Δημοσιογραφική επιμέλεια του project: Κυριακή Μπλοσκα για το The Socialist.

‘Διάλογοι’: η φωνή της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Πιστοί στο ραντεβού τους, οι ‘Διάλογοι’ αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν! Για πρώτη φορά μέσα από φαινομενικά απλές, κοινές ερωτήσεις βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένας ‘ζωντανός διάλογος’ ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής. Κάθε εβδομάδα μέσα από τους ‘Διαλόγους΄ θα συνομιλούν δύο πρόσωπα με θέμα τις ανησυχίες, τις βλέψεις και τις σκέψεις τους από την εμπειρία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘Διάλογοι’ θα ολοκληρώνονται με την προσωπική ερώτηση του ενός προσώπου στο άλλο με αφορμή ένα θέμα της επικαιρότητας.

Στους σημερινούς ‘διαλόγους’ συνομιλούν η Αλεξάνδρα Βούστρου, και η Δήμητρα Φαντίδου, πολιτική επιστήμονας και μέλος της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Κ.Μ: Ένα ακόμη νομοσχέδιο αναμένεται να ψηφιστεί μόνο που αυτή τη φορά έχει στο στόχαστρο την ιδιωτική εκπαίδευση και ήδη έχει προκαλέσει κύμα αρνητικών αντιδράσεων. Θεωρείτε πως η ψήφισή του θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την ποιότητα της εκπαίδευσης;

Α.Β.: Σε μια εποχή κατά την οποία οι ηθικές αξίες και τα ιδανικά υφίστανται ρήξη η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καταστρατηγεί την εκπαίδευση σε όλες τις εκφάνσεις τής. Παρατηρούνται όλο και συχνότερα φαινόμενα εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης, πιο συγκεκριμένα το καινούριο νομοσχέδιο εξυπηρετεί τις πελατειακές σχέσεις του κράτους και του σχολείου. Η παιδεία εύκολα με αυτό τον τρόπο χαρακτηρίζεται ως τεχνοκεντρική ή μη ανθρωποκεντρική. Αποτέλεσμα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αποτελεί η αυθαιρεσία εις βάρος των εκπαιδευτικών λειτουργών των ιδιωτικών σχολείων. Το νομοσχέδιο της κυρίας Κεραμέως παραγκωνίζει αψήφιστα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα. Αναλυτικότερα, ουσιαστικά οι εκπαιδευτικοί καταλήγουν να είναι απλά ιδιωτικοί υπάλληλοι χωρίς καμία δικλείδα ασφαλείας η οποία να διαφυλάσσει την εργασία τους αφού πλέον όλες οι συμβάσεις των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία θα μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Συνεπώς, ο εργαζόμενος θα «φλερτάρει» ανά πάσα στιγμή με την απόλυση. Κρίνεται δε αναγκαίο να αναφερθούμε στην αλλαγή του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Ουσιαστικά ο εκπαιδευτικός θα είναι αναγκασμένος να εργάζεται Σαββατοκύριακα, απογεύματα ή ακόμα και το Καλοκαίρι αφού στο νέο νομοσχέδιο θεσμοθετήθηκε ότι το ωρολόγιο πρόγραμμα θα το διαμορφώνει ο διευθυντής κάθε ιδιωτικού σχολείου εξατομικευμένα. Έτσι, ο εκπαιδευτικός ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν θα έχει λόγο για το ωράριο τού και θα εργάζεται παραπάνω ώρες υπό τον φόβο της απόλυσης. Σύμφωνα με τα παραπάνω ενάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο εκπαιδευτικός είναι λογικό να μην αποδίδει ορθά. Τολμώ να πω ότι το σχολείο πλέον παιδεύει αλλά δεν εκπαιδεύει…

Κ.Μ: Μετά το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων βλέπουμε, εν μέσω κορωνοϊού, πως αναμένεται η ψήφιση νομοσχεδίου σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση. Θεωρείτε πως οι κινήσεις της Κυβέρνησης έχουν ως στόχο τον έλεγχο των πολιτών ώστε να περιοριστούν οι αντιδράσεις στις επερχόμενες αλλαγές που θα νομιμοποιήσει;

