Έκτακτο: Παραιτήθηκε από Υφυπουργός ο Αρίστος Δοξιάδης

Η παραίτηση του Αρίστου Δοξιάδη: Πολιτική φθορά και κυβερνητική αμηχανία

Μόλις μία ημέρα μετά την ορκωμοσία του ως υφυπουργού Ανάπτυξης, ο Αρίστος Δοξιάδης υπέβαλε την παραίτησή του, επικαλούμενος τον «ανήθικο πόλεμο» που δέχθηκε από την αντιπολίτευση. Η εξέλιξη αυτή, αν και αιφνιδιαστική, αναδεικνύει τις έντονες πολιτικές αντιδράσεις που προκάλεσε η τοποθέτησή του.

Η πολιτική αντιπαράθεση

Ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε σφοδρή κριτική, χαρακτηρίζοντας τον κ. Δοξιάδη «σεσημασμένο υβριστή» των πολιτών που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες για την τραγωδία στα Τέμπη. Στο στόχαστρο βρέθηκαν παλαιότερες αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις οποίες φέρεται να σχολίαζε υποτιμητικά όσους εξέφραζαν κριτική για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο ζήτημα.

Παράλληλα, η αντιπολίτευση έφερε στο προσκήνιο παρελθοντικές υποθέσεις που σχετίζονται με την επαγγελματική του δραστηριότητα, αφήνοντας αιχμές για πιθανή εμπλοκή του σε ζητήματα ανταγωνισμού στον χώρο του ξενόγλωσσου βιβλίου. Ωστόσο, ο ίδιος είχε στο παρελθόν διαψεύσει κάθε κατηγορία, επισημαίνοντας ότι το ζήτημα είχε κριθεί δικαστικά.

Κυβερνητική αμηχανία και πολιτικό κόστος

Η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση, καθώς το γεγονός ότι ένας υφυπουργός αναγκάζεται να αποχωρήσει πριν καν αναλάβει ουσιαστικά τα καθήκοντά του δημιουργεί ερωτήματα για τον τρόπο επιλογής στελεχών. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, χωρίς περαιτέρω σχόλια, ενώ αναζητείται ήδη αντικαταστάτης.

Το περιστατικό ενισχύει τη φθορά της κυβέρνησης, η οποία δέχεται ήδη έντονες πιέσεις σε πολλαπλά μέτωπα. Η ταχύτητα με την οποία κλιμακώθηκε η υπόθεση δείχνει ότι ο πολιτικός διάλογος παραμένει πολωμένος, με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δημόσια ζωή να βρίσκονται διαρκώς στο επίκεντρο πολιτικών αντιπαραθέσεων.

Ανεξαρτήτως της ουσίας των καταγγελιών, η υπόθεση Δοξιάδη καταδεικνύει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στη στελέχωση κρίσιμων θέσεων, αλλά και το πώς η δημόσια εικόνα ενός προσώπου μπορεί να επηρεάσει τη δυνατότητά του να επιβιώσει στον πολιτικό στίβο.