“Γερμανικές Εκλογές – Το Ξεκίνημα Για Την Επιστροφή στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία”

Στις Γερμανικές Εθνικές Εκλογές που διεξήχθησαν τη Κυριακή που μας πέρασε, οι Γερμανοί δώσανε σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες ένα πολύ ενδιαφέρον μήνυμα.

Το Συντηρητικό κόμμα (CDU-CSU) ύστερα από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια στην εξουσία και τέσσερις νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις, υπέστη μια μεγάλη συντριπτική ήττα. Οι Γερμανοί πολίτες, ψήφισαν τους Σοσιαλδημοκράτες με 25,7% και καταψήφισαν το κυβερνόν κόμμα φέρνοντας του το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του με 24,7%. Αυτό ήταν μια ελπιδοφόρα αλλαγή όχι μόνο για την ίδια τη Γερμανία αλλά πρωτίστως, για την ίδια την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.

Είναι γεγονός ότι πολλά Ευρωπαϊκά Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αυξάνουν  εντυπωσιακά τα ποσοστά τους το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ μέχρι πριν κάποιους μήνες ήταν εκτός παιχνιδιού. Η άνοδος αυτή οφείλεται σε έναν μεγάλο βαθμό στη παγκόσμια υγειονομική – οικονομική κρίση που ζούμε τα τελευταία δύο
χρόνια. Ουσιαστικά ανάμεσα της περιόδου της πανδημίας τα Ευρωπαϊκά κράτη και συγκεκριμένα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συζητάνε σε έναν έντονο βαθμό για το κοινωνικό κράτος.

Η συζήτηση αυτή ήταν, και είναι ακόμη, το πρωτεύον όπλο για τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες καθώς το αντίθετο παράδειγμα μέσα σε όλα αυτά που ζούσαμε, ήταν η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ. Υπενθυμίζω, ότι η πιο δυνατή χώρα του κόσμου ήταν παράδειγμα προς αποφυγή όχι μόνο οικονομικά αλλά και υγειονομικά.

Οπότε οι Ευρωπαίοι Ηγέτες κατάλαβαν από πολύ νωρίς ποιο δρόμο έπρεπε να ακολουθήσουν για να βοηθήσουν όλους τους συμπολίτες τους. Ουσιαστικά από τους πρώτους μήνες της πανδημίας τέθηκε στο Eurogroup το θέμα για την έκδοση του ευρωομολόγου, έτσι ώστε οι Κυβερνήσεις να ενισχύσουν κυρίως τα εθνικά τους συστήματα υγείας και να επενδύσουν οικονομικά.

Μπορεί στην αρχή κάποιες βόρειες χώρες με πρωταγωνιστή κυρίως τη Γερμανία να διαφωνούσαν με την έκδοσή του, αλλά τελικά υπέκυψαν στη πίεση των εννέα χωρών. Το Ευρωομόλογο εκδόθηκε και οι Κυβερνήσεις έριξαν γρήγορα ζεστό χρήμα στην αγορά έτσι ώστε να βοηθήσουν τις κλειστές επιχειρήσεις εξαιτίας της πανδημίας και τους εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αναστολή. Ευτυχώς για όλους μας, δεν έμειναν μόνο εκεί αλλά ενισχύθηκαν και τα Εθνικά Συστήματα Υγείας. Όλη αυτή η πολιτική μπορεί να ακούγεται και να φαίνεται σε πολλούς ως μια κοινή λογική, παρόλα αυτά είναι μια Σοσιαλδημοκρατική – Κεϋνσιανή πολιτική.

Οι Κυβερνήσεις μπήκανε στη λογική της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής εν μέσω οικονομικής κρίσης, για να κάνουν δημόσιες επενδύσεις στην υγεία και να κρατήσουν ζωντανή ολόκληρη την ευρωπαϊκή αγορά. Το κίνημα των εννέα για την έκδοση του Ευρωομολόγου, ήταν η βασική αρχή για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη και πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή  Ένωση. Αυτό, γιατί για χρόνια επικρατούσε στην Γηραιά Ήπειρο η λογική της κλασικής οικονομικής πολιτικής. Όπου υποστηρίζει ότι οι τιμές και οι μισθοί στην αγορά προσαρμόζονται γρήγορα και επανέρχεται η οικονομία σε ισορροπία.

Δυστυχώς, για τους ίδιους τους κλασικούς ξεχάσανε μερικές λεπτομέρειες, όπως ότι η αγορά ήταν κλειστή. Δε σκέφτηκαν καθόλου, ότι αν η αγορά ήταν κλειστή χωρίς να ξέρει κανείς πότε θα ανοίξει, πώς θα μπορέσει να επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα;

Δηλαδή, σε μια περίοδο που δεν παρατηρείται αγοραστική κίνηση και αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο πρόβλημα αποπληθωρισμού, πώς θα μπορέσει να ορθοποδήσει χωρίς καμία κρατική παρέμβαση; Η Γερμανική Κυβέρνηση, φαίνεται ότι τα ξέχασε όλα αυτά και πριν από λίγες μέρες το πλήρωσε ακριβά στη κάλπη.

Το δεύτερο θέμα, που θα τεθεί επί τάπητος και θα φέρει άνοδο στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, αμέσως μετά την ολοκλήρωση αυτής της υγειονομικής κρίσης είναι το ζήτημα του κοινωνικού κράτους δικαίου. Αυτό γιατί παρατηρείται τησήμερον ημέρα να αυξάνεται έντονα η κοινωνική ανισότητα με τη χώρα μας να
πρωτοπορεί σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό θα είναι και το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η χώρα μας αμέσως μετά τη λήξη της πανδημίας, όπου μια Σοσιαλδημοκρατική πολιτική θα μπορέσει να την αντιμετωπίσει. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή στη Κυβέρνηση έχουμε ένα Συντηρητικό Κόμμα που κανείς δε ξέρει αν θα ακολουθήσει μα Σοσιαλδημοκρατική πολιτική σε θέματα κοινωνικής
δικαιοσύνης. Ποιος εγγυάται ότι θα κάνει μια Σοσιαλδημοκρατική πολιτική, ενώ ανήκει ιδεολογικά σε άλλο ιδεολογικό χώρο και θα επανέλθει η ζωή στη κανονικότητα; Αναπόφευκτα, κανείς δε το εγγυάται.

Το θέμα είναι να έρθει και στη χώρα μας αυτή η μεγάλη πολιτική αλλαγή και να μη μείνει εκτός από αυτή τη τεράστια ευκαιρία που έρχεται. Προσωπικά, προβλέπω αυτή η αλλαγή στη χώρα μας να έρχεται μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Το μεγαλύτερο Ελληνικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στις αρχές Δεκεμβρίου κάνει
εσωκομματικές εκλογές για την εκλογή αρχηγού με ανοιχτή διαδικασία. Υπάρχει πιθανότητα, να δούμε αλλαγή προέδρου αν δεν καταφέρει να επανεκλεγεί η υπάρχουσα Προέδρος κυρία Φώφη Γεννηματά και ο νέος εκλεγμένος πρόεδρος να φέρει την αλλαγή τόσο για το κόμμα όσο, και για την ίδια τη χώρα.

Είναι στο χέρι μας λοιπόν σε 3 μήνες, αν θέλουμε να χάσουμε ή να προλάβουμε την ευκαιρία που έρχεται και μας χτυπά τη πόρτα. Ουσιαστικά πρέπει να σκεφτούμε, αν θέλουμε την Ελλάδα που θα βοηθάει περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και να δίνει σε όλους ίσες ευκαιρίες ή θα μπούμε σε μια πολιτική όπου θα
αυξάνεται και άλλο η κοινωνική ανισότητα, όπως κάνει και σήμερα η πολιτική του Κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα τη δούμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και μπορεί για όλη την Ελληνική κοινωνία, η να κρύβει και τεράστιες εκπλήξεις.