Απόψεις: “Για την πολιτική ανάπτυξη του ΚΙΝΑΛ”. Γράφει ο Γραμματέας του τομέα Παιδείας, Νίκος Τσούλιας

Εδραιωθήκαμε στην τρίτη θέση της κομματικής κοινοβουλευτικής δυναμικής. Αλλά σε καμιά περίπτωση  δεν είναι αυτή η φιλοδοξία μας.

Η κεντροαριστερά έχει πλειοψηφική κοινωνική αναφορά και οφείλουμε να την εκφράσουμε πολιτικά. Έχει ισχυρό ιδεολογικό πρόταγμα. Συνδέεται με τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις του λαού  μας, με τον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου βίου μας και κυρίως με προοδευτική πολιτική, που θα εισάγει τη χώρα μας στους νέους δύσκολους και απαιτητικούς καιρούς.

Οι μεγάλες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας και η επιθετικότητα της Τουρκίας έχουν αλλάξει οριστικά το διεθνές περιβάλλον στην περιοχή μας σε σχέση με αυτό που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Το κρίσιμο ερώτημα: «πολιτικό σύστημα με διχασμό ανάμεσα στη δεξιά και στην αριστερά ή πολιτικό σύστημα με εθνική συνεννόηση και με μεταρρυθμιστική προοδευτική διακυβέρνηση;» είναι ερώτημα που αφορά τα περιεχόμενο της πολιτικής μας κουλτούρας και συνδέεται με το συζυγές ερώτημα «διατήρηση και αναπαραγωγή του παρελθόντος ή διαμόρφωση ενός σύγχρονου μέλλοντος;».

Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας μας είναι κρίσιμος και ουσιώδης για την εθνική μας στρατηγική. Αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) έχουμε δύο βασικές αρνητικές εξελίξεις: τον ισχυρό νεοφιλελευθερισμό και τον αριστερό και εθνικιστικό ευρωσκεπτικισμό, οι οποίες ενώ φαινομενικά αντιμάχονται η μία την άλλη στην ουσία συγκλίνουν στην αποδόμηση της Ε.Ε. Η ένωση της Ευρώπης δεν μπορεί άλλο πλέον να προχωρήσει μόνο με την οικονομία των δυνάμεων της αγοράς και με τη διεύρυνση των ανισοτήτων, χωρίς δημοκρατικό κοινωνικό περιεχόμενο. Απαιτείται προοδευτική πολιτική ενοποίηση, αλλιώς το όλο εγχείρημα θα γίνεται όλο και λιγότερο ισχυρό σε ένα φοβερά ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον.

Έχουμε μεταρρυθμιστικό πολιτικό πρόγραμμα. Αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται γεγονότα και πρωτοβουλίες. Είναι λάθος να στοιχιζόμαστε πίσω από πρόσωπα. Να αναζητούμε διαρκώς και κάποιον άλλο αρχηγό. Στηρίζουμε τον αρχηγό, που έχει σε κάθε φάση το κόμμα μας. Είμαστε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ για κοινωνικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους.

Είναι λάθος να μη βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα της σκληρής κομματικής αντιπαράθεσής μας με τα άλλα δύο κόμματα – που δήθεν μπορούν να συνεκφράσουν και την κεντροαριστερά – και να αναζητούμε μια απροσδιόριστη άμεση λυτρωτική λύση, ως μεταφυσικό ζήτημα. Σε μια συγκυρία, στην οποία γίνεται μεγάλη κομματική αντιπαράθεση για την κοινωνική αντιστοίχηση του Κέντρου, εμείς δεν μπορούμε να ομφαλοσκοπούμε για κάτι που θα είναι τέλειο κατά την υποκειμενική μας άποψη.

Δεν ετεροκαθοριζόμαστε ούτε μετράμε τις αποστάσεις μας από τη Ν.Δ. και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δεν έχουμε καμιά σχέση με τη δεξιά – είμαστε ο διαχρονικός της αντίπαλος. Δεν έχουμε πολιτική σχέση με το αριστερίστικο και λαϊκίστικο σχήμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Είναι σύμπτωμα της κρίσης και στην προοπτική υπέρβασης της κρίσης θα εξαντλήσει την κίβδηλη δυναμική του.

Και για να μην συζητάμε διαρκώς ό,τι μας απομειώνει τη δυναμική μας, ό,τι μας τίθεται ως ξένο ερώτημα/ δίλημμα. Οφείλουμε να παράγουμε τη δική μας αυτόνομη πολιτική, να ισχυροποιούμε την ιδεολογία του πολιτικού μας λόγου, να διαμορφώνουμε όλο και πιο ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς.

Κατά τη γνώμη μου δύο είναι οι κρίσιμες επιλογές (πέραν των παραδοσιακών τομέων της οικονομίας μας: αγροτική παραγωγή, τουρισμός, βιομηχανία τροφίμων και χημικών, ναυτιλία κλπ) για την ανάπτυξη της πολιτικής μας πρότασης, στις οποίες θα πρέπει να δώσουμε συστηματικό αγώνα με πρωτοβουλίες, με ιδέες, με προτάσεις: α) η προαγωγή της ευρωπαϊκής ενοποίησης με σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό περιεχόμενο και β)  η καλλιέργεια του τετράπτυχου «παιδεία – γνώση – πληροφορία – ψηφιόκοσμος». Σε αυτά τα δύο πεδία θα διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της χώρας μας.