Το ΠΑΣΟΚ όντως σφράγισε την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή της χώρας και των ανθρώπων της για μια ολόκληρη εποχή, γιατί έβαλε ως πρόταγμα τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους. Δεν ήταν μόνο επικοινωνία και μάρκετινγκ, αλλά η Πολιτική από τα κάτω στα καλύτερά της. Έπεισε στην πράξη τους πολλούς ότι η Πολιτική και η Δημοκρατία έχουν νόημα γιατί μπορούν να βελτιώνουν τη ζωή τους. Και έτσι κατόρθωσε να ενώσει μια διαιρεμένη από εμφυλίους, χούντες και ανισότητες κοινωνία, οικοδομώντας ένα πλαίσιο ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας και ευημερίας μαζί με πολλούς προοδευτικούς και φιλελεύθερους πρωτοποριακούς θεσμούς για να στηρίξει το πλαίσιο αυτό.

Σήμερα αυτή η παρακαταθήκη δεν (πρέπει να) αφήνει πίσω μόνο νοσταλγία, σύμβολα και χαριτωμένα happenings μιας περασμένης καλής εποχής που «διηγώντας την να κλαις». Όχι ότι αυτό δεν έχει την αξία του, καθώς αποδεικνύει ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένα λαϊκό κίνημα που μίλησε στις ψυχές των ανθρώπων. Όμως, οι προοδευτικοί πολίτες δε συμβιβαζόμαστε με τις αναμνήσεις.

Σήμερα -ακριβώς γιατί η εποχή έχει συσσωρεύσει κοινωνικά αιτήματα από την παρατεταμένη οικονομική κρίση αλλά και σύνθετες και πολλαπλές προκλήσεις από την επιτάχυνση του κοινωνικού μετασχηματισμού που φέρνει η ψηφιοποίηση και η τεχνολογική επανάσταση- είναι ανάγκη το Κίνημα να ξαναπιάσει το νήμα της Αλλαγής και να νοηματοδοτήσει εκ νέου -όπως τότε!- το περιεχόμενο της Προόδου:

Να φέρουμε ριζοσπαστικές τομές στο παραγωγικό μοντέλο, να βρούμε σύγχρονες απαντήσεις κοινωνικής δικαιοσύνης σε όσους θεωρούν φυσικό φαινόμενο τις ανισότητες, να εκφράσουμε αυθεντικά τους σύγχρονους «μη προνομιούχους» δημιουργώντας ευκαιρίες για ποιοτικές δουλειές που θα κρατήσουν τους νέους στη χώρα, να αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία του πολίτη και του εργαζόμενου, να αγωνιστούμε για νέα δικαιώματα και να μην υποκύψουμε στο ξεχαρβάλωμα των παλιών ως νομοτέλεια, να επανεφεύρουμε τους θεσμούς που θα ενισχύσουν τη Δημοκρατία και τη Διαφάνεια, να διαμορφώσουμε μια νέα εθνική στρατηγική στον διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό χάρτη, να μεριμνήσουμε έγκαιρα για τον πλανήτη στον οποίο θα ζήσουν τα παιδιά μας κόντρα στην κλιματική κρίση.

Να ξαναμπούμε στον δρόμο της σύγκλισης με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη, να αναζητήσουμε ίσες και καλύτερες ευκαιρίες προόδου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κρατάμε τη μνήμη ζωντανή. Όχι ως φολκλόρ φαντασιακού συναισθηματισμού ή ως συλλογική αυταπάτη. Αλλά ως οδηγό του μέλλοντος για τις πραγματικές ανάγκες που διαμορφώνει η συγκυρία και αναζητούν απαντήσεις, λύσεις και προοπτική.

Γιατί ναι, τα όνειρά μας για έναν καλύτερο κόσμο για εμάς και τα παιδιά μας είναι πιο δυνατά από τις αναμνήσεις μας.