Γιώργος Καμίνης για Μεταναστευτικό: “Ήρθε η ώρα να συζητηθεί στην Ολομέλεια η διεθνής διάσταση του ζητήματος”

Ομιλία Γιώργου Καμίνη, ειδικού αγορητή του Κινήματος Αλλαγής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου “Κύρωση της Συμφωνίας για την έδρα μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) για τη λειτουργία του επιχειρησιακού γραφείου της EASO στην Ελλάδα”.

Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης

Σημεία Ομιλίας

• Στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, όλο το παιχνίδι παίζεται στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Το κλειδί των εξελίξεων είναι το ζήτημα της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης.

• Όσο και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες ασύλου, το πρόβλημα του τι θα κάνουμε με τους ανθρώπους παραμένει: Αν εγκρίνεται η αίτηση ασύλου τους αυτοί οι άνθρωποι θα εγκαθίστανται νόμιμα και πιθανόν μόνιμα στην Ελλάδα, και δεν έχουμε κανένα δείγμα πολιτικών κοινωνικής ένταξης στη χώρα. Αν απορρίπτεται, αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο οι άνθρωποι αυτοί να περιφέρονται στη χώρα χωρίς να μπορούν να απελαθούν, είτε στην Τουρκία είτε στις χώρες προέλευσης τους, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά τις χρόνιες δυσκολίες που υπάρχουν στις επιστροφές και τις απελάσεις.

• Πως διαμορφώνονται λοιπόν τα μέτωπα στην Ευρώπη; Είναι το μέτωπο των χωρών πρώτης υποδοχής, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος και Μάλτα που στηρίζουν φυσικά κάθε ιδέα για ένα σύστημα υποχρεωτικής μετεγκατάστασης.

• Είναι και οι χώρες του Βίσεγκραντ, αλλά και άλλες χώρες όπως οι αυτές της Βαλτικής που κατηγορηματικά αποκλείουν την ιδέα της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης και του επιμερισμού του βάρους στις ευρωπαϊκές χώρες. Και λένε ότι την υποχρέωση αλληλεγγύης θα την πληρώσουν με άλλα μέσα: κυρίως με επιχειρησιακή υποστήριξη στα σύνορα είτε με τεχνική υποστήριξη, με οικονομική. Μας το ξεκόβουν απόλυτα.

• Ήρθε η ώρα να συζητηθεί στην Ολομέλεια η διεθνής διάσταση του ζητήματος. Και εκεί πρέπει να ακούσουμε τη στρατηγική της Ελληνικής Κυβέρνησης

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΜΙΝΗΣ (Ειδικός Αγορητής του Κινήματος Αλλαγής):

Είναι ευτυχής συγκυρία που συζητάμε αυτό το νομοσχέδιο σήμερα και έχουμε εδώ τον κ. Κουμουτσάκο, γιατί ελπίζουμε ότι θα μας δώσει μια εικόνα του τι συμβαίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί τελικά το παιχνίδι εκεί παίζεται, εμείς το ξέρουμε καλά. Ακόμα και αν είναι ταχύρρυθμες οι διαδικασίες ασύλου, τελικά, είτε απορρίπτεται η αίτηση είτε εγκρίνεται, δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε με τους αντίστοιχους ανθρώπους. Εάν εγκρίνεται η αίτηση, αυτό σημαίνει ότι πλέον οι άνθρωποι αυτοί εγκαθίστανται νόμιμα και πιθανόν μόνιμα στην Ελλάδα και δεν έχουμε κανένα δείγμα μιας πολιτικής μέχρι τώρα κοινωνικής ένταξης, εάν απορρίπτεται η αίτηση, τότε διατρέχουμε τον κίνδυνο να διογκωθεί το φαινόμενο των ανθρώπων οι οποίοι θα περιφέρονται εδώ και εκεί, γιατί δεν θα μπορούν να επιστρέψουν είτε στην Τουρκία είτε να απελαθούν στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Αυτά τα έχουμε ζήσει.

Άρα, το κλειδί των εξελίξεων είναι στην Ευρώπη και το κλειδί των εξελίξεων είναι το ζήτημα της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης. Ένα σύστημα όπως πήγε να εφαρμοστεί το 2016 από την Επιτροπή Γιουνκέρ και απέτυχε γιατί αντέδρασαν πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες, βάζοντας ουσιαστικά μπροστά τις χώρες του Βίζεγκραντ. Όπως είπε και η κυρία Αναγνωστοπούλου δεν είναι πια μόνο οι χώρες αυτές, δεν είναι μόνο η Αυστρία, δεν είναι η Ουγγαρία, δεν είναι μόνο η Πολωνία, η Τσεχία και η Σλοβακία, είναι και τουλάχιστον δύο από τις βαλτικές χώρες την Εσθονία η οποία πρόσφατα απέκτησε ένα κυβερνητικό συνασπισμό με ένα ακροδεξιό κόμμα αντιμεταναστευτικό και έχουμε και τη Λιθουανία αν δεν κάνω λάθος. Έχουμε το μπλοκ όλων αυτών των χωρών και κάτι πρόκειται να μας παρουσιάσει τις επόμενες εβδομάδες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το πιο πιθανό είναι μια ανακοίνωση και όχι ένα νομικό κείμενο.

Αλλά πως διαμορφώνονται τα μέτωπα; Είναι το μέτωπο των χωρών πρώτης υποδοχής, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος και Μάλτα που στηρίζουν φυσικά κάθε ιδέα για ένα σύστημα υποχρεωτικής μετεγκατάστασης. Είναι οι χώρες που προανέφερα οι οποίες θα αντιδράσουν και ουσιαστικά το αποκλείουν. Ήρθε στη δημοσιότητα μια πληροφορία ότι προ ημερών οι πέντε χώρες του Νότου, συνέταξαν ένα έγγραφο και το απηύθυναν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου ουσιαστικά θέτουν και πάλι επιτακτικά το ζήτημα της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης, τονίζοντας ότι κάποιες χώρες έχουν ουσιαστικά ένα καθαρό κέρδος οικονομικό από τη συμμετοχή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς ουσιαστικά να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που τις βαρύνουν.

Είχαν επίσης προ ημερών μία τετρασέλιδη επιστολή που απευθύνθηκε στον κύριο Σχοινά και στην κυρία Γιόχανσον από τις χώρες που προανέφερα, που κατηγορηματικά αποκλείουν την ιδέα της υποχρεωτικής μετεγκατάστασης και του επιμερισμού του βάρους στις ευρωπαϊκές χώρες. Και λένε ότι την υποχρέωση αλληλεγγύης η οποία τις βαρύνει απέναντι στις χώρες του Νότου, αυτήν την υποχρέωση θα την πληρώσουν με άλλα μέσα κυρίως με βοήθεια στα σύνορα είτε με τεχνική υποστήριξη, με οικονομική, με την εμπειρία που θα προσφέρουν και με επιχειρησιακή υποστήριξη. Μας το ξεκόβουν απόλυτα. Επίσης έχουμε την επιστολή πάλι στους δύο επιτρόπους από τους Υπουργούς Εσωτερικών της Δανίας και της Αυστρίας, που και αυτοί αποκλείουν κάθε ιδέα υποχρεωτικής μετεγκατάστασης.

Πρέπει εδώ να ακούσουμε ποια είναι η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης γιατί όπως τόνισα το κλειδί είναι στην Ευρώπη και εκεί θα πρέπει να προσανατολίσουμε όλες μας τις προσπάθειες. Ακούμε για αριθμούς: ακούσαμε ότι ήταν 120.000 οι εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου και έχουν πέσει στις 99.936 αιτήσεις όπως μας πληροφορεί η ΕΛ.ΑΣ.

Να θυμίσω ότι, όταν παραλάβατε την Κυβέρνηση τον Ιούλιο, οι εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου ήταν 70.000 και ότι έχουν μειωθεί οι ροές λόγω και του κορωνοϊού και ότι έχουμε μια ταχύτερη εξέταση των αιτημάτων ασύλου και πρέπει να ακούσουμε επίσημους αριθμούς, πόσες από αυτές τις αιτήσεις εγκρίνονται και πόσες απορρίπτονται. Στην αρχή το αισιόδοξο σενάριο, το σενάριο εκείνο το οποίο δεν βασιζόταν σε καμία ουσιαστική, αντικειμενική πραγματικότητα, έλεγε στην ελληνική κοινή γνώμη ότι οι αιτήσεις που απορρίπτονται για άσυλο αυτό θα σημαίνει ότι θα κρατούνται οι απορριφθέντες. Είναι δυνατόν να κρατήσετε διοικητικά τόσο μεγάλους αριθμούς;

Αληθεύει η πληροφορία ότι έχουν αρχίσει να φτάνουν από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, ειδικότερα στην Αθήνα, άνθρωποι με το χαρτάκι στο χέρι, το γνωστό που ξέρουμε από τα παλιά τα χρόνια, που έλεγε ότι «εντός τριών μηνών είσαι υποχρεωμένος να εγκαταλείψεις τη χώρα»; Φυσικά, ουδείς εγκατέλειπε τη χώρα. Το ξέρουμε ότι υπάρχουν χώρες οι οποίες επί μονίμου βάσεως δεν αποδέχονται πίσω τους υπηκόους τους. Οπότε, η ταχύρρυθμη εξέταση αυτή καθαυτή, δεν σημαίνει τίποτα εάν δεν συνοδεύεται από άλλα μέτρα, είτε μέτρα κοινωνικής ένταξης αυτών οι οποίοι θα παραμείνουν στη χώρα, είτε μέτρα απομάκρυνσης αυτών των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται. Αλλά ούτε από την Τουρκία αυτήν τη στιγμή βλέπουμε φως, ούτε από άλλες τρίτες χώρες ότι θα αποδεχθούν τους υπηκόους τους, ούτε, βεβαίως, όπως τόνισα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, ουσιαστικά, αυτό που μας λέει είναι «παιδιά, θα σας βοηθήσουμε να ελέγχετε τα σύνορά σας, από κει και πέρα όποιος περνάει θα τον κρατάτε εσείς».