Γαβρής Άγγελος: Προοδευτική Διακυβέρνηση σημαίνει αυτόνομη πορεία για το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής

Έχει γίνει σαφές το τελευταίο διάστημα πως το “σύστημα” παίζει τα “ρέστα του” στο να διατηρήσει τον σαθρό υπάρχοντα δικομματισμό στον θρόνο του.

Και ακόμα πιο σαφές έχει καταστεί και στον πλέον αδαή, πως ο Νίκος Ανδρουλάκης, το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής, “χαλάει τη σούπα” και στους “ωτακουστές” του Μαξίμου και στους “Καραμανλιστές” της ψευδό-Αριστεράς στην Κουμουνδούρου. Φυσικά, επειδή δεν βρεθήκαμε ουρανοκατέβατοι στην ελληνική πραγματικότητα, καλό θα είναι να προσθέσουμε στην εξίσωση και τα οικονομικά συμφέροντα που υποστηρίζουν την μία ή την άλλη πλευρά. Είναι δύσκολο άλλωστε, στην εποχή των “υποκλοπών τέλος” να πιστέψει κανείς πως ένα κόμμα ή ένας πολιτικός δεν έχουν κάποια “ατζέντα” που να συμπεριλαμβάνει “ημετέρους”. Κι όμως. Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την αποτυχημένη απόπειρα να κρατηθούν “όμηροι” μέσω των υποκλοπών αποτελούν τόσο για ΝΔ όσο και για ΣΥΡΙΖΑ την “πολύφερνη νύφη”.

Έχει αναρωτηθεί στα αλήθεια κανείς, γιατί τα ΜΜΕ στην Ελλάδα “παίζουν” ως πρωτοσέλιδο το “Τσίπρας ή Μητσοτάκης” και γιατί δεν αφήνουν “στην ησυχία του” το κοινό των ψηφοφόρων; Υπάρχει απάντηση και σε αυτό: Με το να δημιουργούν εντυπώσεις διπόλου ή κομματικής συσπείρωσης μετά από μια τραγικά βλαπτική για την Δημοκρατία και την Κοινωνία δεκαετία, απογοητεύουν το ενεργό κοινό των ψηφοφόρων με το να προτάσσουν δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν την ΝΔ των δεκάδων πολιτικών σκανδάλων μέσα σε μια 4ετία, ή τον ΣΥΡΙΖΑ του “μαγαζιού γωνία” ως τα κόμματα που συνολικά αθροίζουν περί του 60% της ψήφου του ελληνικού λαού. Ο κόσμος με αυτόν τον έμμεσο τρόπο οδηγείται στην α-πολιτικοποίηση και την αδιαφορία και έτσι “επιτυγχάνεται” το τραγικό φαινόμενο του να εκλέγουν κυβερνήσεις μόνο οι κομματικά οργανωμένοι ή κομματικοποιημένοι στην Ελλάδα. Λείπει η πολιτική ψήφος με πολιτικά κριτήρια και κάποιοι “τρίβουν τα χέρια τους για αυτό”.

Όσο κάποιοι δημιουργούν “κοκορομαχίες” για “βίλες” ή “μοτκοκρός” και κάποιοι “ξεβρακώνονται πολιτικά” με το να φωνάζουν υβριστικά συνθήματα κατά του ΠΑΣΟΚ ενώ μέχρι πρότινος αποτελούσαν “θεσμό” της πολιτείας, πίσω από όλο αυτόν τον “ντόρο” είναι υπαρκτός ο κίνδυνος της αποχής που κάποιοι την εύχονται με το να φέρνουν στο προσκήνιο “βολικούς αντιπάλους” όπως λ.χ το “κόμμα Κασιδιάρη” που – εντελώς τυχαία, η ακροδεξιά εμφανίζεται σε “περίοδο ανασφάλειας” για το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα- ναι κάποιος έπρεπε να πει πως Χρυσή Αυγή, κόμμα Κασιδιάρη ή “Ρουβίκωνες” έρχονται στο προσκήνιο μόνο όταν το δίπολο εξουσίας ψάχνει να στρέψει αλλού τα “βέλη” της κοινωνίας και του πολιτικού συτήματος. Ένα “δόγμα σοκ” α – λα πολιτικά- στην Ελλάδα.

Και ο Νίκος Ανδρουλάκης, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αντί να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία, και να παράγουν “αντί-πολιτική” κάνουν το “λάθος” να μιλάνε προγραμματικά, για ένα νέο πολιτικό ήθος, να μιλάνε για Δημοκρατική Ανατροπή, να καταγγέλλουν αντιθεσμικότητα όπου και να την πετυχαίνουν, να εξορμούν στην κοινωνία και όχι στα τηλε-παράθυρα και να κάνουν καμπάνιες πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου στα σόσιαλ μίντια. Και για όλους αυτούς τους λόγους, βρίσκονται στο “στόχαστρο”ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που εδώ και πάνω από μια δεκαετία βασίζεται στις εντυπώσεις και όχι στην πολιτική παραγωγή, η λέξη “ιδεολογία” έχει γίνει “έρμαιο” κάθε λαϊκιστή και ημιμαθή: Η λέξη “Πρόοδος” είναι δυνατόν να πηγαίνει χέρι-χέρι με τον κάθε “Άντώναρο”; Δεν έχουν καταλάβει στον ΣΥΡΙΖΑ πως το “ιερό τοτέμ” της ψευτό-Αριστεράς στην Ελλάδα, αντί να είναι πρόσωπα όπως ο Λαμπράκης, ο Γλέζος , εν τέλει είναι, φανερά πλέον ο Κώστας Καραμανλής Jr ; Ο άνθρωπος που πτώχευσε την Ελλάδα; Δεν έχουν καταλάβει στη ΝΔ πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται σε μια ιστορική κατά τ΄άλλα παράταξη σαν είναι “τσιφλίκι” του;

Ερωτήματα που θα απαντηθούν στην κάλπη, σκέψεις που αποτυπώνονται γραπτώς, ιδέες που δίχως αυτές δεν μπορούμε να ελπίσουμε ποτέ ξανά στην Ελλάδα. Έχουμε καταντήσει την πολιτική, ένα μεταγραφικό παζάρι στο οποίο “μεγαλομέτοχοι” είναι οι παραγονταραίοι αυτού του τόπου που επιθυμούν διακαώς την συγκέντρωση πλούτου και αδιαφορούν πλήρως για την πατρίδα, την κοινωνία, την νεολαία. Για αυτό το λόγο, χρειάζεται να κάνουμε όλοι κάτι που δεν το περιμένει κανείς: ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ! Και να πάμε στις κάλπες, με μνήμη, σεβασμό, λογική και το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον αυτής της χώρας και αυτής της κοινωνίας.

Σε ό,τι αφορά το “συγκυβέρνηση” , κι εδώ κάπου να βάλουμε κάποιες διαχωριστικές γραμμές: Αρχικά πρέπει να είμαστε συνεπείς με τον ίδιο μας τον εαυτό και να τιμούμε την δημοσιογραφική μας ιδιότητα, δεν έγιναν όλα τέλεια από το ΠΑΣΟΚ , δεν υπήρξαν παντού οι αψεγάδιαστες αποφάσεις και αυτό είναι ένα πεδίο κριτικής που πρέπει να υπάρχει σε κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, από την άλλη, μπορούμε να πούμε, με κάθε σιγουριά, πως δεν υπήρχαν οι υποδομές για να μπορέσουν όλα να λειτουργούν “ρολόϊ” στο ΠΑΣΟΚ και προφανώς, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναδείχθηκε Πρόεδρος της παράταξης και μέσα σε μόλις 1 χρόνο έπρεπε να διαχειριστεί κρίσεις, συνέδριο, εκλογές, το πολιτικό σκάνδαλο των υποκλοπών και έπρεπε να στελεχώσει Οργανωτικά σχεδόν από το μηδέν μια παράταξη που διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου. Ξεκαθαρίζουμε εδώ, πως είναι απόφαση συνεδρίου η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΟΡΕΙΑ του κόμματος. Ούτε “Προοδευτική Διακυβέρνηση” μπορεί να υπάρξει με τον ΣΥΡΙΖΑ του “Αντώναρου” ούτε “Υπερ σταθερότητας” συμμετοχή σε συγκυβέρνηση με την ΝΔ του αμετροεπή και “δεν ήξερα” Κυριάκου Μητσοτάκη. Ας συγκυβερνήσουν οι δυό τους, που τόσο πολύ ταιριάζουν στις πρακτικές τους, και αυτό μόνο αν το επιθυμήσει ο ελληνικός λαός. Το ΠΑΣΟΚ “πλήρωσε” εδώ και μια δεκατία τις “αμαρτίες” του και μάλιστα, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει να “αυτομαστιγώνεται” και με πνεύμα ενότητας να οδηγήσει την πατρίδα στην ελπίδα, στην αξιοπρέπεια, στην κοινωνική δικαιοσύνη, όπως άλλοτε, με τον κόσμο στους δρόμους, τα συνδικάτα των εργαζομένων, κόντρα σε κάθε”συμφέρον” που θέλει το δικό του “βόλεμα”, όπως ήδη έχει αποφασίσει να πορευτεί με τον Νίκο Ανδρουλάκη στο “τιμόνι” της Δημοκρατικής παράταξης.