Η πολύκροτη δική των Απριλιανων Πραξικοπηματιων ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου του 1975. Οι επιορκοι Δικτάτορας οδηγήθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου έπειτα από μήνυση που κατέθεσαν οι δικηγόροι Ευάγγελος Γιαννόπουλος, Γρηγόρης Κασιμάτης, Φοίβος Κούτσικας, Κωνσταντίνος Αναγνωστάκης και Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Το σχετικό παραπεμπτικό βούλευμα αφορούσε αρχικώς 24 κατηγορούμενους. Απ’ αυτούς δεν δικάστηκαν οι Κωνσταντίνος Ασλανίδης, ο οποίος ήταν φυλακισμένος στη Γένοβα, οι Πέτρος Κωτσέλης καιΙωάννης Παλαιολόγος, οι οποίοι φυγοδικούσαν, καθώς και ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, ο οποίος δικάστηκε ξεχωριστά από το Στρατοδικείο, στη Δίκη των βασανιστών της χούντας.

Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο Ιωάννης Ντεγιάννης και μέλη οι εφέτες Παναγιώτης Λογοθέτης, Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος, Ιωάννης Γρίβας και Γεώργιος Πλαγιανάκος με αναπληρωματικά μέλη τους εφέτες Ηλία Γιαννόπουλο και Δημήτριο Τζούμα και εισαγγελείς τους Κωνσταντίνο Σταμάτη και Σπύρο Κανίνια. Οι κατηγορίες που αντιμετώπισαν οι 20 πραξικοπηματίες αφορούσαν στα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας και της στάσης.

Συνολικά 65 μάρτυρες κατηγορίας κατέθεσαν, μεταξύ των οποίων σημαντικές προσωπικότητες από την πολιτική σκηνή της χώρας και μεταξύ αυτών ο τότε ιδρυτής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος πριν τα γεγονότα του 67′ είχε διατελέσει ήδη βουλευτής της Ενωσεως Κέντρου του αειμνήστου “Γέρου της Δημοκρατίας” κ’ Πατέρα του Γεωργίου Παπανδρέου ενώ είχε καταθέσει και ως μάρτυρας στην υπόθεση “Ασπίδα”.

Έχοντας βιώσει όλα τα γεγονότα της δεκαετίας του 60′ από την αποστασία, την διαμάχη με τον θρόνο και το άνοιγμα της συζήτησης για ένα πραξικοπημα, ο Ανδρέας περιέγραψε όλα αυτά τα γεγονότα μέχρι το περιστατικό σύλληψης του από τις δυνάμεις των στασιαστών στο σπίτι του στο Καστρί, στις 10 Αυγούστου του 1975 όπου κλήθηκε να καταθέσει ενώπιον του Δικαστηρίου. Σε μια αποστροφή της κατάθεσης του ο Ανδρέας αναφέρει:”Είναι χρέος της δικαιοσύνης να δείξει πόσο ισχυρή είναι η Δημοκρατία απέναντι στους εχθρούς της… Απέναντι στους επίορκους που εστρεψαν τα όπλα που τους δοθηκαν εναντίον της για να την καταλυσουν. Οφείλουμε σήμερα να αποδείξουμε την πυγμή της και να διασφαλισουμε το μέλλον… Ένα μέλλον πραγματικά ελεύθερο… “.