Γιατί ΠΑΣΟΚ; Μερικές σκέψεις στο δρόμο προς τις κάλπες

Γράφει ο Αρμάνδος Στυλιανάκης

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αλάθητο. Δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Έκανε την αυτοκριτική του, η οποία ήταν απολύτως αναγκαία καθώς δίχως αυτήν, δεν θα μπορούσε σε αυτές τις εκλογές να αρθρώσει έναν νέο πολιτικό λόγο.

Έναν πολιτικό λόγο, ένα πρόγραμμα, και μια συνολική δράση, που με έφερε στο ΠΑΣΟΚ ως νέο μέλος, πριν από έναν ακριβώς χρόνο. Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα οργανωθεί στη ΚΝΕ, προτού στηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 και μετά, με έφεραν κοντά στο Μέρα25.

Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο, σαν παιδί που ωρίμασε απότομα πολιτικά, με τη χρεοκοπία του 2009 και την αγανάκτηση του 2011, να εγκαταλείψω τον θυμό και να καταστήσω την εύρεση λύσεων ως πολιτική μου πυξίδα.

Ενδεχομένως οι χειρισμοί του ΠΑΣΟΚ στα πρώτα χρόνια που ακολούθησαν τη χρεοκοπία της χώρας να μην ήταν οι σωστοί. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί ένα πλούσιο έργο, τόσο πριν το 2009, όσο και στο πρώτο – και δυσκολότερο – μνημόνιο, όταν εξασφάλισε την προστασία της πρώτης κατοικίας και την θέσπιση ανεξάρτητων θεσμών και αρχών για τη διασφάλιση και θωράκιση της δημοκρατίας.

Σε αυτή, τη πλούσια κληρονομιά θεσμικότητας θεωρώ πως πατάει και τώρα το ΠΑΣΟΚ.

Οι προγραμματικές δεσμεύσεις του διαφέρουν από τα συνθήματα της στιγμής, που αποσκοπούν μόνο στην παγίδευση της λαϊκής οργής και βαδίζουν προς μετεκλογική αθέτηση. Αντιθέτως, τα μέτρα που προτείνει βασίζονται σε μια διαβούλευση μεταξύ κοινωνικών εταίρων και επιστημονικών επιτροπών, είναι κοστολογημένα, και πατάνε σε συμπεράσματα από άλλα Ευρωπαϊκά κράτη και το πως αντέδρασαν σε παρόμοιες προκλήσεις.

Μπορώ να σκεφτώ δύο βιωματικά παραδείγματα που ενισχύουν το παραπάνω επιχείρημα.

Πριν μήνες βρέθηκα σε εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την υγεία, όπου υπήρξε η συμμετοχή, με ομιλίες και ανοιχτό διάλογο, καταξιωμένων επιστημόνων, οι οποίοι δεν ανήκαν στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ακούστηκαν με προσοχή όμως, και η συνδρομή τους και η ανατροφοδότηση στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τη Δημόσια Υγεία, ήταν σημαντική.

Το δεύτερο παράδειγμα ήταν η πρόσκληση σε ενώσεις καταναλωτών, συνδικαλιστές, και άλλους κοινωνικούς φορείς, να συμμετάσχουν στην ανοιχτή συζήτηση με το προεδρίο του S&D. Αξίζει πραγματικά να δει κανείς το βίντεο από τη συζήτηση, και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για το πως, αυτός ο διάλογος που αναπτύχθηκε, εξυπηρετεί ή όχι την ανάδειξη, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, των τρομερών προβλημάτων και ανισοτήτων που βιώνει ο λαός μας καθημερινά.

Τα παραπάνω είναι δύο μόνο παραδείγματα που, κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύουν την ευθυγράμμιση του ΠΑΣΟΚ με το κοινό και δημόσιο συμφέρον. Μια ευθυγράμμιση που αυτομάτως το φέρει σε τροχιά σύγκρουσης, τόσο με τα συμφέροντα της εγχώριας ολιγαρχίας, όσο και με τον κενό λαϊκισμό και τις ψευδείς υποσχέσεις που τον συνοδεύουν.

Ακόμη και αν κάποιοι πολίτες διατηρούν την καχυποψία τους προς το ΠΑΣΟΚ, πιστεύω πως δεν θα μετανιώσουν την ψήφο ή την οποιαδήποτε στήριξη θα του παρέχουν. Η ρότα φυσικά και μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο. Σε κάθε κόμμα ή Κίνημα, υπάρχει ένας δυναμισμός που μερικές φορές βγάζει σε λάθος πορεία. Εκεί, το βάρος πέφτει σε όλες-ους μας, μέσω της συμμετοχικότητας, να βοηθήσουμε να γίνει η διόρθωση της πορείας.

Για την ώρα, και μέχρι τις επερχόμενες εκλογές όμως, το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να βαδίζει για ένα ασφαλές, προοδευτικό, σοσιαλδημοκρατικό λιμάνι που μπορεί να αποτελέσει καταφύγιο για τον Λαό μας.