Δ.Φ.: Το πολυσυζητημένο και διφορούμενο ζήτημα του Νομοσχεδίου για τις Δημόσιες Συναθροίσεις μας έφερε, εύλογα, αντιμέτωπους με στοιχεία που συνθέτουν την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και φυσικά το σεβασμό σε δημοκρατικέ, συμμετοχικές διαδικασίες. Το νομοσχέδιο, όπως εισήχθη εμφανώς περιόριζε και περιορίζει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Ανεξάρτητα από τις μικρές ή μεγαλύτερες νομοτεχνικές βελτιώσεις ή τροπολογίες υπέστη. Αυτή άλλωστε είναι και ουσιώδης πηγή των όποιων επιφυλάξεων και αντιρρήσεων προς το εν λόγω νομοσχέδιο. Σύσσωμη η κοινωνία των πολιτών, οργανωμένοι φορείς, εργαζόμενοι, επιστήμονες, συνδικάτα, ολόκληρη η βάση της ετερόκλητης κοινωνίας μας, έφεξε να αντιτάσσεται σε αυτό, παρά τη διάθεση του Κινήματος Αλλαγής να επαναπροσεγγίσει δημιουργικά. Η Επιτροπή της Βενετίας, όργανο συμβουλευτικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπογράμμισε ρητά την αναγωγή της ελευθερίας της ειρηνικής συνάθροισης σε βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, καθ’ έκαστη από τις ομάδες πολιτών. Αυτό, λοιπόν, το δικαιϊκό οικοδόμημα προβολής των ιδεών στο δημόσιο χώρο δεν τέλεσε ποτέ υπό την αίρεση πως θα εγκρίνεται από το ρευστό, αδιευκρίνιστο και χειραγωγούμενο «από πάνω». Όποιο κι αν είναι αυτό, και όποια νομοτελειακή βελτίωση κι αν έχει δεχτεί. Δε μιλάμε, λοιπόν, για έναν νόμο, που θα διατηρεί ισορροπίες μεταξύ του θεμελιώδους δικαιώματος της συνάθροισης και της ομαλότητας της κοινωνικοπολιτικής ζωής, με μέσα που σέβονται την αρχή της αναλογικότητας, μη περιορίζοντας το θεμελιώδες δικαίωμα. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα Νομοσχέδιο αντιδημοκρατικό στην βάση του, που σίγουρα δεν τέθηκε τυχαία επί τάπητος τη δεδομένη χρονική συγκυρία από τους αξιωματούχους της Κυβέρνησης. Γι’ αυτό και αξίζει να σταθούμε λίγο πιο προσεκτικά στον λανθάνοντα στόχο της ψήφισης του σε συνθήκες αρκούντως απασχολημένης, με άλλης εμβέλειας ζητήματα ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

Κ.Μ: Πώς θα μπορέσουμε σαν κοινωνία να παροτρύνουμε όλο και περισσότερες γυναίκες να ασχοληθούν με τον χώρο της πολιτικής όταν ο τελευταίος είτε τις παραγκωνίζει είτε τις απαξιώνει;

Α.Β.: Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναλογιστούμε τους αγώνες των γυναικών τα προηγούμενα χρόνια. Το γυναικείο κίνημα δεν διεκδίκησε μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά και αυτό του εκλέγεσαι. Υπάρχει μία πλασματική εκπροσώπηση επίσης του γυναικείου φύλου στα ψηφοδέλτια εξαιτίας της ποσόστωσης. Αυτό διαφαίνεται από το γεγονός ότι οι γυναίκες εκπροσωπούνται στα ψηφοδέλτια αλλά δεν υπάρχει σημαντικό ποσοστό αυτών μέσα στο κοινοβούλιο. Οφείλουμε να καταργήσουμε την ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων στο χώρο της πολιτικής και να διασφαλίσουμε την απαραίτητη γυναικεία συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα στην εθνοσυνέλευση της Γαλλίας το κοινοβούλιο αποτελείται από 38,65% γυναίκες ενώ συγκριτικά στην Ελλάδα το γυναικείο φύλο υπάρχει κατά 20,33% στη βουλή. Θα ήταν χρήσιμη η λήψη μέτρων ώστε να ενισχύεται η ψηφοφορία και η εκπροσώπηση και των δύο φύλων. Ακόμη, το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας, δηλαδή η οικογένεια οφείλει να γαλουχεί άτομα με μεγάλο αίσθημα ευθύνης για το σύνολο.

Κ.Μ: Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική ο σεξισμός έχει γερά θεμέλια. Βλέποντας γυναίκες πολιτικούς του Λευκού Οίκου, όπως την Alexandra Ocasio-Cortez, να καταδικάζουν με σθένος την σεξιστική συμπεριφορά των ανδρών πολιτικών, υπάρχει άραγε ελπίδα για την εξάλειψη του σεξισμού στην πολιτική;

Δ.Φ.: Είναι σημαντικό να σταθούμε, για πολλοστή φορά στην ανάγκη δημόσιας και άνευ δεύτερης αναγνώσεως καταδίκης του σεξισμού, του ρατσισμού και της ρητορικής του μίσους απέναντι στις γυναίκες και κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Είναι εξίσου σημαντικό, την ίδια στιγμή να αμφισβητήσουμε και να συγκρουστούμε με όσους και όσες ακυρώνουν το σεβασμό μας στους αγώνες για το ισότιμο δικαίωμα των γυναικών στην πολιτική ζωή και δράση. Δεν είναι λίγες οι φορές, που ευυπόληπτοι δημοσιογράφοι, άξιοι θαυμασμού για μεγάλο μέρος του φιλοθεάμονος κοινού, κάθε 8 του Μάρτη κατακλύζουν τα μέσα με αμέτρητα δημοσιεύματα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, και της κατ’ επίφασιν ίσης μεταχείρισης, την οποία ευαγγελίζονται. Και αναφέρω χαρακτηριστικά το ντροπιαστικό, για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που σέβεται και εκτιμά τη ζωή και τους γύρω της, σχόλιο του Γιάννη Πρετεντέρη προς τη Φώφη Γεννηματά. Σχόλιο που καταδεικνύει με το χειρότερο και συνάμα ξεκάθαρο τρόπο τη νοσηρότητα της ελληνικής κοινωνίας. Νοσηρότητα με συνακόλουθες εκφράσεις και συμπεριφορές, που έχουν γερά μπολιάσει στη σκληρή σημερινή πραγματικότητα. Οι ανισότητες διευρύνονται, παρά τις θετικές μεταβολές που παρατηρούνται στο πεδίο οργάνωσης της κοινής μας ζωής, αλλά και της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, όπως βεβαίως και της καθημερινότητας. Η Ελλάδα, δυστυχώς, βρίσκεται στον πολύ χαμηλά στη λίστα κρατών μελών της ΕΕ, σε ό,τι αφορά την συμμετοχή γυναικών στα Κοινοβούλια. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχουν τα κίνητρα που δίνουν πολλές ευκαιρίες προβληματισμού, αλλά και δράσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον χωρίς την ισότιμη από κάθε άποψη θέση της γυναίκας. Σεβασμός διαρκής και καθημερινός, ως καθημερινή πρακτική, λοιπόν, όπως επιτάσσει η ισότητα και δικαιοσύνη.

Κ.Μ: Όσο ανοίγουμε τόσο εύκολα τα σύνορα για τον κοινωνικό τουρισμό και αυξάνονται τα κρούσματα, άραγε τόσο εύκολα θα τα κλείσουμε στους επόμενους μήνες με άλλο ένα αναγκαίο lockdown;

Α.Β.: Εξαιτίας της ιδιότητας μου ως φοιτήτρια Βιολογίας ένιωσα την ανάγκη να ανατρέξω σε ιστορικά σε παρόμοιες καταστάσεις πανδημίας. Επιδημιολογικά οι πανδημίες είναι ένα σύνηθες φαινόμενο ως αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής (natural selection) η οποία αποτελεί αποτέλεσμα της διαδικασίας της εξέλιξης, κατά την οποία οργανισμοί οι οποίοι έχουν προσαρμοστεί καλύτερα στο περιβάλλον «αφήνουν» περισσότερους απογόνους οι απ’ ότι οι μη εξελιγμένοι. Έτσι συμπεραίνεται ότι ο κορωνοϊός είναι απλά ένας εξελιγμένος ιός. Συγκριτικά με προηγούμενες πανδημίες η ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι μετακινήσεις των πληθυσμών ευνοούν τη μετάδοση του νέου κορωνοϊού. Σε συνδυασμό με τον υψηλό βαθμό μεταδοτικότητας της νόσου αυτό θα αποβεί καταστροφικό. Αν ανατρέξουμε σε παλαιότερες πανδημίες όπως για παράδειγμα την Ευλογιά, γρίπη, Πανώλη, Φυματίωση, Χολέρα κλπ. συνειδητοποιούμε ότι οι μετακινήσεις εκείνης της εποχής ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, συνεπώς ο ιός δεν είχε εξάπλωση σε άλλες περιοχές εκτός της μολυσμένης, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε θάνατο μόνο μια συγκεκριμένη περιοχή και όχι ολόκληρη η υφήλιος. Γι’ αυτό υποστηρίζω το άμεσο κλείσιμο των συνόρων. Παρόλ’ αυτά είναι επιτακτική η ανάγκη να ενισχυθεί ο εγχώριος τουρισμός. Επίσης, κρίνεται απαραίτητη η χρηματοδότηση επιχειρήσεων οι οποίες δραστηριοποιούνται στο χώρο του τουρισμού. Ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και επιχειρήσεις σε τουριστικά μέρη, σε όλες τις παραπάνω δομές να γίνει σημαντική φοροελάφρυνση επίσης. Προσωπικά πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για την αποφυγή ενός άλλου καταστροφικού lockdown είναι η τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας φυσικά αλλά και το κλείσιμο των συνόρων, με σκοπό τη μικρότερη μετακίνηση μολυσμένου πληθυσμού εντός της Ελλάδας.

Κ.Μ: Πώς θα χαρακτηρίζατε την επίδοση της Ελλάδας αναφορικά με τις ανάγκες της πανδημίας και την ενίσχυση του τουρισμού;

Δ.Φ.: Η αιφνιδιαστική και καταλυτική έλευση της πρωτόγνωρης πανδημίας στη χώρα μας είχε αναρίθμητα αρνητικά. Μαζί όμως, προσφέρεται για κάποια διδάγματα και συμπεράσματα, τα οποία θα μπορούσαν να καταγραφούν ως πρωτόγνωρα δεδομένα. Μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε εικόνες ενός άδηλου μέλλοντος, δραματικές ανατροπές και επιπτώσεις για τη ζωή. Το πιο συνταρακτικό είναι ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας ζήσαμε όλοι μας ταυτόχρονα μια κοινή εμπειρία. Η πανδημία εξαπλώθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη και απείλησε κάθε σημείο, όπου βρίσκονται άνθρωποι.
Άνθρωποι και επαγγέλματα, άρχισαν επιτέλους να αποκτούν σημασία, περιεχόμενο και αξία, όπως ποτέ άλλοτε. Όμως, πέρα από την ενιαία εικόνα με τις θετικές αξίες που πρόβαλε η οργανωμένη επικοινωνία, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η πανδημία ανέδειξε ακόμα περισσότερο τη σκληρή πραγματικότητα των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Επιβεβαιώθηκαν, με τον πιο δραματικό τρόπο, οι εγγενείς παθογένειες ενός συστήματος που χαρακτηρίζεται από έλλειμμα δημοκρατίας και εντεινόμενες ανισότητες και μαζί, ότι οι σύγχρονες προκλήσεις δεν γνωρίζουν σύνορα.
Η θετική εικόνα της Ελλάδας, μέχρι πρότινος ήταν αποτέλεσμα της λειτουργίας των υποβαθμισμένων, υπό στελεχωμένων και εμφανώς υπεχρηματοδοτούμενων δημοσίων δονών υγείας και πρόνοιας. Δε χώρα αμφιβολία, πως το Εθνικό Σύστημα Υγείας θα μπορούσε και θα έπρεπε να ήταν καλύτερα προετοιμασμένο, όχι εξευτελισμένο, όχι υποστελεχωμένο, όχι διαρκώς υποτιμημένο, για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε, ακόμα και μια μη προβλέψιμη απειλή. Τα γερά θεμέλια της δημόσιας υγείας μας κράτησαν όρθιους και ζωντανούς, ικανούς να αντιμετωπίσουμε θανατηφόρες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις, και μαζί, τους εκάστοτε θιασώτες του εκμαυλισμού του κοινωνικού κράτους, που εν μέσω πανδημίας έκαναν σημαία τους το ΕΣΥ.
Και φυσικά δε θα μπορούσε να παραμείνει ανεπηρέαστος ο Τομέας του Τουρισμού. Η Κυβέρνηση, καθυστέρησε και δε φαίνεται να έχει επιτύχει. Πολλές οι προαναγγελίες των προθέσεων, αλλά κανένα ουσιαστικό και συγκεκριμένο σχέδιο επανεκκίνησης. Το Κίνημα Αλλαγής επανειλημμένως κατέθεσε στην Βουλή, ολοκληρωμένη πρόταση για τις κατευθύνσεις ενός Εθνικού Σχεδίου για την έξοδο του Τουρισμού από την κρίση.  Η ΕΕ οφείλει να αντιμετωπίσει την κρίση βασιζόμενη στην αρχή της αλληλεγγύης.  Στο πνεύμα αυτό, οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις θα πρέπει να συνδέονται με την εξασφάλιση ισότητας ευκαιριών και εκπαίδευσης υψηλής ποιότητας για όλους. Κατά συνέπεια, η εκπαίδευση, μετά την πανδημία, θα πρέπει να εξαιρείται όσο το δυνατόν περισσότερο από περικοπές του προϋπολογισμού και αυτό να αποτελεί προϋπόθεση για δανεισμό ή επιχορηγήσεις από την ΕΕ. Η στήριξη της Ένωσης, σε όλες τις χώρες του Νότου, όπου ο Τουρισμός διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο ΑΕΠ πρέπει σήμερα να είναι καθημερινή πρακτική.

Κ.Μ: Σύμφωνα με δείγματα ερευνών, οι πλέον κλειστές επιχειρήσεις εστίασης, φιλοξενίας κ.α. , κατά κύριο λόγο, απασχολούν γυναίκες στο εργατικό δυναμικό τους. Εκτός από αύξηση της ανεργίας, θεωρείτε πως η εικόνα αυτή δείχνει ότι δεν υφίσταται μέριμνα για την προστασία και ασφάλεια των εργαζομένων όταν είναι γένος θηλυκού;

A.B.: Δυστυχώς τα δικαιώματα του γυναικείου φύλου καταπατώνται διαρκώς. Ειδικά στον τομέα της εργασίας. Η φύση της γυναίκας είναι συνυφασμένη με την ιδέα του σπιτιού, της οικογένειας και τη φροντίδα της οικογένειας. Συνεπώς σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο εργασίας η γυναίκα παραγκωνίζεται και οι προσωπικές της βλέψεις για ανέλιξη τοποθετούνται στο περιθώριο. Οι ιδέες της πατριαρχικής κοινωνίας δυστυχώς έχουν αντίκτυπο και στον εργασιακό τομέα. Η πολιτεία, πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση οφείλει να καταρρίψει αυτή τη κοινωνική ανισότητα και η γυναίκα να έχει την ισότιμη θέση που της αξίζει στην εργασιακή κοινωνία. Θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε θεμέλιο για τα δικαιώματα της γυναίκας. Το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου θέσπισε το νόμο Ν. 1414/1984 κατά τον οποίο η γυναίκα έχει συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα της στις σχέσεις εξαρτημένης και ελεύθερης εργασίας. Ακόμη με το συγκεκριμένο νόμο θεσμοθετείται η ίση δυνατότητα για εκπαίδευση, για εργασιακή κατάρτιση και φυσικά ενιαίο μισθολόγιο ανεξάρτητα φύλου. Συνεπώς τα «βήματα» για μία κοινωνία απαλλαγμένη από εργασιακές ανισότητες έχουν ήδη γίνει, το θέμα είναι να τηρούνται…

Κ.Μ: Με αφορμή τις εξελίξεις στην Πολωνία και την απόφασή της να αποχωρήσει από την ευρωπαϊκή σύμβαση κατά της βίας εναντίον των γυναικών, θεωρείτε πως απειλείται η ασφάλεια των γυναικών στην Ευρώπη;

Δ.Φ.: Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών και η προστασία των γυναικών εξακολουθούν να αποτελούν αναγκαιότητα. Παρόλο που οι γυναίκες στην Ευρώπη θα πρέπει να απολαμβάνουν ισότητα, αυτεξουσιότητα και ασφάλεια, για υπερβολικά µμεγάλο αριθμό γυναικών τα δικαιώματα αυτά δεν αποτελούν ακόμα πραγματικότητα. Η βία και η παρενόχληση µε βάση το φύλο παραμένουν ευρέως διαδεδομένα φαινόμενα. Στόχος της ΕΕ θα πρέπει να είναι να εξασφαλίσει εν τοις πραγμασι στις γυναίκες τις ίδιες ευκαιρίες µε τους άνδρες στον χώρο εργασίας, όπως ίση αμοιβή, και να διευκολύνει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες στην επίτευξη καλύτερης ισορροπίας µμεταξύ του επαγγέλματος και των άλλων τομέων της ζωής τους. Πρωτεύον ζήτημα στην ατζέντα των Young European Socialist άλλωστε, είναι ο τερματισμός της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών και η προαγωγή της ισότητας των φύλων στην ΕΕ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Επίσης, η ΕΕ προάγει την ισότητα µμεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων.

