Θαν. Μυλιόρδος: “Ο κόσμος, μόνο όταν τον μοιράζεσαι, υπάρχει..”

Γράφει ο Θανάσης Μυλιόρδος*

Η αλήθεια είναι ότι στην εποχή μας, ο άνθρωπος μέσα από την ρουτίνα του και τις στερεότυπες κοινωνικές νόρμες, που τις έχει μετατρέψει σε φιλοσοφία ζωής, αρνείται να δεχτεί εύκολα κάτι διαφορετικό. Θεωρεί τη διαφορετικότητα ελάττωμα, όπως απέδειξε και πρόσφατα το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Φοβούνται το διαφορετικό, θεωρούν ότι τους ταράζει τις ισορροπίες, η δυσπιστία εμφανίζεται σαν θηρίο ξαφνικά, ενίοτε και ως προκατάληψη και δεν μπαίνουν καν σε διαδικασία να μελετούν τι είναι αυτό το διαφορετικό και με ωριμότητα να το απορρίπτουν ή να το αποδέχονται.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την μία ακόμη γυναικοκτονία; Για αρχή δείχνει μια κοινωνία η οποία είναι μπολιασμένη με μίσος. Μια κοινωνία συντηρητική, που δεν δέχεται το διαφορετικό εύκολα και αρνείται να δημιουργήσει εκείνους τους μηχανισμούς, ώστε να εξελιχθεί και να απαλείψει το σύμπλεγμα κατωτερότητας της προς το νέο, το διαφορετικό.

Μια κοινωνία αποκομμένη από την πραγματικότητα και την εξέλιξη. Μια κοινωνία, που έχει επιλέξει να μην παράγει διάλογο, παιδεία και ανθρώπους, που να μη σέβονται τους συνανθρώπους τους. Μια κοινωνία, που στα σχολεία μαθαίνει τα παιδιά να είναι ανταγωνιστικά και όχι πως να αγαπούν τη ζωή, τον διπλανό τους, το διαφορετικό.

Μια κοινωνία, που εξοργίζεται με κάθε τέτοιο αποτρόπαιο γεγονός για 2-3 μέρες και μετά πάλι στη μίζερη ρουτίνα και σε μια ζωή ψυχρή, μοναχική γεμάτη πλαίσια και κανόνες, μέχρι που στο επόμενο τέτοιο στυγερό γεγονός, θα ξανά ψάξει ένα ωραίο σύννεφο για να πέσει.

Ακόμα και σε αυτό δήθεν, ή από μία επικοινωνιακή και επιφανειακή χρήση για μικροπολιτικούς λόγους διαχείριση, ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα έγκλημα, που έχει γίνει ρουτίνα στην ζωή της χώρας. Και αυτό είναι που σοκάρει. Η έμμεση αποδοχή του και η επικοινωνιακή διαχείριση στα κανάλια ή στη Βουλή για μία δύο ή και τρεις μέρες και μετά πάλι θα συζητούμε για αυτά που συζητούσαμε λίγο πριν « το έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο»

Όχι όμως, ως εδώ. Το ως εδώ, ωστόσο, έπρεπε να είχε ειπωθεί πριν καν γίνει η πρώτη γυναικοκτονία ή οτιδήποτε άλλο που στερεί τη ζωή ανθρώπου ή προάγει το μίσος και τη βία.

Είμαστε με την κάθε γυναίκα, είμαστε με την κατάθεση και δύναμη ψυχής της κάθε γυναίκας, είμαστε με τον σεβασμό και την μπέσα. Δεν είμαστε με τους βιαστές, δεν είμαστε με τους δολοφόνους, δεν είμαστε με τους καταχραστές της εξουσίας, της οικονομικής επιφάνειας και της μυϊκής δύναμης.

Είμαστε με την κοινωνία, που έχει εκείνους τους άντρες, που αγαπούν και σέβονται το δώρο της ζωής, τη γυναίκα.

Γιατί ο κόσμος, μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει..

*Ο Θανάσης Μυλιόρδος είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Πάντειον Πανεπιστήμιο