• Η υπόθεση του metoo πρέπει να ενθαρρυνθεί, ώστε να φέρει αποτέλεσμα. Να αποθαρρύνουμε όσους αρέσκονται στην εξουσιαστική βία, να γνωρίζουν ότι θα έχουν συνέπειες, ότι θα τιμωρηθούν. Να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες, αλλά και όλα τα θύματα να μιλούν, να καταγγέλλουν. 

• Καμία σιωπή και καμία ανοχή σε αυτές τις πρακτικές. 

Σε όλους τους χώρους, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στα Πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, στην γειτονιά μας.

• Από εδώ και πέρα το να σπάσουμε τη σιωπή δεν είναι μόνο επιλογή, είναι ευθύνη. 

• Αναλαμβάνουμε νέες πρωτοβουλίες. Δεν σταματάμε εδώ. Συνεχίζουμε τον αγώνα, στηρίζουμε το Ελληνικό metoo. 

Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση:

Αγαπητές Φίλες, 

Φίλοι που μας παρακολουθείτε, 

Αύριο είναι η μέρα της Γυναίκας. 

Για μένα προσωπικά, αλλά και για το Κίνημα Αλλαγής μια μέρα με ισχυρό συμβολισμό. 

Φέτος την αφιερώνουμε στο κίνημα MeToo. Και ειδικά στο ελληνικό MeToo. 

Το metoo που  όταν ξεκίνησε το 2017 στις ΗΠΑ, πολλοί λίγοι φαντάζονταν ότι θα έπαιρνε τέτοια έκταση και στη χώρα μας. 

Όμως ο σπόρος είχε φυτρώσει. 

Eίδαμε στα διεθνή μέσα να συντρίβεται η ομερτά που κυριαρχούσε για δεκαετίας στην οικονομική, κοινωνική και καλλιτεχνική ζωή. 

Το metoo, «ταξίδεψε» σε όλο τον πλανήτη, έγινε κτήμα εκατομμυρίων γυναικών, αλλά και ανδρών με τις δικές τους σεξουαλικές επιλογές. 

Ανθρώπων που βίωσαν την καταπίεση, την παρενόχληση, την εξουσιαστική βία. 

Είναι σημαντικό ότι το MeToo αντέστρεψε την ως τότε αρνητική για τα θύματα κατάσταση. 

Το κίνημα ξεκίνησε και στην Ελλάδα καταιγιστικά, όταν στις 14 Ιανουαρίου η Σοφία Μπεκατώρου πρώτη, τράβηξε την κουρτίνα, μίλησε για τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες στον χώρο του αθλητισμού. 

Από τότε δεκάδες στόματα άνοιξαν, πολλές καταγγελίες διατυπώθηκαν και για όλους τους χώρους. 

Για τον καλλιτεχνικό –με ιδιαίτερη ένταση-για τον πολιτικό, και αύριο ελπίζω για όσα συμβαίνουν στους εργασιακούς χώρους. 

Γιατί μην αμφιβάλει κανείς συμβαίνουν παντού. 

Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για μας τις γυναίκες. 

Που είδαμε από μικρές ότι για πολλούς θεωρούμαστε θηράματα, εύκολη λεία. 

Οι γυναίκες στη χώρα μας είχαν να αντιμετωπίσουν στερεότυπα δεκαετιών και πατριαρχικές νοοτροπίες. 

Στις γυναίκες έλεγαν πάντα να «προσέχουν», να μην «πηγαίνουν γυρεύοντας», μας έκαναν να νιώθουμε συνυπεύθυνες κάθε φορά που κάποιος καταχραζόταν την εμπιστοσύνη που του δείχναμε. 

Η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε πρώτη, ακολούθησαν πολλές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη αλλαγή. 

Χρωστάμε πολλά οι γυναίκες σε όσες μίλησαν και σε όσες θα μιλήσουν ακόμη. 

Γιατί έκαναν και κάνουν πολλά για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, ίσως τα περισσότερα από ότι είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια. 

Τα θύματα όμως δεν είναι μόνο γυναίκες. 

 Όταν βγήκαν στο φως οι κατηγορίες για τον Λιγνάδη το σοκ ήταν τεράστιο γιατί αφορούσε και ανήλικους.

Η υπόθεση έχει πάρει πλέον τον δρόμο της δικαιοσύνης, δεν έχει νόημα να μπούμε τώρα στα τι και τα πώς.

Θέλω όμως να επισημάνω κάτι. 

Έχω τρία παιδιά. 

Θέλω να μάθουν να μην φοβούνται να λένε «όχι». 

Θέλω να ξέρουν πως κάθε σχέση, από την πιο εφήμερη έως στην πιο σοβαρή, χτίζεται πάνω στην συναίνεση. 

Οτιδήποτε άλλο είναι επιβολή, είναι έγκλημα. 

Τα έχω στο μυαλό μου κάθε φορά που συζητάμε τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής για θεσμικές αλλαγές, που θα διευκολύνουν την αλλαγή νοοτροπίας και θα επιτρέπουν στα θύματα να μην φοβούνται να μιλήσουν. 

Αυτός ο βούρκος που αποκαλύπτεται πρέπει να μας οδηγήσει σε λύσεις –δεν γίνεται κανείς να κρύβει το κεφάλι του στην άμμο.

Η παράταξή μας δεν το έκανε ποτέ, ιδιαίτερα σε θέματα ισότητας και δικαιωμάτων.

Ήμασταν εμείς, το Κίνημα Αλλαγής που είχαμε ανοίξει από τον Νοέμβριο με τον πιο έντονο τρόπο, το θέμα της «έμφυλης βίας» ως «πανδημία μέσα στην πανδημία» και τονίσαμε τα θέματα κακοποίησης στους εργασιακούς χώρους. 

Ζητώντας να μη μείνει κανείς δράστης ατιμώρητος. 

Ήμασταν εμείς, που με ερώτηση των αρμόδιων βουλευτών μας, φέραμε πρώτοι στη Βουλή  τις καταγγελίες στον χώρο του Πολιτισμού, ζητώντας την παρέμβαση των δικαστικών αρχών, ώστε να σπάσει επιτέλους το απόστημα της κατάχρησης εξουσίας σε όλους τους χώρους. 

Ήμασταν εμείς, που με ερώτηση των Βουλευτών μας στις 16/02 ζητήσαμε την άμεση υιοθέτηση πολιτικών για την αντιμετώπιση της βίας και της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. 

Αλλά και την νομοθετική παρέμβαση, για να αλλάξει ο ποινικός κώδικας, όσον αφορά αυτά τα αδικήματα και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι υπεύθυνοι. 

Πρόσφατα μάλιστα με την παρέμβαση μου στη Βουλή, ζητήσαμε: 

• Να κυρωθεί άμεσα η Σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. 
• Να αλλάξει ο ποινικός κώδικας, όσον αφορά την περιγραφή, τις ποινές και την παραγραφή των αδικημάτων σεξουαλικής βίας, ιδιαίτερα κατά των ανηλίκων. 
• Να υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των θυμάτων. 

Να ενισχύσουμε, να δημιουργήσουμε νέες δομές, γραμμές στήριξης, συμβουλευτικά κέντρα και ξενώνες φιλοξενίας για τις γυναίκες-θύματα σε όλους τους Δήμους της χώρας. Επεκτείνοντας αυτό που η παράταξη μας ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες. 

Κάθε γυναίκα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής, να σηκώσει το τηλέφωνο, να στείλει μήνυμα σε γραμμές στήριξης ότι θα εισακουστεί και θα κινηθούν οι διαδικασίες.

Να μην αποθαρρύνονται ή χλευάζονται δυστυχώς ορισμένες φορές από τις αρμόδιες αρχές. 

• Να φέρουμε την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και ειδικά σεμινάρια και ενημέρωση για το θέμα της παρενόχλησης. 
• Να επιταχύνουμε την χρονοβόρα διαδικασία της Δικαιοσύνης γι’ αυτές τις υποθέσεις, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα τα θύματα και τους μάρτυρες.
• Να διαμορφώσουμε το πλαίσιο αντιμετώπισης των νέων μορφών βίας ,όπως για παράδειγμα στον κυβερνοχώρο, που φθάνει από τον κυβερνοεκφοβισμό, ως την σεξουαλική παρενόχληση και τις απειλές βιασμού. 

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι, 

Αυτά προτείνουμε εμείς. 

Είδαμε το προηγούμενο διάστημα την πολιτική εκμετάλλευση που επιχειρήθηκε να γίνει, με εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες και άθλιες μεθοδεύσεις μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. 

Επέλεξα και επιλέγω συνειδητά να απέχω από αυτά. 

Δεν θεωρώ πως η παρενόχληση και η κακοποίηση έχουν χρώμα, πόσο μάλλον κόμμα. Αλίμονο αν ξεχωρίζουμε όσους ασκούν εξουσιαστική βία σε δεξιούς και αριστερούς, είναι ντροπή και που γίνεται αυτή η συζήτηση. 

Η υπόθεση του metoo πρέπει να ενθαρρυνθεί, ώστε να φέρει αποτέλεσμα. 

Να αποθαρρύνουμε όσους αρέσκονται στην εξουσιαστική βία, να γνωρίζουν ότι θα έχουν συνέπειες, ότι θα τιμωρηθούν. 

Να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες, αλλά και όλα τα θύματα να μιλούν, να καταγγέλλουν. 

Καμία σιωπή και καμία ανοχή σε αυτές τις πρακτικές. 

Σε όλους τους χώρους, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στα Πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, στην γειτονιά μας.

Πολλοί γνωρίζουν και δεν μιλούν. 

Για τον κάθε βιαστή στην γειτονιά, στο γραφείο, στο σχολείο, στο διπλανό σπίτι. 

Άλλοι αδιαφορούν, αρνούνται να δουν αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.

Αρκετά όμως. 

Από εδώ και πέρα το να σπάσουμε τη σιωπή δεν είναι μόνο επιλογή, είναι ευθύνη. 

Εμείς οι γυναίκες πρέπει να μπούμε μπροστά. 

Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία, να ξεριζώσουμε μια φρικτή εκδοχή της ανισότητας και να αγωνιστούμε μαζί με τους άνδρες που το αντιλαμβάνονται, για δικαιοσύνη, αλληλοσεβασμό, αλληλεγγύη, ισότητα, για την πραγματική δημοκρατία. 

Ελπίζω πραγματικά ότι όλες οι οργανώσεις των γυναικών, αλλά και οι συνδικαλιστικές, επαγγελματικές, επιστημονικές οργανώσεις και η Αυτοδιοίκηση, θα καταθέσουν την ουσιαστική συμμετοχή τους σε αυτή την προσπάθεια. 

Θέλω να ευχαριστήσω τους προσκεκλημένους μας γυναίκες και άνδρες, που είναι σήμερα μαζί μας. 

Επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλήτριες, στελέχη των συνδικάτων, άνθρωποι των δικαιωματικών κινημάτων. 

Η πρόσκληση συμμετοχής σε αυτή τη συζήτηση συνειδητά δεν αφορούσε κομματικά στελέχη, αν και έχουμε πολλά και ικανά να συμβάλουν με τις απόψεις τους. 

Μας ενδιαφέρει να «ανοίξουμε» , να ακούσουμε φωνές μέσα από την κοινωνία, που θα θέσουν αγωνίες, εμπειρίες, απόψεις, βοηθώντας όλους μας να εξάγουμε συμπεράσματα και να αναλάβουμε νέες πρωτοβουλίες. 

Δεν σταματάμε εδώ. Συνεχίζουμε τον αγώνα, στηρίζουμε το Ελληνικό metoo. 

Με ενδιαφέρον θα τους ακούσουμε όλους.