Στα μέσα της δεκαετίας του 80′ και συγκεκριμένα κάπου στις αρχές του 1985 κάνει την εμφάνιση του στην Ελλάδα μετά την γέννηση του στην Αμερική, μια ανελέητη και θανατηφόρα νόσος που ερχόταν να στοιχειώσει πέρα από την υγεία, τις ανθρώπινες σχέσεις και συγκεκριμένα τον ίδιο τον Έρωτα.

Το Aids – HIV η’ στα ελληνικά πιο γνωστό ως σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική πραγματικότητα με έναν σχετικά παρόμοιο τρόπο όπως ο Κορωνοιος αφού η μόνη διαφορά που υπήρξε τότε ήταν ότι στην περιπτωση του Aids δεν πειραματιστηκε η επιστήμη αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος με τις επιλογές του. Παρά ταύτα η φρενίτιδα (όχι αδικαιολογητα) και η μανία που επικράτησε γύρω από το συγκεκριμένο σεξουαλικως μεταδιδομενο νόσημα υπήρξε πρωτοφανής και για τους πολίτες της χώρας, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την εγχώρια επιστημονική κοινότητα αλλά και μια μεγάλη δοκιμασία για το σχετικά νεοσύστατο Ε. Σ. Υ. του Γεωργίου Γεννηματά, που προσπάθησε μέσα από την μάχη για την σωτηρία πολλών ασθενών να μάθει περισσότερα για εκείνη την ασθένεια. 

Το γεγονός ότι το πνεύμα κοινωνικής απελευθέρωσης της εποχής που προωθουσε η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, σε συνδυασμό με την αποποινικοποιηση της μοιχειας και την θεσμοθέτηση της ισότητας Ανδρα και Γυναίκας ήταν καταλυτικό ώστε σε αρκετές περιπτώσεις αφελείς πολίτες και σεξουαλικως μη διαπαιδαγωγουμενοι να δημιουργήσουν μια έξαρση της ασθένειας και την δημιουργία μιας “Επιδημίας” για την εποχή. Ήδη από την αρχή των πρώτων κρουσμάτων και των πρώτων έγκυρων αποτελεσμάτων της επιστημονικής κοινότητας το υπουργείο υγείας και όλοι οι αρμόδιοι φορείς της χώρας ξεκίνησαν μια εκστρατεία δεκαετίας για να ενημερώσουν τους πολίτες της χώρας και κυρίως την νέα γενιά που αποτελούσε το κέντρο του “ασθενικό στόχου”.