Σήμερα, 164 χρόνια μετά, βιώνουμε τις δυσμενείς συνέπειες μιας πανδημίας, με επιπτώσεις στην υγεία, την οικονομία, την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ελευθερία, την όλο και διογκούμενη βία, την εκμετάλλευση.

Ιδιαίτερα έχουν πληγεί κλάδοι που κυρίως απασχολούνται γυναίκες. Τουρισμός, λιανεμπόριο, εστίαση, καθαριότητα, εκπαίδευση.

Επισφάλεια εργασίας, απώλεια θέσεων εργασίας, μη αμειβόμενος χρόνος εργασίας μέσω των ευέλικτων μορφών εργασίας στο σπίτι με επιμήκυνση του χρόνου απασχόλησης στις 65 ώρες την εβδομάδα. Τηλεργασία χωρίς κανόνες και δικαιώματα.

Ανατροπή των συνταξιοδοτικών , ασφαλιστικών και υγειονομικών συνθηκών.

Σε αυτά τα δεινά πρέπει να προστεθεί ότι, μόλις κάναμε τα πρώτα βήματα να βγούμε από μια 10ετη οικονομική κρίση, έχουμε δεχθεί την πίεση ισχυρών προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, καθώς και προβλημάτων εθνικής κυριαρχίας και ασφάλειας. Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον ήρθαν να βάλουν την σφραγίδα τους και οι φυσικές κλιματικές καταστροφές.

Ένα νέο κίνημα ξεκίνησε από την Ελλάδα με αφορμή την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, της κακοποίησης στους χώρους εργασίας, με την μετατροπή της σε πεδίο εκμετάλλευσης και κατάχρησης εξουσίας, που έχει επεκταθεί σε όλο τον Δυτικό Κόσμο.

• Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στην εργασία.

• Απόσυρση του σχεδίου Νόμου για την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου, για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών και τον υποχρεωτικό χρόνο επικοινωνίας.

• Εφαρμογή του Νόμου2447/1996 περί Οικογενειακών Δικαστηρίων και δομών στήριξης.

• Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση σε όλες τις βαθμίδες Εκπαίδευσης.

• Εκπαίδευση όλων όσων εμπλέκονται σε αυτά τα θέματα στην δικαιοσύνη, την δημόσια ασφάλεια, την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια.

• Αναθεώρηση Ποινικού Δικαίου.

• Ισχυρό Κοινωνικό Κράτος

• Επαναφορά της ΓΓΙΦ με λειτουργία και ενίσχυση των δομών Συμβουλευτικής και Ξενώνων Φιλοξενίας .