“Διάλογοι”- Η φωνή της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής: Νίκος Λαγός – Κωνσταντίνος Αγαΐτσης.

‘Διάλογοι’: η φωνή της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής.

Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Κυριακή Μπλοσκα.

Πιστοί στο ραντεβού τους, οι ‘Διάλογοι’ αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν! Για πρώτη φορά μέσα από φαινομενικά απλές, κοινές ερωτήσεις βλέπουμε να ξεδιπλώνεται ένας ‘ζωντανός διάλογος’ ανάμεσα σε δύο εκπροσώπους της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής. Κάθε εβδομάδα μέσα από τους ‘Διαλόγους΄ θα συνομιλούν δύο πρόσωπα με θέμα τις ανησυχίες, τις βλέψεις και τις σκέψεις τους από την εμπειρία τους στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ‘Διάλογοι’ θα ολοκληρώνονται με την προσωπική ερώτηση του ενός προσώπου στο άλλο με αφορμή ένα θέμα της επικαιρότητας.

Στους σημερινούς ‘διαλόγους’ συνομιλούν ο Κωνσταντίνος Αγαίτσης, μέλος της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και μέλος Τομέα Ναυτιλίας ΚΙΝΑΛ και ο Νίκος Λαγός, μέλος της νέας γενιάς του Κινήματος Αλλαγής και στέλεχος της Τ.Ο. Ιλίου & του Τομέα Προστασίας του Πολίτη.

Κ.Μ: Δύο χρόνια μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι η προσοχή όλων φαίνεται πως είναι στραμμένη στους υπεύθυνους και την απόκρυψη βασικών στοιχείων από τις έρευνες ενώ παράλληλα ελάχιστη σημασία έχει δοθεί στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Θεωρείτε πως το Μάτι θυσιάζεται ξανά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυβέρνησης;

Κ.Α.: Είναι δεδομένο πως μια καταστροφή, σαν την τραγωδία στο Μάτι η οποία κόστισε την ζωή σε περισσότερους από 100 συμπολίτες μας, στοιχειώνει ακόμα την ελληνική κοινωνία η οποία απαιτεί την εξακρίβωση των όποιων πιθανών ευθυνών και την απονομή δικαιοσύνης. Ειδικά δε όταν υπάρχουν όταν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών για την προστασία πολιτικών προσώπων η διερευνητική δημοσιογραφία είναι όχι μόνο χρήσιμη αλλά και απαραίτητη. Αλλά για να απαντήσω και συγκεκριμένα στο ερώτημα σας δεν μπορώ να αγνοήσω πως το συγκεκριμένο ρεπορτάζ έρχεται σε μια περίοδο κλιμακούμενων αποκαλύψεων από φιλοκυβερνητικά μέσα, οι οποίες σίγουρα γκρεμίζουν το όποιο ηθικό πλεονέκτημα που προσπαθούσε να οικοδομήσει εναγωνίως η αξιωματική αντιπολίτευση. Συνεπώς δεν θεωρώ καθόλου απίθανο ο χρόνος της συγκεκριμένης αποκάλυψης να επιλέχθηκε από το συγκεκριμένο σύστημα εξουσίας με στόχο την περιθωριοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ την απόλυτη ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας για τα επόμενα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου.

Κ.Μ: Με αφορμή τις πληροφορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια σχετικά με το Μάτι, θεωρείτε πως η ανάληψη ευθυνών στην Ελλάδα είναι ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε;

Ν.Λ.: Υπάρχει η Ελλάδα που ξέρουμε, η Ελλάδα που θέλουμε και η Ελλάδα για την οποία αγωνιζόμαστε. Στην Ελλάδα που ξέρουμε λοιπόν υπάρχουν κατεστημένα, συμφέροντα και αντιλήψεις που κατατρέχουν τη χώρα μας  από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους. Οι παθογένειες αυτές έλκουν την καταγωγή τους από την ίδια ιστορική μας διαδρομή, την απουσία αστικού διαφωτισμού και τη διαιώνιση πολιτικών συμπεριφορών που μάλλον παραπέμπουν στο οθωμανικό παρελθόν παρά σε ένα σύγχρονο Δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, οι  λεπτομέρειες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τα θλιβερά γεγονότα στο Μάτι γεννούν μόνο οργή και αναδεικνύουν τις βαθιά αυταρχικές, αντιδημοκρατικές αντιλήψεις ενός ιδιότυπου παρακράτους. 102 συνάνθρωποι μας έχασαν την ζωή τους και οι υπαίτιοι χωρίς αίσθηση καθήκοντος δρούσαν σε ένα κύκλωμα αλληλοεξόντωσης στο Πυροσβεστικό Σώμα. Τελικά ο Κύριος Τσίπρας ως πρωθυπουργός ούτε για αυτά γνώριζε; Στην Ελλάδα που θέλουμε λοιπόν χρειάζεται περισσότερο από ποτέ μια Δημοκρατική Επανάσταση στους θεσμούς της χώρας και τη νοοτροπία των πολιτών γιατί ο αγώνας για Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ελευθερία δεν τελειώνει ποτέ. Αν για τη δεξιά και τη φαινομενική αριστερά η ανάληψη ευθυνών είναι ο ελέφαντας που δεν βλέπουνε, για μας είναι το μείζων ζήτημα της έρρυθμης λειτουργίας ενός σύγχρονου προοδευτικού κράτους που χαρακτηρίζεται από διαφάνεια και έχει ως πρωταγωνιστή τον πολίτη. Για αυτήν την Ελλάδα αγωνιζόμαστε, για τους ανθρώπους που ξυπνάνε νωρίς και αναλαμβάνουν ευθύνες, είτε αυτές είναι της επιχείρησης τους, της εργασίας τους, της οικογένειας τους· την Ελλάδα της διαύγειας του open government και όχι με αυτή που στήνει επικοινωνιακές φιέστες για την απόκρυψη της αλήθειας και της αποποίησης της ευθύνης στο βωμό των ανθρώπινων ζωών.

Κ.Μ: Οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τις διαδηλώσεις και την αστυνομική βία έχουν προκαλέσει οργή και ανασφάλεια στην ελληνική κοινωνία. Τι μπορεί τελικά να διεκδικήσει ένας νέος άνθρωπος στην Ελλάδα του σήμερα;

Κ.Α.: Δυστυχώς τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο ζούμε σε μια εποχή απόσυρσης του πολίτη από το κοινωνικό γίγνεσθαι γενικότερα αλλά και από το πεδίο των συλλογικών διεκδικήσεων πιο ειδικά. Ακόμα και οι όποιες μεγάλες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών όπως το πρόσφατα κίνημα «Ι can’t breath» ή τα κίτρινα γιλέκα αποτέλεσαν στιγμιαίες εκρήξεις οι οποίες πολλές φορές λειτούργησαν ως βαλβίδες αποσυμπίεσης της οργής και της ανασφάλειας στις οποίες αναφέρεστε. Αν κάπου βέβαια έχουμε να ελπίζουμε ως κοινωνίες είναι στους νέους ανθρώπους , στην γενιά μας αν θέλετε. Ο νέος άνθρωπος μπορεί να διεκδικήσει και να πάρει το μέλλον στα χέρια του, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι πως θα είναι λάθος να πιστέψει κανείς πως κάτι τέτοιο μπορεί να το επιτύχει μόνος του. Οι πραγματικοί αγώνες είναι μόνο οι συλλογικοί, όταν αθροίζεται η ατομική ευθύνη του καθενός μας για να δημιουργηθεί κάτι μεγαλύτερο, μια πραγματική δύναμη αλλαγής. Άλλωστε οι προκλήσεις της γενιάς μας είναι τεράστιες, κλιματική αλλαγή, διερευνώμενες κοινωνικές ανισότητες, υποχώρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και πολλές άλλες. Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε παρόντες στους αγώνες του αύριο.

Κ.Μ: Θεωρείτε πως η αστυνομική βία στην Ελλάδα είναι ένα ζήτημα που οφείλουμε να επανεξετάσουμε σαν κοινωνία;

Ν.Λ.: Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας, η Δεξιά είναι συνυφασμένη με λογικές περιστολής ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Είναι ιστορικά ταυτισμένη με το παρασυνταγματικό πλαίσιο μιας περιορισμένης ή αλλιώς μιας καχεκτικής δημοκρατίας και με μια κουλτούρα ανοχής της κρατικής αυθαιρεσίας, από τα χρόνια του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα έως αυτά του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια πολιτική επιλογή που μετατρέπει  πολλές φορές την αστυνομία από δημόσια αρχή στην υπηρεσία του Πολίτη και για την Προστασία του, σε όργανο καταστολής.
Είναι αδιαμφισβήτητο κατά τη γνώμη μου, ότι μετά και τη πρόσφατη σωρεία περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας, προκύπτει ότι υφίσταται ένα κλίμα ανοχής τέτοιων φαινομένων από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη και ανεύθυνη στάση. Μια Προοδευτική και Δημοκρατική πολιτική ατζέντα στο συγκεκριμένο ζήτημα μας επιβάλει να εστιάσουμε στον Άνθρωπο. Στον ευσυνείδητο αστυνομικό που υπηρετεί το Κράτος Δικαίου και όλους εμάς ρισκάροντας τη ζωή του κάθε μέρα. Στον Πολίτη που επιθυμεί να διαδηλώσει ειρηνικά, να διαμαρτυρηθεί αλλά και να νιώθει Ασφαλής, στο δρόμο ή στο σπίτι του  με την αστυνομία αρωγό και όχι εμπόδιο του.
Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας με την υιοθέτηση σύγχρονων μοντέλων λειτουργίας που συνδυάζουν την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, την τήρηση της νομιμότητας και την κοινωνική λογοδοσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε μια συντηρητική κοινωνία εξαιτίας της πολιτικής πλήρους ανοχής της ανομίας. Η ΝΔ επιθυμεί να επιστρέψουμε στην εποχή της άγριας δύσης. Ο δικός μας δρόμος είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που το κράτος δεν θα φοβάται τον πολίτη, ούτε η δημοκρατία τις συναθροίσεις και ο Αστυνομικός θα είναι ο φρουρός των δικαιωμάτων των πολιτών.

Κ.Μ: Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στην Οικονομία, την Δημόσια Υγεία και τον Τουρισμό, ποιος τομέας θεωρείτε πως έχει πληγεί περισσότερο και γιατί;

Κ.Α.: Προς το παρόν και μετά την αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της νόσου το μεγαλύτερο πλήγμα το έχει δεχθεί ο τουρισμός άρα σε ένα βαθμό και αυτό που ονομάζουμε συνολικά «Οικονομία» καθώς ο κλάδος συνεισφέρει περίπου το 20% του ΑΕΠ αλλά και της προσφοράς εργασίας. Το Ε.Σ.Υ και η Δημόσια Υγεία φυσικά και δοκιμάστηκαν, αλλά νομίζω πως είναι σαφές ότι χάρις τα έγκαιρα μέτρα που ελήφθησαν και την υπευθυνότητα που δείξαμε ως κοινωνία, άντεξαν και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διαφυλαχθεί. Τώρα βέβαια θα πρέπει να στηριχθεί και η οικονομία μέσω του προγράμματος της ΕΕ το οποίο μας δίνει μία δυνατότητα για ένα οικονομικό rebound και ενώ τα πλήρη αποτελέσματα της κρίσης δεν έχουν διαφανεί ακόμα. Στήριξη της εργασίας, στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, εμπροσθοβαρείς ενισχύσεις και δράσεις με έλεγχο και λογοδοσία νομίζω πως πρέπει να είναι οι βασικοί άξονες κατά την υλοποίηση του προγράμματος.

