Άρθρο του Μαρίνου Σκανδάμη: “Η γαλάζια γοητεία του αυταρχισμού”

H γαλάζια γοητεία του αυταρχισμού

Toυ Μαρίνου Σκανδάμη*

Καταλαβαίνει ο καθένας ότι οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας πρέπει να συνεχιστούν σε κάποιο βαθμό, ώστε να μην διολισθήσουμε σε  επικίνδυνη αύξηση των κρουσμάτων.

Έτσι, το  μέτρο της κοινωνικής αποστασιοποίησης στις οργανωμένες  παραλίες, όπου  σε 1.000 τ.μ. πρέπει να βρίσκονται μέχρι 40 άτομα, έχει μια κάποια λογική. Αναρωτιέται κανείς όμως ποια λογική έχει η συνακόλουθη απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ στις παραλίες. Αν υπονοείται η αγωνία για κάποιους τουριστικούς προορισμούς όπου λόγω της κατανάλωσης αλκοόλ εκτυλίσσονται σκηνές κραιπάλης και έτσι καταργούνται οι αποστάσεις, θα μπορούσε να υπάρχουν τοπικές απαγορεύσεις. Όμως δεν μιλάμε γι’ αυτό. Αλλά για μια καθολική, πανελλήνια απαγόρευση. Γιατί πρέπει να στερηθεί ένας μέσος άνθρωπος την κατανάλωση λ.χ. μιας μπίρας ή ενός ούζου δίπλα στα κύματα; 

H απάντηση γι’ αυτή την επιλογή βρίσκεται στα βαθιά μπλε νερά των εξουσιαστικών επιλογών. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση μέσα από τη λήψη και εφαρμογή των μέτρων κατά της πανδημίας ανακάλυψε ότι απολαύει εμπιστοσύνης. Η πλειονότητα του κόσμου εγκρίνει τα μέτρα και αυτό αποτυπώνεται δημοσκοπικά. Η κυβέρνηση λοιπόν βρίσκει ότι «πουλώντας» πυγμή στο λαό κερδίζει πολιτικά. 

Και λέω «πουλώντας», διότι τι άλλο μπορεί να σηματοδοτεί η φράση του Πρωθυπουργού πως «είμαστε σε πόλεμο» ή το τζάκετ της πολιτικής προστασίας  του αρμόδιου Υφυπουργού σε στυλ Πάνου Καμμένου; Ή ακόμη, το γεγονός ότι υπάρχουν αυστηρές αποστάσεις στις παραλίες για τον απλό κόσμο, αλλά καμία κενή θέση στα αεροπλάνα των μεγάλων εταιριών που αρχίζουν τις πτήσεις τους; 

Είναι προφανές λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία, διευκολύνοντας τους μεγάλους παίκτες όπου χρειαστεί,  στρατιωτικοποιεί ταυτόχρονα την κοινωνία μέσα από την προστασία της δημόσιας υγείας. Χάριν της οποίας οι πολίτες, σχεδόν αδιαμαρτύρητα και οπωσδήποτε φοβισμένα, αποδέχονται προς το παρόν κάθε περιορισμό. 

Ο κίνδυνος όμως από αυτές τις τακτικές είναι να μετατρέψουμε ολοκληρωτικά τη χώρα μας σε ένα υγειονομικά ελεγχόμενο στρατόπεδο. Στο οποίο η κυβέρνηση θα είναι η μόνη που έχει την αυθεντία να ορίσει πως  θα διαχειριστούμε το σώμα μας, πως θα διατραφούμε και τι θα καταναλώσουμε, δηλαδή εν τέλει, πώς θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε.

Στο παρελθόν η συγχώνευση ιατρικής και πολιτικής οδήγησε σε ναζιστικά τερατουργήματα. Φυσικά, δεν υπαινίσσομαι ότι βρισκόμαστε εκεί, ούτε καθ’ υπερβολή. Όμως, η σταδιακή παραχώρηση των φυσικών μας δραστηριοτήτων, ακόμη και των διατροφικών μας επιλογών, στον έλεγχο του κάθε κυρίου Χαρδαλιά ή Χρυσοχοΐδη, που «πουλώντας» αυστηρότητα θέτουν συνεχή εμπόδια στις ζωές μας, ενέχει πολλούς κινδύνους.

Ο βασικότερος είναι η κατασκευή μιας αυστηρά ελεγχόμενης κοινωνίας, που για να πιεις μια μπύρα θα χρειάζεσαι την άδεια της αστυνομίας. Ξέρουμε όλοι τι σημαίνει αυτό. 

*Ο Μαρίνος Σκανδάμης είναι δικηγόρος, Τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΚΙΝΑΛ