Φώφη Γεννηματά: “Για να βγούμε απο την κρίση χρειάζεται να επενδύσουμε στη γνώση και τη νέα γενιά”

Ομιλία Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, στη Βουλή για το Εκπαιδευτικό Νομοσχέδιο

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης,

Προχωράτε  στο μέλλον κάνοντας  βήματα στο παρελθόν.

Πρόκειται για μια πρόταση φτωχή σε παιδαγωγικό και αξιακό περιεχόμενο 

Για μία ακόμη φορά δεν μιλάμε για το σχολείο που θέλουμε:

 Ένα σχολείο που θα καλλιεργεί την ανθρωπιστική παιδεία και θα προβάλλει αρχές αξίες και πρότυπα. 

Που θα διαμορφώνει  πολίτες που θα  αναπνέουν ελεύθερα. Που δεν θα επιτρέπει το γόνατο της βίας και του ρατσισμού στο λαιμό των ανθρώπων.

Ένα σχολείο που θα ανοίγει το δρόμο για τον επόμενο  Διαφωτισμό, που  θα είναι Ψηφιακός. 

Οφείλουμε να ανοίξουμε επιτέλους διάλογο για τα στρατηγικά ζητήματα: ποια θα είναι η εκπαίδευσή μας μέσα σε ένα νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που καλούνται τα παιδιά μας να αντιμετωπίσουνε ;  Τι σχολείο και τι πανεπιστήμιο θέλουμε;  Μπορούμε να συμφωνήσουμε στους στόχους και τη στρατηγική; Είναι μείζον εθνικό ζήτημα. Ή θα συνεχίσουμε το ράβε ξήλωνε στην πλάτη της νέας γενιάς;

Εμείς απαντάμε:

Θα έπρεπε να συζητάμε, το σχέδιο αντιμετώπισης της μαθησιακής κρίσης που επηρεάζει την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού στην Ελλάδα.

Έπρεπε να μας απασχολεί κατά προτεραιότητα  η διαπίστωση ότι το 2018, οι επιδόσεις των μαθητών της χώρας μας υπολείπονταν κατά πολύ των επιδόσεων όμορων χωρών. Και μάλιστα με πτωτική τάση σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2014 (Pisa 2018).

Θα έπρεπε να υπάρχει σχέδιο να  βοηθηθούν οι μαθητές παντού, τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα όσο και στην περιφέρεια. 

Θα έπρεπε να ενσωματώνονται  βέλτιστες πρακτικές των πειραματικών και προτύπων ως καινοτομίες στα δημόσια σχολεία. 

Οι άριστοι μειώνονται και οι «Αδύναμοι» πληθαίνουν.

Άρα το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι μια ουσιαστική μεταρρύθμιση, μια μεγάλη Αλλαγή στο Εκπαιδευτικό μας Σύστημα.

Εμείς στο Κίνημα Αλλαγής έχουμε στρατηγική και ΟΡΑΜΑ:

Ποιοτική Εκπαίδευση για όλους τους μαθητές και μείωση του μαθησιακού χάσματος με μετρήσιμους στόχους.

Μέσα από την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Αυτός ο στόχος αποτελεί την βάση για νομοθετικές παρεμβάσεις.

Η ουσιαστική  βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης από τα δημόσια σχολεία της χώρας μας αποτελεί την πιο δίκαιη παρέμβαση προς όφελος των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων και υποστηρίζει αποτελεσματικά την  οικονομική ανάκαμψη και τη βιώσιμη ανάπτυξη. 

Ένα σύστημα που εξασφαλίζει  βασικές γνώσεις και δεξιότητες του 21ου αιώνα για όλους.

Αυτόν τον στόχο εξυπηρετούσε η μεγάλη εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2011 και ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

Με μια σειρά μεγάλων αλλαγών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης που δεν προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ , πολιτική που δυστυχώς συνεχίζετε κι εσείς. Διατηρείτε πέρα από τα άλλα, τα νομοθετήματα του ΣΥΡΙΖΑ και ως προ το εκπαιδευτικό πλαίσιο και ως προς τη διοίκηση της εκπαίδευσης και κάνετε μπαλώματα πάνω σε αυτά. 

