Γιώργος Καμίνης: «Η Κυβέρνηση “πετάει από πάνω της” την ευθύνη για τα ασυνόδευτα ανήλικα»

Την έντονη αντίθεση του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στο σύστημα Επιτροπείας ασυνόδευτων ανηλίκων που επιχειρεί να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση εξέφρασε σήμερα από το βήμα της Ολομέλειας ο ειδικός εισηγητής του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής Γιώργος Καμίνης.

Στην ομιλία του ο Γιώργος Καμίνης καυτηρίασε την ουσιαστική αδιαφορία τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ: αμφότερες προέβησαν σε νομοθετικές ρυθμίσεις για τα ασυνόδευτα ανήλικα μόλις στον τρίτο χρόνο της θητείας τους. Το σημερινό νομοσχέδιο ουσιαστικά νομιμοποιεί το κατακερματισμένο σύστημα Επιτροπείας που καθιερώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, αποτυγχάνοντας να δημιουργήσει ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα προστασίας των ασυνόδευτων ανηλίκων και δημιουργώντας ένα σύστημα που θα τελεί υπό αίρεση: ένα σύστημα που επαφίεται για την επιτυχία του στην τεχνογνωσία των ΜΚΟ και των ευρωπαϊκών οργανισμών, με αβέβαιη χρηματοδότηση. Παράλληλα, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής νομιμοποιεί, με τρόπο εξαιρετικά αδιαφανή, δαπάνες του Υπουργείου της περιόδου 2014-2016, ενώ με «κουτοπόνηρο» τρόπο προσπαθεί να απαντήσει στις κλιμακούμενες διεθνείς αντιδράσεις και καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις στα σύνορα.

«Νομιμοποείτε το κατακερματισμένο σύστημα Επιτροπείας που καθιερώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ»

Τα βασικά σημεία διαφωνίας στο σχέδιο της κυβέρνησης, όπως διατυπώθηκαν από τον Γιώργο Καμίνη:

– Η ανάθεση των σχετικών υπηρεσιών σε τρίτους φορείς, χωρίς ουσιαστικό συντονισμό και εποπτεία, θα έχει ως αποτέλεσμα ένα κατακερματισμένο και αποσπασματικό σύστημα Επιτροπείας.

– Το νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει την επαρκή και χωρίς διακοπές χρηματοδότηση του συστήματος ενώ για τεχνική βοήθεια επαφίεται αποκλειστικά στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δημκουργείται δηλαδή ένα σύστημα το οποίο διαρκώς θα τελεί υπό αίρεση.

– Αντί η κυβέρνηση να ενσωματώσει σε ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα την πολύτιμη πολυετή εμπειρία και τεχνογνωσία των ΜΚΟ που ασχολούνταν μέχρι σήμερα με το θέμα της Επιτροπείας, γίνεται ακριβώς το αντίθετο: έρχεται σήμερα και νομιμοποιεί το ισχύον κατακερματισμένο σύστημα. Χωρίς μάλιστα να απαιτεί επαρκείς ελέγχους, χωρίς να καθορίζει κριτήρια επιλογής των επιτρόπων, προϋποθέσεις που να πιστοποιούν την προηγούμενη εμπειρία των επιτρόπων, των εντεταλμένων επιτρόπων και των συντονιστών.

– Με λίγα λόγια, το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου και εποπτείας με καθημερινή παρουσία στη ζωή των παιδιών και συγκεκριμένες διαδικασίες αποτελεσματικής αξιολόγησης των οργάνων της Επιτροπείας και κυρώσεις.

– Βλέπουμε μια κυβέρνηση, η οποία ενώ κατηγορούσε τις ΜΚΟ από το πρωί μέχρι το βράδυ, τελικά τις χρησιμοποιεί για να υποκαταστήσουν την ίδια και μάλιστα χρηματοδοτεί ΜΚΟ οι οποίες δημιουργήθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη προκειμένου να εισπράξουν τα χρήματα τα οποία αφειδώς μοιράζει το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.

– Δεν υπάρχει η παραμικρή σύνδεση με τον θεσμό της αναδοχής.

– Δεν προβλέπεται επίσης ο διορισμός Επιτρόπου κατά τη διαδικασία της άφιξης του ανηλίκου στα σύνορα, όταν ταυτοποιείται και καταγράφεται. Εκεί συμβαίνουν τα μεγάλα λάθη και οι μεγάλες παραλείψεις οι οποίες μετά κυνηγούν τον ανήλικο όλο το χρονικό διάστημα της παραμονής του στη χώρα

Εμπαιγμός του Κοινοβουλίου οι διατάξεις για εκ των υστέρων νομιμοποίηση δαπανών του Υπουργείου και δημιουργία θεσμού ελέγχου θεμελιωδών δικαιωμάτων στα σύνορα

Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου βρίσκει την ευκαιρία να «τακτοποιήσει», με μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής, δύο ξεχωριστά θέματα υψίστης σημασίας. Αφενός προβαίνει σε μια νομιμοποίηση δαπανών του Υπουργείου από το 2014 και το 2016, με πλήρη αδιαφάνεια. «Αν δει κανείς τον κατάλογο όπου κατά παρέκκλιση κάθε διάταξης νομιμοποιείτε δαπάνες σχεδόν ντρέπεται που είναι βουλευτής» υποστήριξε ο κ. Καμίνης.