Κ.Μ: Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στην οικονομία και την δημόσια υγεία, ποια θα στηρίζατε περισσότερο;

Ν.Λ.: Δεν υπάρχει οικονομία χωρίς υγεία. Οι αριθμοί είναι για να υπηρετούν τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος τους αριθμούς.  Για μένα προσωπικά, η πολιτική έχει ως επίκεντρο τους ίδιους τους πολίτες. Για το λόγο αυτό επέλεξα να είμαι Σοσιαλιστής. Το ΠΑΣΟΚ έχει τεράστια συμβολή στην δημόσια υγεία με την ίδρυση του Ε.Σ.Υ. και άλλες ιστορικές τομές που είχαν μέχρι σήμερα ξεχαστεί, υπονομευθεί και εξοβελιστεί από τον πολιτικό διάλογο και την κυριαρχία νεοσυντηρητικών ιδεολογημάτων.  Σήμερα οι έννοιες και μεταρρυθμίσεις αυτές είναι πιο επίκαιρες από ποτέ και εμείς καλούμαστε να αγωνιστούμε για αυτές περισσότερο από ποτέ.

Κ.Μ: Με ποιες λέξεις θα χαρακτηρίζατε τον χώρο της πολιτικής στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Κ.Α.: Αν μπορώ να βρω κάποιες λέξεις οι οποίες μπορούν να χαρακτηρίσουν σχεδόν οριζόντια όλο το πολιτικό σύστημα είναι, η έλλειψη οράματος, η υποβάθμιση των θεσμών και η κρίση εμπιστοσύνης που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε πολίτες και κόμματα κατά τα τελευταία χρόνια. Σαφώς και υπάρχουν και άλλες που χαρακτήρισαν την πολιτική ζωή της χώρας κατά την δεκαετία της κρίσης όπως η πόλωση, ο λαϊκισμός, η αδιαφάνεια, η ανευθυνότητα, η κυνικότητα αλλά νομίζω πως θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσω έτσι ολόκληρο τον χώρο της πολιτικής. Ειδικά για την παράταξη μας, το ΠΑ.ΣΟ.Κ και το Κίνημα Αλλαγής που όχι μόνο εξασφάλισαν την διάσωση της χώρας και της προοπτικής της μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια αλλά και την διαφύλαξαν με συντριπτικό κόστος απέναντι στα «Ζάππεια» από την μία και στο «σκίσιμο των μνημονίων» από την άλλη. Εύχομαι τα επόμενα χρόνια οι λέξεις που θα χαρακτηρίζουν την πολιτική μας ζωή να είναι λέξεις όπως Όραμα, Συμμετοχή, Σύνθεση, Διαφάνεια, Δικαιοσύνη για αυτό τουλάχιστον παλεύουμε στο Κίνημα Αλλαγής.

Κ.Μ: Ποιες συμβουλές θα δίνατε στους απολιτίκ νέους ώστε να βρουν την φωνή τους και να αποκτήσουν πολιτικά ενδιαφέροντα;
Ν.Λ.: Οι νέοι πρέπει να καταλάβουν πως είναι το παραγωγικό γρανάζι της χώρας, είναι το μέλλον και θα πρέπει να συμβάλουν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, το λιγότερο με την ουσιαστική ψήφο τους. Και λέω ουσιαστική διότι πρέπει να σταματήσει η αναξιοπιστία στο πολιτικό σύστημα. Και αυτό θα γίνει όταν αντιληφθούν τι κοινωνία θέλουμε. Θέλουμε μια κοινωνία ανταποδοτική; Θέλουμε μια κοινωνία η οποία θα έχει ελπίδα και όραμα; Θέλουμε ένα μέλλον στα χέρια μας και όχι ένα μέλλον επιβίωσης; Θέλουμε ένα κράτος δικαίου που ο πολίτης δεν θα χρειάζεται τον πολιτικό ως πελάτης  αλλά θα υπάρχει αξιοκρατία; Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αν οι νέοι ενεργοποιηθούν με την ουσιαστική τους ψήφο και στηρίξουν τους ανθρώπους που παλεύουν για αυτό, το αποτέλεσμα θα είναι θετικό και παραγωγικό. Για αυτό καλώ τους νέους ανθρώπους να αλλάξουν την πεπατημένη και τις παθογένειες του παρελθόντος, την ψήφο ανοχής και της ψήφο ανάγκης. Να επιλέξουν επιτέλους το αναγκαίο καλό και όχι το λιγότερο κακό.
Η δύναμη αυτή είναι στα χέρια τους.
Ας μην την αψηφήσουν.

Ολοκληρώνουμε τους ‘Διαλόγους’ όπως τους αρμόζει. Αφήνουμε τους συνεντευξιαζόμενους να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, όπως σε κάθε διάλογο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να συνομιλήσουν μέσα από μία προσωπική τους ερώτηση με αφορμή την επικαιρότητα.

Ν.Λ.: Ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι η απόσταση του Κινήματος Αλλαγής σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία και το Σύριζα στον άξονα προόδου και συντήρησης;

Κ.Α.: Νίκο σε ευχαριστώ για την ερώτηση, πιστεύω πως η θέση του Κινήματος Αλλαγής και του ΠΑΣΟΚ ιδεολογικά, πολιτικά, αξιακά πρέπει είναι όχι απλά στην πλευρά της προόδου αλλά πρέπει να είναι ο ίδιος πόλος των προοδευτικών επιλογών και θέσεων. Για αυτό τον λόγο νομίζω πως είναι κρίσιμο το ΚΙΝΑΛ να απεμπλακεί άμεσα από διλήμματα εγγύτητας καθώς η πραγματικότητα έχει αποδείξει πως παρά την ωρίμανση του και κάποιες προοδευτικές θέσεις που έχει αναπτύξει σε ζητήματα δικαιωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα κομμουνιστογενές κόμμα με καθεστωτικές πρακτικές και νοοτροπία. Σαφώς βέβαια υπάρχουν και σήμερα πολλοί προοδευτικοί πολίτες που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή και απέχουν γιατί πιστεύουν πως αυτός ο προοδευτικός πόλος δεν είναι ή και δεν μπορεί να γίνει το ΚΙΝΑΛ αλλά αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα της παράταξης, να αναπτύξει έναν πολιτικό λόγο γνήσια προοδευτικό και ριζοσπαστικό μέσα από πρόσωπα που θα μπορέσουν να πείσουν αυτούς του πολίτες για το αντίθετο δημιουργώντας έτσι την νέα προοδευτική παράταξης της χώρας.

Κ.Α: Πως πιστεύεις ότι εξελίσσεται η κατάσταση στην αγορά εργασίας στην Ε.Ε; Πιστεύεις πως ότι η τάση προς την απομακρυσμένη εργασία και άλλες μορφές ευέλικτης εργασίας θα οδηγήσουν στην περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων;

Ν.Λ.: Η τεχνολογία στον καιρό της καραντίνας αξιοποιήθηκε θετικά με αποτέλεσμα να αποφύγουμε τις κοινωνικές συναναστροφές και να περιορίσουμε τον ιό. Βλέπουμε όμως πως ακόμα έχουμε δρόμο μπροστά μας, έως ότου βρεθεί το εμβόλιο και αυτό μας οδηγεί σε πολιτικούς, ιδεολογικούς προβληματισμούς. Η τάση προς την απομακρυσμένη εργασία και οι ευέλικτες μορφές της πρέπει να είναι ως μέτρο περιορισμού του ιού και όχι ως ένα μέτρο που ήρθε για να μείνει. Η 4η βιομηχανική επανάσταση, έχει να κάνει με την τεχνολογία και δεν έχει αποκλειστικά και μόνο θετικά. θα πρέπει να υπάρξει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο, μια Δημοκρατική ρύθμιση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, να αναγνωρίσουμε ποια είναι τα ηθικά διλήμματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε σχέση με τη νέα εποχή και θα πρέπει να επιλέξουμε, μια τεχνολογία που μας λύνει τα χέρια ή μια τεχνολογία που θα δημιουργεί εργασιακά προβλήματα; Στο θέμα της ευέλικτης εργασίας ή της συνεργασίας θα πρέπει να σταθούμε δίπλα στους εργαζόμενους και να μην επιτρέψουμε νέες ανισότητες αλλά να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη, δημοκρατική εποχή στα εργασιακά και σε καμία περίπτωση να μην οδηγηθούμε στην περιστολή εργασιακών δικαιωμάτων.

Μέχρι τους επόμενους ‘Διαλόγους’, καλή αντάμωση.