Χρ. Μπριστογιάννης: “Το δέντρο και το δάσος”

Γράφει ο Χρήστος Μπριστογιάννης, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής

Η απρόσμενη νίκη των σοσιαλιστών στη Γαλλία έναντι της ακροδεξιάς της Μ.Λεπέν, απόρροια συνεννόησης και συνεργασίας, αναμφίβολα αποτέλεσε νίκης της δημοκρατίας απέναντι στη μισαλλοδοξία και τις ρητορικές του μίσους.
Μία νίκη πολιτικής παιδείας, και άρνησης του γαλλικού λαού να σταθεί κατώτερος των περιστάσεων και της ιστορίας του. Μία νίκη όμως η οποία επουδενί δεν πρέπει να καθησυχάσει κανέναν και εν κατακλείδι να μεταλλαχθεί σε «πύρρειος».

Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα που χαροποίησε τους προοδευτικούς σε όλη την γηραιά ήπειρο (και όχι μόνο) είναι το δέντρο και όχι το δάσος, καθώς ελάχιστους βλέπω να εστιάζουν στη ρίζα του προβλήματος και τον πραγματικό λόγο αύξησης των ποσοστών ακροδεξιών μορφωμάτων. Συνηθίσαμε να μένουμε στην ρητορική του ποσοστιαίου περιορισμού και μόνο των κομμάτων αυτών, ξεχνώντας παντελώς την metaΒαϊμαρική κοινωνία που χτίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες και που ανεπιτυχώς προσπαθούμε να συντηρήσουμε (με κάθε κόστος πολλές φορές).

Η έννοια των Βαϊμαρικών Δημοκρατιών αναφέρεται στην εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας μεταξύ των ετών 1919 και 1933. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από έντονη πολιτική αστάθεια, οικονομική κρίση και κοινωνική αναταραχή. Η Βαϊμάρικη Δημοκρατία ιδρύθηκε μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανατροπή της μοναρχίας, με απώτερο σκοπό τη καθιέρωση ενός δημοκρατικού και κοινοβουλευτικού συστήματος.

Ο κυριότερος λόγος της αποτυχίας της ήταν η οικονομική εξαθλίωση που προκάλεσε η Συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία επέβαλε βαρύτατες κυρώσεις στη Γερμανία. Η κρίση κορυφώθηκε με τον υπερπληθωρισμό (μας θυμίζει κάτι; ) της δεκαετίας του 1920 και τη Μεγάλη Ύφεση του 1929. Η ανεργία, η φτώχεια και η γενική ανασφάλεια των πολιτών δημιούργησαν ένα εύφορο έδαφος για την άνοδο των ακραίων καθεστώτων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης, οι πολίτες άρχισαν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στις δημοκρατικές διαδικασίες και να στρέφονται προς τα άκρα, αναζητώντας σωτηρία και σταθερότητα. Ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την οικονομική δυσπραγία και την απογοήτευση του λαού, προτείνοντας ριζοσπαστικές λύσεις και καλλιεργώντας το μίσος προς τους “εχθρούς” του έθνους, όπως τους Εβραίους και τους κομμουνιστές.

Η ιστορία μας έχει διδάξει πως τα ακραία καθεστώτα γεννιούνται και εδραιώνονται σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Όταν οι πολίτες αντιμετωπίζουν δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους δημοκρατικούς θεσμούς, είναι πιο επιρρεπείς να αποδεχτούν ακραίες και αυταρχικές λύσεις που υπόσχονται τάξη και ασφάλεια.

Το στοίχημα λοιπόν το μεγάλο, το δάσος όλο, είναι στο χρόνο τον οποίο κερδίζουμε, να απαντήσουμε οι προοδευτικές δυνάμες με ουσιαστική κοινωνική πολιτική για τους πολλούς, με ριζοσπαστικές αλλαγές συντεταγμένες με τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη και η κλιματική αλλαγή.

Ο σοσιαλισμός πιστεύω ακράδαντα πως πάντα ήταν, είναι και θα είναι η απάντηση των λαών απέναντι στην ανέχεια.

Ο γαλλικός λαός έδειξε τον τρόπο… εμείς τον είδαμε…;

Η μάχη των ιδεών είναι τώρα. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής οφείλει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή και να φέρει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ανατροπή. Το ΠΑΣΟΚ, να επανέλθει τιμώντας το Σ στο όνομα του.

Πάμε.. είναι θέμα επιλογής! Ενωμένοι για τη νίκη!