Δημήτρης Οικονόμου: “Ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών την εποχή των τεράτων”

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, οι ελληνικές τράπεζες έχουν αναγκαστεί πολλές φορές να προβούν σε ανακεφαλαιοποιήσεις προκειμένου να αποφύγουν την κατάρρευση.

Δυστυχώς, κάτω από την αναγκαιότητα να στηριχθεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας, κρύφτηκαν παιχνίδια τα οποία οδήγησαν εμάς τους φορολογούμενους να σώζουμε τις τράπεζες, χωρίς να αποκτούμε ούτε συμμετοχή στα μελλοντικά κέρδη, αλλά ούτε και λόγο στη διοίκηση τους.

Κάπως έτσι καταλήξαμε να έχουμε ένα τραπεζικό σύστημα που χρηματοδοτεί μόνο μεγάλους ημετέρους, ενω την ίδια στιγμή καταλογίζει στους μικρομεσαίους πελάτες του υπέρογκες χρεώσεις, ενώ τους υποχρεώνει σε όλο και περισσότερες αλλεπάλληλες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Το τελευταίο κεφάλαιο σε αυτό το σενάριο είναι η προσπάθεια για την ανακεφαλαιοποίηση της Πειραιώς που εξήγγειλε η διοίκηση και ενέκρινε η γενική συνέλευση της τράπεζας. Αυτό λοιπόν το σενάριο τα έχει όλα! Αρχικά, απεμπόληση των δικαιωμάτων τόκων του δημοσίου ύψους μεγαλύτερου των 2δις ευρώ. Στη συνέχεια αποδοχή της ακύρωσης του δικαιώματος προτίμηση των παλαιών μετόχων στη νέα ανακεφαλαιοποίηση. Και λες και αυτά δεν ήταν αρκετά, έβαλε η κυβέρνηση όριο στο ποσοστό που μπορεί να κατέχει το δημόσιο μετά την ανακεφαλαιοποίηση, μην τυχόν και αποκτούσαμε οι έλληνες φορολογούμενοι λόγο στα της τράπεζας. και πέσουν από το νεοφιλελεύθερο σύννεφο τους.

Συγκεντρωτικά χάρισμα τόκων, άρνηση προσόδων από μελλοντικά έσοδα και απουσία ελέγχου στη διοίκηση. Ένα σύννεφο από μπόλικο νεοφιλελευθερισμό, δήμευση δημόσιας περιουσίας και άκοπο πλουτισμό για επιτήδειους: όλα αυτά τα είχε η απόφαση της κυβέρνησης.

Αλλά ούτε αυτά ήταν αρκετά. Την ώρα που η κυβέρνηση έκανε όλες τις παραπάνω ακροβασίες, η επιτροπή κεφαλαιαγοράς αποφάσισε ότι δεν υπάρχει λόγος προστασίας του επενδυτικού κοινού. Το αποτέλεσμα ήταν πορεία της μετοχής να κινηθεί όπως ένα τρενάκι του τρόμου σε κάποιο λούνα παρκ (ταιριάζει με όλη την ιστορία). Στην κατάληξη αυτών των διακυμάνσεων, με την αξία της μετοχής να προσεγγίζει το μηδέν.

Κάπως έτσι βρίσκεται προς πώληση το ενεργητικό της τράπεζας ύψους 70 δις σε τιμή ξερού ψωμιού. Με αποκλεισμό του δημοσίου και με Ιφιγένειες του μικρομετόχους της τράπεζας και, σε επόμενη φάση, τους εργαζομένους σε αυτή.

Στην τελευταία λοιπόν ανακεφαλαιοποίηση δεν έγινε μόνο καταλήστευση του Έλληνα φορολογούμενου. Έγινε και παράδοση του ελέγχου ενός τεράστιου μέρους της ελληνικής οικονομίας, κυρίως μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στους νέους μετόχους της τράπεζας.

Είναι η ώρα να μπει ένα τέλος στην εποχή της κερδοσκοπίας, στην εποχή της κλεπτοκρατίας, στην εποχή των τεράτων. Χρειαζόμαστε ένα υγιές τραπεζικό σύστημα προσανατολισμένο στην ανάπτυξη, στην υπηρεσία της οικονομίας και της κοινωνίας με ρυθμιστικό ρόλο του δημοσίου και δημόσιο έλεγχο όπου αυτό έχει στηριχτεί από τα χρήματα του ελληνικού λαού.