Με το νομοσχέδιο η Κυβέρνηση:

Αντί να επαναφέρει το Ολοήμερο Δημοτικό με το αναμορφωμένο Πρόγραμμα, διατηρεί το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που το υποβάθμισε.

Με προσχηματικές μικροαλλαγές.

–  Αντί να καταργήσει τον απαράδεκτο Νόμο ΣΥΡΙΖΑ για τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών-τον οποίο η ΝΔ καταψήφισε-τον διατηρεί και τον εφαρμόζει πλήρως.

Και μάλιστα για 3η φορά και χρόνο ανανεώνει την θητεία των αντισυνταγματικά εκλεγμένων Διευθυντών Εκπαίδευσης. Συνεχίζει να  κρατά «τιμωρημένα» 900 στελέχη εκπαίδευσης (Σχολικούς συμβούλους, Διευθυντές εκπαίδευσης)που έχουν αξιολογηθεί και επιμορφωθεί.

–  Αντί να ολοκληρώσει την πιστοποίηση της Πληροφορικής και της Αγγλικής Γλώσσας στην Γ’ Γυμνασίου, την εγκαταλείπει.

–  Αντί να ενισχύσει την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση και να την συνδέσει με τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας, αδιαφορεί πλήρως. Αντί να λύσει τα προβλήματα της ειδικής εκπαίδευσης, αδιαφορεί.

–  Αντί να δώσει πραγματικό περιεχόμενο στο Εθνικό Απολυτήριο -συνδέοντας το με την εισαγωγή στα ΑΕΙ επιμένει στις δέσμες και το σύστημα εισαγωγής «ΣΥΡΙΖΑ».

–  Αντί να προβλέψει την πρόσληψη κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, δημιουργεί προβλήματα με τον ορισμό «εκπαιδευτικών εμπιστοσύνης» που τώρα μετονομάζει σε ¨Σύμβουλο σχολικής ζωής».

–  Όσο για το θέμα της επαναφοράς της διαγωγής στους τίτλους σπουδών, τι να πει κανείς. Εντελώς αναχρονιστικό και αντιπαιδαγωγικό μέτρο.Επιλέγει με όρους τιμωρητικούς , να επαναφέρει το καθεστώς της αναγραφής της διαγωγής στο απολυτήριο, μια παρέμβαση βαθιά συντηρητική. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι  η επιστημονική επιτροπή της Βουλής επισημαίνει ότι: «η αναγραφόμενη στο απολυτήριο διαγωγή́ κατά́ τον χρόνο κτήσης του τίτλου θα αποκαλύπτει στο διηνεκές στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε δυσμενή́ αξιολόγηση, στιγματισμό́ ή ακόμη και δυσμενή́ διακριτική́ μεταχείριση, ιδίως σε διαδικασίες πρόσληψης”. 

Με λίγα λόγια  στιγματίζει τον μαθητή για όλη τη ζωή του. Αυτό δεν είναι πρόοδος.

–  Άφησα ως τελευταία, αλλά πολύ σημαντική παρατήρηση το μείζον θέμα της ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ.

Για μας δίλημμα δεν υπάρχει. Είμαστε ΥΠΕΡ. Καθαρές κουβέντες.

Είναι αναγκαία η αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης.

Όμως σε καμία περίπτωση η αξιολόγηση δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και να προβάλλεται ως μέσο επιβολής, ή ως πανάκεια για την διόρθωση χρόνιων αδυναμιών και ελλείψεων. 

Η αξιολόγηση θα πρέπει να συνδέεται με :

• μέριμνα για  σχολεία υποβαθμισμένων ή αγροτικών ή παραμεθορίων περιοχών, 
• λήψη μέτρων για την μείωση των  μορφωτικών ανισοτήτων 
• δικαιότερη κατανομή́ των πόρων ανάμεσα στις σχολικές μονάδες 
• εφαρμογή  πολιτικών  ενίσχυσης της αυτονομίας των σχολικών μονάδων
• αξιολόγηση δομών και στελεχών.
• αναμόρφωση προγραμμάτων σπουδών, διδακτικών μεθόδων και πρακτικών
• συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Μέσω της αξιολόγησης να ενθαρρύνουμε έναν εκπαιδευτικό ελευθερίας και ευθύνης, δημιουργίας και πρωτοβουλίας.

Θα ήθελα να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά στις κάμερες και στην απ’ ευθείας μετάδοση του μαθήματος μέσα από τις σχολικές αίθουσες.

Αυτή η συντηρητική στροφή είναι απόλυτα συμβατή με την αντίληψη που βλέπει τον υπολογιστή ως δάσκαλο. 

Που χρησιμοποιεί τα ψηφιακά εργαλεία, όχι για την ανανέωση της διδακτικής πράξης αλλά για την αναβίωση και ενίσχυση του δασκαλοκεντρικού, μετωπικού μοντέλου διδασκαλίας.

Που αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες στο σχολείο  ως εργαλεία εποπτείας και ελέγχου. 

Υπήρχαν επιλογές για την υποστήριξη των μαθητών που δεν προσέρχονταν στο σχολείο, με τις σύγχρονες και ασύγχρονες μεθόδους , όπως προτείναμε στο Κίνημα Αλλαγής. Δεν κάνατε αυτή την επιλογή όμως. 

Επιλέξατε την απευθείας  αναμετάδοση, δηλαδή τη ζωντανή εκτέλεση της διδακτικής πράξης, που καταδικάστηκε από  το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας και  έγινε κόλαφος  για την πολιτική σας αντίληψη.

Επαναλαμβάνω τη δική μας άποψη: ναι στην εξ αποστάσεως όχι στη τάξη στούντιο.

Γνώση για όλους, Τεχνολογία παντού!

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,

Δεν τίθεται για μας ζήτημα αν καταψηφίζουμε ή όχι αυτό το Νομοσχέδιο.

Είναι αυτονόητη πράξη ευθύνης, συνέπειας και ιδεολογικής ταυτότητας η καταψήφιση του. 

Απέναντι στους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς, την Ελληνική Κοινωνία.

Οι ανισότητες θεριεύουν και εσείς αντί να ρίξετε το βάρος στο ξερίζωμα της ανισότητας, που είναι η δυνατότητα κάθε παιδιού να φτάσει εκεί που ονειρεύεται, θέλετε άλλη μια γενιά πολιτών δέσμιων της οικονομικής δυνατότητας των γονιών τους.

Ο κόσμος αλλάζει, εσείς όμως όχι.

Οι εκπαιδευτικές πολιτικές πρέπει να έχουν προτεραιότητα την αναστροφή της αρνητικής μαθησιακής τάσης, την ραγδαία βελτίωση των επιδόσεων όλων των μαθητών και την αριστεία ταυτόχρονα με την μείωση των ανισοτήτων.    

Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται να επενδύσουμε στη γνώση και στη νέα γενιά . Τίποτα από αυτά δεν κάνετε. 

Αντίθετα με την πολιτική σας παγιώνονται και διευρύνονται οι ανισότητες. Σπαταλάτε μια ευκαιρία σε βάρος τη νέας γενιάς. Έτσι όχι απλά δεν ανοίγετε δρόμους επιστροφής των νέων που έφυγαν στο εξωτερικό, αλλά καταδικάζετε και τη γενιά που έρχεται και τη χώρα σε διαρκές  braindrain.

Για εμάς, την παράταξη της Αλλαγής και της Ελπίδας, η εκπαίδευση είναι το βασικό μέσο κοινωνικής απελευθέρωσης, ανάπτυξης και συλλογικής ευημερίας. 

Είναι ο δρόμος προς την κοινωνική και πολιτική ισότητα, χωρίς στερεότυπα, αποκλεισμούς και περιθώρια. 

Είναι το πιο σημαντικό κεφάλαιο του νέου κοινωνικού συμβολαίου που έχει ανάγκη η πατρίδα μας στη νέα εποχή των μεγάλων κινδύνων αλλά και των μεγάλων ευκαιριών. Κύριε Πρωθυπουργέ μόλις σπαταλήσατε μία.