά λάμβαναν… συσσίτιο, βίντεο και θέμα που ρώσικα Μέσα ανέδειξαν.

Κι όμως, έστω και εν έτει 2022, με την πληροφορία να «τρέχει» ωσάν φως χάρη στο διαδίκτυο, δεν υπάρχει έγκυρη ενημέρωση. Περισσότερο προπαγάνδα κι από τις δύο πλευρές διαβάζεις. Εξ ου χρειάζεται ο αντίλογος. Ο όποιος αντίλογος.

Ακόμη το ψεκασμένο «Μακελειό» και το «Χάι» που μας έχει πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος με τον τέως.

Εν κατακλείδι, έχουμε μπει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και εκτός πεδίου μαχών…

ΥΓ2. Γίνεται πόλεμος λίγο πέρα από τη γειτονιά μας, πέφτουν βόμβες σε πυρηνικά εργοστάσια, για να πληρώσεις ρεύμα πουλάς ένα νεφρό, για να βάλεις βενζίνη στήνεις κώλο και ο χάπι τράβελερ κόλλησε ρεπό Παρασκευούλα κι έφυγε 4μερο στη Σύρο.

Υποκλίνομαι, ειλικρινά…

ΥΓ3. Εφεξής θα τα λέμε πολύ πιο συχνά…

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram