Γιάννης Ραγκούσης: “Εγώ μπορεί να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά κάθομαι στα ίδια κοινοβουλευτικά έδρανα που καθόμουν και όταν ήμουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ”

Γ. Ραγκούσης στο βήμα της Βουλής μετά την προσωπική επίθεση του Κ. Μητσοτάκη.- “Επί προσωπικού: Μία οφειλόμενη απάντηση στον κ. Μητσοτάκη μαζί με 4 ερωτήματα.”

.

-Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνω στο βήμα μετά την προσωπική επίθεση του κ.Μητσοτάκη για την οποία δεν μου είχε δοθεί ο λόγος επί προσωπικού.

-Πρόκειται για μία εκκρεμότητα που τη δημιούργησε ο ίδιος, θέτοντας εντός του Κοινοβουλίου το ζήτημα των παλαιότερων πολιτικών μου δηλώσεων για τον Α.Τσίπρα.

-Οφείλω να κλείσω αυτήν την εκκρεμότητα.

-Οφείλω να απαντήσω στην προσωπική επίθεση του κ. Μητσοτάκη.

Σημεία από την ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννη Ραγκούση, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του σ/ν του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ρυθμίσεις για τη λειτουργία των δικαστηρίων και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνω στο βήμα μετά την προσωπική επίθεση του κ.Μητσοτάκη για την οποία δεν μου είχε δοθεί ο λόγος επί προσωπικού.

Πρόκειται για μία εκκρεμότητα που τη δημιούργησε ο ίδιος, θέτοντας εντός του Κοινοβουλίου το ζήτημα των παλαιότερων πολιτικών μου δηλώσεων για τον Α.Τσίπρα.

Οφείλω να κλείσω αυτήν την εκκρεμότητα.
Οφείλω να απαντήσω στην προσωπική επίθεση του κ. Μητσοτάκη.

Δεν θα αρκεστώ στα αυτονόητα.

Ότι δηλαδή τότε ήμασταν πολιτικοί αντίπαλοι και πως εκείνη την εποχή ήταν απολύτως συγκρουσιακή ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης και το ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μιλήσω επί της ουσίας.

Θα αναφερθώ σε κάποιες αναντίλεκτες αλήθειες που το σύστημα της κυρίαρχης, αλλά προσωρινής προπαγάνδας θέλει με κάθε τρόπο να αποσιωπά, για να μη βλάψει το αφήγημα του εκλεκτού της, του κ.Μητσοτάκη.

Τότε, εκείνη την περίοδο ειδικά σε μια συγκυρία που είχε κορυφωθεί η ανησυχία για το ενδεχόμενο ρήξης της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, άσκησα πράγματι μια πολύ σκληρή πολιτική κριτική εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και της τότε κυβέρνησής του.

Όμως, ο Α. Τσίπρας, αυτήν την πολιτική κριτική, τη διέψευσε και δεν τη διέψευσε απλώς στα λόγια.

Τη διέψευσε στην πράξη με ιστορικές πολιτικές αποφάσεις, απολύτως εθνικά επωφελείς.
Ο Α.Τσίπρας ως Πρωθυπουργός, δε φυγομάχησε, δεν παραιτήθηκε από τις ιστορικές του ευθύνες.

Μολονότι ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα του είχε συμμετοχή στη χρεοκοπία της χώρας, εκείνος ανέλαβε το πολιτικό κόστος, κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ.

Οδήγησε τον ελληνικό λαό στην ολοκλήρωση των μνημονίων και στην έξοδο από αυτά.

Την ίδια ώρα ο κ.Μητσοτάκης αντί να σιωπήσει, είχε το ιστορικό θράσος ως νεοεκλεγείς Πρόεδρος, να δηλώνει υπερήφανος που ως βουλευτής στήριζε το κόμμα του, όταν αυτό χρεοκοπούσε την Ελλάδα.

Εγώ μπορεί να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά κάθομαι στα ίδια κοινοβουλευτικά έδρανα που καθόμουν και όταν ήμουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Δεν άλλαξα πολιτική και ιδεολογική παράταξη.

Δεν κατάντησα διορισμένος Υπουργός της δεξιάς.

Μιας δεξιάς που αυτή αποτελεί τον ιστορικό και πολιτικό αντίπαλο της Προοδευτικής παράταξης.

Και όχι η αριστερά που διαχρονικά ήταν και παραμένει οργανικό της μέρος.

Εντάχθηκα στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μετά τη βαριά ήττα των Ευρωεκλογών του 2019.

Βρίσκομαι αυτήν τη στιγμή μέσα στη Βουλή αποκλειστικά με την ψήφο των πολιτών, χωρίς να έχω διοριστεί Υπουργός από τον Α.Τσίπρα.

Αλλά αφού ο κ.Μητσοτάκης ήθελε να ανοίξουμε αυτήν τη συζήτηση, ας απαντήσει κι αυτός-αν μπορεί- στα ακόλουθα 4 συγκεκριμένα ερωτήματα που πηγάζουν από αδιαμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα.

1) Ποιος είναι υποκριτής;

Ο κ.Μητσοτάκης που τους διόρισε ή οι συγκεκριμένοι Υπουργοί του που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και άλλαξαν ιδεολογική και πολιτική παράταξη και οι οποίοι επί δεκαετίες έκαναν καριέρα ως διαπρύσιοι πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ;

2) Ποιος είναι υποκριτής;

Ο κ.Σαμαράς που έριξε την εκλεγμένη κυβέρνηση του πατέρα του και στη συνέχεια τον διόρισε Υπουργό του, ή ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης που για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες αποδέχτηκε να γίνει Υπουργός του κ.Σαμαρά παρά τη σκληρή προσωπική κριτική που του είχε ασκήσει;

3) Ποιος ήταν υποκριτής;

Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όταν ασκούσε δριμύτατη κριτική («Καραμανλής σημαίνει χάος» κλπ, βλέπε επισυναπτόμενο αρχείο) εναντίον του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1977 και μετά προσχωρούσε στη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που τον υποδέχθηκε στη ΝΔ με ανοιχτές αγκάλες το 1978;

4) Και κάτι, ίσως είναι το πιο σοβαρό απ’ όλα:

Εγώ για να βρεθώ στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ούτε διέσπασα το κόμμα στο οποίο ανήκα-εκδιώχθηκα από αυτό-ούτε έριξα κάποια από το λαό εκλεγμένη κυβέρνηση καθοδηγούμενος από εξωθεσμικά κέντρα και τον ξένο παράγοντα.

Αυτό το έκανε ο πατέρας του το 1965 και στη συνέχεια διορίστηκε υπουργός της δοτής κυβέρνησης Νόβα, εξέλιξη δραματική που τελικά οδήγησε στην κατάλυση της δημοκρατίας και στη Χούντα των συνταγματαρχών.

Αλήθεια, ο κ.Κυριάκος Μητσοτάκης που έχει κάνει πολιτική καριέρα αποκλειστικά χάρη στο επώνυμό του, μήπως θυμάται πως καταγράφηκε στη συνείδηση των πολιτών το «Μητσοτάκης» για εκείνα τα δραματικά γεγονότα;

Ως συνώνυμο του υποκριτής ή ως συνώνυμο του αποστάτης;

Προσωπικά απάντησα στο ερώτημα του κ.Μητσοτάκη.

Δεν γνωρίζω εάν ο κ.Μητσοτάκης θα κάνει το ίδιο και αν θα απαντήσει σε αυτά τα 4 ερωτήματα.