Εσείς καταλάβατε ποιος βγήκε πραγματικά κερδισμένος στη ΔΕΘ;

Ετησίως, εδώ και χρόνια πια, ο εκάστοτε πρωθυπουργός και ο εκάστοτε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναμένουν τη ΔΕΘ για να προχωρήσουν σε εξαγγελίες.

Αρχικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έταξε επιδοτούμενες προσλήψεις ύψους (600 + 600) 1.200 ευρώ, που αποδείχθηκε ότι ήταν… ένα κατοσταρικάκι το μήνα. Έταξε και κάτι gigabytes στα μικρά παιδιά, γενικώς πρόκειται για έναν πολιτικό αρχηγό σε σύγχυση. Ο κάτι σαν ανασχηματισμός και η τοποθέτηση Πλεύρη σε ένα τόσο κομβικό υπουργείο, απέδειξε πως τη χώρα κυβερνά ένας πολιτικός όμηρος. Όμηρος και δεσμευμένος, ποιος ξέρει πού; Δεν χρειάζεται να μάθεις το γιατί, κρίνεις εκ του αποτελέσματος.

Κακά τα ψέματα, η Νέα Δημοκρατία, όσους Πορτοσάλτε κι αν βγάλει μπροστά, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη φθορά. Η οποία είναι λογική για κάθε κυβερνών κόμμα αλλά τούτοι χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους μέσα σε ούτε δυόμισι χρόνια.

Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τη ΝΔ πέριξ του 35%, ήδη έχει απωλέσει 5 μονάδες. Και θα χάσει κι άλλες, ειδικά όσο γίνονται εμφανείς οι συνέπειες του εγκληματικού, για τους εργαζομένους, εργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη.

Για τα φιλοδεξιά Μέσα βέβαια, η είδηση δεν ήταν η απώλεια 5 μονάδων αλλά ότι διατηρεί μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, που κινείται δημοσκοπικά στο 24,9%. Κι εδώ ανοίγει ένα κεφάλαιο, ένα μεγάλο ερώτημα: όντως η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να εκμεταλλευτεί την κυβερνητική φθορά;

Ναι μεν, αλλά, η απάντηση. Διότι, για τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα, ισχύουν δύο δεδομένα που σπανίως τα συναντάς σε πολιτικό κόμμα. Πρώτον, πως είναι «ψήφος της Κυριακής» (των εκλογών). Δεν έχει δυνατές τοπικές οργανώσεις, ως διακρίθηκε κάποτε το ΠΑΣΟΚ και μετά η ΝΔ, δεν έχει ρεύμα δημοσκοπικά αλλά το παρελθόν απέδειξε ότι κερδίζει παραπάνω από όσο του δίνουν. Και, δεύτερος, ότι κατά πλειονότητα ο κόσμος δεν, ξαναλέω δεν ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Ψηφίζει Αλέξη Τσίπρα. Αδιαμφισβήτητα. Ο οποίος βέβαια εδώ και δυόμισι χρόνια χαράσσει μια σχεδόν συντηρητική αντιπολίτευση, εν συγκρίσει με αυτή προ του 2015 – κι αυτό ξενίζει.

Σε τούτο το πλαίσιο το κέντρο, που εκπροσωπείται από το Κίνημα Αλλαγής, έχει μπροστά του μια μεγάλη, μια τεράστια ευκαιρία.

Όποτε γίνουν οι εκλογές (σ.σ. προσωπική εκτίμηση, πριν το Πάσχα του 2022…), θα υπάρξουν επαναληπτικές, λόγω του εκλογικού νόμου. Και δεν πρόκειται να υπάρξει αυτοδυναμία αυτή τη φορά. Ούτε από τη ΝΔ, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμφανέστατο, πια.

Συνεπώς Μητσοτάκης και Τσίπρας θα αναζητήσουν σύμμαχο. Συγκυβερνήτη για την επόμενη κυβέρνηση. Το ΚΙΝΑΛ είναι η μόνη πόρτα που μπορούν να χτυπήσουν. Ούτε του ΚΚΕ (εννοείται), ούτε του Βελόπουλου και του Βαρουφάκη, αν βέβαια μπουν ξανά στη Βουλή. Η εν λόγω δημοσκόπηση της GPO για τα «Παραπολιτικά» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται…) στην πρόθεση ψήφου έδωσε 6,4% στο ΚΙΝΑΛ. Ποιο ΚΙΝΑΛ όμως;

Διότι αρκετοί ξεχνούν ότι επίκεινται εσωκομματικές και, πιθανώς, αλλαγή ηγεσίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, η Φώφη Γεννηματά, ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ένας εξ αυτών θα κληθεί, και ως καταλάβατε, να αποφασίσει για συγκυβέρνηση. Αν θα στρίψει το τιμόνι δεξιά ή αριστερά, είναι στην κρίση του επόμενου αρχηγού και της ομάδας του. Απλά να σας θυμίσω, παραπέμποντας σε παλιότερο μου άρθρο – ανάλυση, ότι οι εκλογικές συνεργασίες και οι κομματικές συμμαχίες οδήγησαν στην αφάνεια όποιο κόμμα συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία. Κάποτε ο Συνασπισμός, αργότερα το ΠΑΣΟΚ.

Τίποτε τυχαίο.

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram.