Μπ. Καραγεωργίου: Το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά ενόψει Ευρωεκλογών

Γράφει ο Μπάμπης Καραγεωργίου, Δημοσιογράφος

Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη σε μία τεταμένη προεκλογική περίοδο και λίγες εβδομάδες πριν την κρίσιμη ευρωκάλπη. Στην χώρα μας το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί από τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου του 2023,αλλά και τις εξελίξεις που ακολούθησαν είναι ένα σκηνικό κατακερματισμού για τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και επανεμφάνισης των ακροδεξιών φωνών. Παράλληλα οι κοινωνικές συνθήκες είναι ιδιαιτέρως δυσμενείς.

Οι πολίτες όπως δείχνουν και μετρήσεις βλέπουν μία κατάπτωση του κράτους Δικαίου, μία σαφή εργασιακή επισφάλεια, πτώση του βιοτικού επιπέδου και μία αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα σε συνδυασμό με ένα παράγοντα που δεν πρέπει να αμφισβητηθεί, ένα ζήτημα με πολλές παραμέτρους, την κλιματική – ενεργειακή κρίση. Είναι εξαιρετικά σαφές πως το μέλλον δεν εμπνέει αισιοδοξιά. Τι μπορεί όμως να σταθεί ως προοδευτικό αντίβαρο απέναντι σε αυτή την κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί; Μπορεί η Αριστερά – Κεντροαριστερά να παίξει αυτό τον ρόλο; Και πως μπορεί να συμβεί αυτό;

Η κατάσταση είναι τόσο οριακή ενόψει των Ευρωεκλογών που ο κίνδυνος η Αριστερά να βγεί εκτός των βασικών πόλων του πολιτικού συστήματος και το δίπολο να μετατοπιστεί από την συντηρητική παράταξη – προοδευτική παράταξη σε ένα δίπολο Κεντροδεξιά – Ακροδεξιά. Στην Ελλάδα η κατάσταση στην Αριστερά δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Βρίσκεται σε μία φάση κατακερματισμού ή ανασύνταξης εάν ήθελε κάποιος να δώσει μία “θετική” χροιά σε αυτή την κατάσταση. Πάμε όμως στα δεδομένα:

– ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προς ώρας βρίσκεται στην θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης βρίσκεται από τον Σεπτέμβριο του 2023 σε μία εξαιρετικά περιέργη θέση, όσο δόκιμος μπορεί να είναι ο όρος. Η ηγεσία Κασσελάκη έχει οδηγήσει το κόμμα που έφερε στην εξουσία το 2015 στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας σε μία μετατόπιση.

«Τι αριστερή ταυτότητα μου λέτε; Μην τρελαθούμε κιόλας και ξεχάσουμε όσα διδάσκουμε στους φοιτητές μας για το τι είναι Δεξιά και τι Αριστερά. Ο άνθρωπος είναι δεξιός. Θέλετε να τον πείτε δεξιό τύπου Μανχάταν, νεοφιλελεύθερο δεξιό; Ήπιο Ρεπουμπλικάνο; Συντηρητικό Δημοκρατικό; Δεξιό με προοδευτικές ευαισθησίες; Πείτε τον όπως θέλετε, η ουσία δεν αλλάζει: ο άνθρωπος είναι δεξιός» ήταν τα λόγια του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη – ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα την περίοδο μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2023 αναφερόμενος στον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. (iefimerida.gr)

– Το ΠΑΣΟΚ είναι σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι. Παρά την ανοδική τάση που είχε εμφανίσει από το 2021 και έπειτα και παρά το γεγονός ότι εμφανιζόταν ακόμα και στην δεύτερη θέση σε μετρήσεις πλεόν μοιάζει “παγωμένο” ευρισκόμενο και πάλι στην 3η θέση. Λίγο η ασάφεια του σε κάποια ταυτοτικά για τον χώρο ζητήματα, αλλά και η κακή εκ του αποτελέσματος επικοινωνιακή διαχείριση δεν απηχεί στους πολίτες. Ο χώρος έχει θέσεις και δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό.Οι πολίτες κρίνουν όμως ότι σε αρκετές των περιπτώσεων είναι ασαφείς.

Η Νέα Αριστερά και τα υπόλοιπα κόμματα που πρόσκεινται στον χώρο εμφανίζονται εξαιρετικά χαμηλά δημοσκοπικά.

Προσωπική άποψη και συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω από τα ανωτέρω είναι πως

Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει με απαραίτητους συμβιβασμούς,με καθαρές προτάσεις, με αξιακό λόγο και προγραμματικές συγκλίσεις να δείξουν ότι είναι ακόμα εδώ και δεν τις έχουν παρασύρει οι συνθήκες.

Επαναλαμβάνω με αξιακό λόγο.Ότιδήποτε άλλο, οποιοδήποτε συνοθύλευμα που απλώς θα επιχειρήσει να αθροίσει σε μία βάση ετεροπροσδιορισμού και όχι προγράμματος είναι καταδικασμένη. Η δεινή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το τελευταίο διάστημα και παλεύει με νύχια και με δόντια να ξεφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρά το γεγονός ότι γιγαντώθηκε πολιτικά κατά την περίοδο της βαθιάς κρίσης και των Μνημονίων στήθηκε πάνω σε μία σαθρή βάση, αυτή του Αντιμνημονίου δείχνει ακριβώς αυτό. Ότι ο ετεροπροσδιορισμός στην πολιτική δεν έχει διάρκεια. Οι πολίτες θέλουν να δουν την θετική πρόταση, όχι έναν κενό αντίλογο.

“Τα πεντηκόστα της γενέθλια η Ελληνική Δημοκρατία θα τα γιορτάσει κουρασμένη και άκεφη. Θα πάει στην γιορτή της, αλλά από υποχρέωση μάλλον.” γράφει χαρακτηριστικά ο Κωστής Παπαϊωάννου, διευθυντής του “Σημείου για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς” στον συλλογικό τόμο “Που πηγαίνει η Μεταπολίτευση; (εκδόσεις Πόλις). Μιλώντας για μία “διάχυτη αδιαφορία”. Η αδιαφορία αυτή, η οποία είναι πολύ πιθανό να μετατραπεί σε εκλογική αποχή ή στην λεγόμενη αντισυστημική ψήφο είναι κάτι το εξαιρετικά επικίνδυνο.

Σε αυτό το επικίνδυνο σταυροδρόμι η Αριστερά οφείλει να κάνει μία “αντεπίθεση σοβαρότητας” με σαφείς απόψεις και προτάσεις εάν πραγματικά θέλει να παραμείνει ένας από τους κυριάρχους πόλους του πολιτικού συστήματος. Και αυτό πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ. Χρόνος δεν υπάρχει πλέον.