Για τη Ν.Δ. η εκπαίδευση είναι εμπόρευμα! -Όλα για τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων!

Για τη Ν.Δ. η εκπαίδευση είναι εμπόρευμα!

Όλα για τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων!

Του Νίκου Τσούλια , Τομεάρχη Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής.

Πόσο κυνική είναι η δεξιά πολιτική, της Ν.Δ. και των υποστηρικτών της… Χωρίς καμιά συστολή, χωρίς κανέναν ενδοιασμό προσφέρεται πρωτόγνωρη μορφή εμπορικής και κομματικής συναλλαγής. 

Κάποια ιδιωτικά σχολεία ως εκπαιδευτικοί θεσμοί – και όχι οι ιδιοκτήτες τους, όπως ίσως να μην αποτελούσε μείζον ηθικό και πολιτικό πρόβλημα – χρηματοδότησαν προεκλογικά τη Ν.Δ. Τα ιδιωτικά σχολεία έγιναν χορηγοί στον προεκλογικό αγώνα της Ν.Δ.  και η κυβέρνηση της Ν.Δ. ανταποδίδοντας γίνεται στη συνέχεια χορηγός των ιδιωτικών σχολείων!! Και αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται στη «Διαύγεια». Κι όμως κανένας δεν απολογείται, κανένας δεν αισθάνεται άσχημα… «Αγγελικός» πάντα ο κόσμος της δεξιάς! Από το παλαιδεξιό «πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία» στο νεοδεξιό «το παν είναι η αγορά»! 

Δεν είναι προφανές το αντάλλαγμα που πήραν οι εν λόγω ιδιοκτήτες με την ψήφιση του σχετικού νόμου που μετασχηματίζει τα ιδιωτικά σχολεία σε μπίζνες με μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς υπονομεύοντας τον βασικό εκπαιδευτικό προσανατολισμό τους; Είναι προφανές ότι το οικονομικό αντίτιμο για τους γονείς θα είναι τσουχτερό και οι ανισότητες θα ενισχυθούν και εντός των κόλπων της ιδιωτικής εκπαίδευσης. 

Προσφέρεται ένας κύκλος οικονομικών δραστηριοτήτων: φροντιστήρια βοηθητικά για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, φροντιστήρια για ξένες γλώσσες και μάλιστα πέραν εκείνων που θεσμικά μπορούν να διδαχθούν στα δημόσια σχολεία, δραστηριότητες κάθε είδους, ξενοδοχειακές υποδομές κλπ κλπ. Και το ερώτημα είναι απλό: Που έγκειται ακριβώς η έννοια και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο της παιδείας, όταν διαμορφώνονται επιχειρηματικοί όμιλοι πολλαπλών εμπορικών κύκλων, με το φοβερό επιχείρημα «τα κτήρια είναι δικά μας και επομένως ό,τι θέλουμε δεν μπορούμε να τα κάνουμε»;

Είναι προφανές ότι αυτή η υπόθεση δεν αφορά όλα τα ιδιωτικά σχολεία. Υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία που θα επιμείνουν στην άσκηση του εκπαιδευτικού και μορφωτικού τους ρόλου. Και επίσης υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία «μικρού βεληνεκούς» που απλώς θα εξυπηρετούν κάποιες τεχνικές δυσκολίες μαθητών και γονέων.    

Το όλο ζήτημα εγείρει πολλά ζητήματα και κυρίως το πώς διαμορφώνεται η κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ. Δηλαδή υπηρετούνται τα οικονομικά συμφέροντα ενός μικρού, πολύ μικρού αριθμού επιχειρηματιών και αυτό έχει ανταλλάγματα και επιδράσεις στη συνολική εικόνα της ιδιωτικής εκπαίδευσης αλλά και στη δημόσια εκπαίδευση. 

Ο λόγος είναι απλός. Η άμεση και πολύ συγκροτημένη χειραγώγηση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών από τους ιδιοκτήτες των αντίστοιχων σχολείων, που προσφέρει το Υπουργείο Παιδείας με το σχετικό νόμο, μέσα από πολλαπλούς τρόπους (πρόσθετη  αξιολόγηση, εσωτερικός κανονισμός των σχολείων, απολύσεις κλπ) θα αυξήσει τον ήδη υψηλό βαθμολογικό πληθωρισμό των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων. 

Αυτό δημιουργεί τεράστια προβλήματα στα δημόσια σχολεία, στα οποία η βαθμολόγηση υπακούει σε σημαντικό βαθμό στην παιδαγωγική και εκπαιδευτική αντίληψη και κουλτούρα. Έτσι, τα ιδιωτικά σχολεία θα έχουν συγκριτικά υψηλότερες βαθμολογίες και στο απολυτήριο του λυκείου και στην προσμέτρηση των βαθμολογιών των τριών τάξεών του στο σύστημα πρόσβασης στα πανεπιστήμια. Αυτό δεν είναι μείζον κοινωνικό και όχι απλά και μόνο εκπαιδευτικό πρόβλημα;   

Ο νεοφιλελευθερισμός της Ν.Δ. εισβάλλει από παντού. Προηγήθηκαν τα κολέγια, τα διπλώματα των οποίων εξισώθηκαν με τα πτυχία των πανεπιστημίων στην περίπτωση των εκπαιδευτικών. Πήγαμε πολύ πίσω σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, γιατί τα κολέγια δεν είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια. 

Τώρα μετασχηματίζεται με απόλυτα εμπορευματικό τρόπο το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. 

Η Ν.Δ. στηριζόμενη στην πολιτική επικυριαρχία της απέναντι στο λαϊκισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εφαρμόζει ένα ακραίο δεξιό κομματικό πρόγραμμα – κάτι που δεν τόλμησε ποτέ άλλοτε. Δεν είναι τυχαία η ιεράρχηση των εκπαιδευτικών ζητημάτων που άνοιξε: κολέγια, αριστεία, ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων… 

Για τη Ν.Δ. δεν υπάρχει εθνικό και κοινωνικό σχέδιο για την εκπαίδευση. Δεν υπάρχει πολιτιστικό, μορφωτικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο για το σχολείο. Δεν υπάρχει στρατηγική για την ψηφιακή ένταξη της εκπαίδευσης. Δεν υπάρχουν ανισότητες στην εκπαίδευση και πολιτικές αντισταθμιστικής εκπαίδευσης. Δεν υπάρχει λόγος για ολόπλευρη στήριξη των εκπαιδευτικών.      

Το ιδεολογικό πρόταγμα και οι αξίες της κυβέρνησης της Ν.Δ. υπακούουν σε μια φράση με δύο όψεις: «ό,τι πει η αγορά, η εκπαίδευση είναι εμπόρευμα».