Ολοκληρώνουμε τους ‘Διαλόγους’ όπως τους αρμόζει. Αφήνουμε τους συνεντευξιαζόμενους να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, όπως σε κάθε διάλογο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνομιλήσουν μέσα από μία προσωπική τους ερώτηση με αφορμή την επικαιρότητα.

Α.Β: Σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα του κορωνοϊού στην Ελλάδα, κρίθηκε απαραίτητη η καθολική χρήση μάσκας σε εσωτερικούς χώρους, ΔΕΚΟ, καταστήματα κ.α. Η μη τήρηση του μέτρου οδηγεί σε πρόστιμο. Θεωρείτε ότι η προστατευτική μάσκα θα έπρεπε να επιδοτείται από το Ελληνικό κράτος για τον πολίτη δεδομένης της οικονομικής κατάστασης αυτών;

Δ.Φ.: Εν μέσω πανδημίας το εξαιρετικά σοβαρό θέμα της δημόσιας Υγείας δεν μπορεί να μετατρέπεται σε πεδίο πειραματισμών, παλινωδιών και πολιτικών τακτικισμών της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε υποχρεωτική χρήση μάσκας και στις εκκλησίες, όπως κάνει εκ των υστέρων σε μια σειρά από χώρους μαζικής συνάθροισης, την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζει πάντα τους πολίτες του με δυο μέτρα και δυο σταθμά, στο βωμό της αυταρχικής παλινόρθωσης και της αντικοινωνικής πολιτικής. Πρόστιμα σε μισθωτούς, μικροεπιχειρηματίες και ανέργους, κρίνονται επίμεμπτα, την ίδια στιγμή που ευυπόληπτες προσωπικότητες πλουτίζουν πάνω σε δικές τους πλάτες. Εφόσον οι ειδικοί απεφάνθησαν για υποχρεωτική χρήση μάσκα σε όλους τους κλειστούς χώρους, η καθυστερημένα ειλημμένες αποφάσεις τις κυβέρνησης επ’ουδενί δεν δικαιολογείται.

Δ.Φ.: Την επαύριο της Πανδημίας, σε τι συνίσταται τελικά η «ευρωπαϊκή ταυτότητα»; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα, δεδομένης της στάσης της Ευρώπης στις σύγχρονες προκλήσεις, που μας επιτρέπουν να την ορίσουμε, εφόσον υπάρχει και να προχωρήσουμε με αυτή, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική ευκαιρία που της δόθηκε να αποδείξει το ρόλο και το λόγο ύπαρξης της και μάλλον δεν αξιοποίησε ορθώς και επαρκώς;

Α.Β.: Αποτελεί αδιαμφισβήτητα αλήθεια το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή ένωση δεν ανταποκρίθηκε στα καθήκοντα της, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Η συγκεκριμένη άποψη βασίζεται στο ότι δεν υπήρχε μια ενιαία πολιτική δράση. Δεν υπήρξε κανένα καθολικό κοινωνικό-οικονομικό μέτρο. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κάθε χώρα ανέπτυξε δικιά της πολιτική σχετικά με την πανδημία. Για παράδειγμα η Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, χώρες οι οποίες είχαν μια εντελώς αυτόνομη στάση. Η ευρωπαϊκή ένωση όφειλε ξεκάθαρα να κυριαρχήσει με μια ενιαία καθολική και οικουμενική πολιτική. Διότι πλέον εγείρονται διάφορα ερωτήματα. Αρχικά εφόσον υπάρχει αυτονομία στο κάθε κράτος, τι θα γίνει σχετικά με τη διάθεση του ποσού που έλαβε; πώς θα υπάρχει διαφάνεια για το πού θα διανεμηθούν αυτά τα χρήματα; Ποια είναι η δικλείδα ασφαλείας ότι θα μοιραστεί ένα γενναιόδωρο  πόσο στους επιχειρηματίες και στους υπαλλήλους της χώρας και δεν θα ευνοηθούν οι πελατειακές σχέσεις της κυβέρνησης του κυρίου Μητσοτάκη;  Είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντικό στην επαύριο της πανδημίας να είμαστε ενωμένοι. Η Ευρωπαϊκή ένωση οφείλει να μεριμνήσει για το κοινό καλό και τη ταυτότητα μας. Είναι αναγκαίο η πανδημία να αποτελέσει μάθημα και ίσως σε μια επόμενη οικουμενική κρίση να είμαστε λίγο περισσότερο ενωμένοι.

Μέχρι τους επόμενους ‘Διαλόγους’, καλή αντάμωση.