Αφετέρου, προσπαθεί με άτσαλο και «κουτοπόνηρο» τρόπο να απαντήσει στις κλιμακούμενες καταγγελίες, από διεθνείς και υπερεθνικούς οργανισμούς και έγκυρα διεθνή ΜΜΕ, για παράνομες επαναπροωθήσεις στα ελληνικά σύνορα.

Αντί η κυβέρνηση να δημιουργήσει έναν Ανεξάρτητο Μηχανισμό Διερεύνησης των περιστατικών ούτως ώστε και να μην επιβάλλονται κυρώσεις και να προλαμβάνονται στο μέλλον επαναπροωθήσεις, έρχεται να ρίξει στάχτη στα μάτια -χωρίς αυτό φυσικά να πείθει κανέναν- και διορίζει ως υπεύθυνο του υπουργείου για τα θέματα προστασίας των σχετικών δικαιωμάτων υπάλληλο του υπουργείου που θα μπορεί να είναι ακόμα και μετακλητός. Δημιουργεί επίσης μια Επιτροπή, η πλειοψηφία των μελών της οποίας είναι διορισμένη από την κυβέρνηση.

«Αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός της έννοιας ανεξάρτητο όργανο το οποίο θα επιβλέπει την τήρηση της νομιμότητας, αν δεν είναι εμπαιγμός της Βουλής και της διεθνούς κοινής γνώμης, τι είναι τότε;» κατέληξε ο κ. Καμίνης.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Καμίνη

Μετά το 2015 η χώρα αντιμετώπισε ένα οξύτατο πρόβλημα ασυνόδευτων ανηλίκων, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού τους. Επομένως, αυτό που επείγε τότε να γίνει ήταν να καθιερωθεί ένα σύστημα επιτροπείας το οποίο οφείλει να εστιάζει πάνω σε κάποιες αρχές. Πρώτα απ’ όλα στον ασφαλή εντοπισμό αυτών των παιδιών, στην στέγαση και καθημερινή φροντίδα τους, πρέπει να πλαισιώνει την εκπαίδευσή τους, τη νομική τους υποστήριξη και την προοπτική ένταξής τους, πρέπει να μεριμνά για την τύχη τους και μετά την ενηλικίωση, διότι ουδείς γνωρίζει εάν και πότε θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

Ένα Κράτος Δικαίου για να είναι αξιόπιστο, πρέπει είναι ενεργά παρόν σε όλη αυτή τη διαδρομή, με όρους βιωσιμότητας, διαφάνειας και λογοδοσίας.

Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο η κυβέρνηση στην ουσία δεν δεσμεύεται ούτε για το ελάχιστο, ότι δηλαδή θα διαθέτει επαρκείς ανθρώπινους και χρηματοδοτικούς πόρους για τη λειτουργία του συστήματος επιτροπείας.

Πρώτα απ’ όλα δεν διασφαλίζει την επαρκή και χωρίς διακοπές χρηματοδότηση του συστήματος, δεν διασφαλίζει ότι η ανάθεση των σχετικών υπηρεσιών σε τρίτους φορείς δεν θα έχει ως αποτέλεσμα μια κατακερματισμένη, αποσπασματική και αντιφατική, μεταξύ των διαφόρων φορέων, παροχή υπηρεσιών στα θέματα της επιτροπείας.

Για την χρηματοδότηση προβλέπεται στο άρθρο 15 να περιλαμβάνονται και οι ίδιοι πόροι των φορέων παροχής υπηρεσιών επιτροπείας.

Αυτή η πρόβλεψη είναι η αποτύπωση της επισφάλειας που υπήρχε στο σύστημα επιτροπείας και η οποία δυστυχώς θα εξακολουθήσει να υφίσταται.

Προτείνεται λοιπόν στη Βουλή σήμερα ένα σύστημα το οποίο διαρκώς θα τελεί υπό αίρεση. Σήμερα μπορεί να υπάρχουν χρήματα και τεχνική βοήθεια από όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αύριο όμως και μάλιστα σε μια περίοδο κρίσης;

Παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος, τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και η προηγούμενη ανέλαβαν νομοθετική πρωτοβουλία για το ζήτημα της επιτροπείας μόλις στο τρίτο έτος της θητείας τους.

Αυτό κυρία Φωτίου είναι το βασικό αίτιο για το οποίο δεν εφαρμόστηκε ο νόμος σας. Ακούμε τόσες μέρες να μας μιλά η κυρία εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο το δικό τους κι είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο ουδέποτε εφαρμόστηκε. Και γιατί δεν εφαρμόστηκε; Γιατί καθυστέρησε ουσιαστικά να θεσμοθετηθεί. Μόλις το 2018 αναλάβατε πρωτοβουλία. Εμείς, τότε το υπερψηφίσαμε γιατί βασιζόταν πάνω σε μια φιλοσοφία η οποία είναι η ακριβώς αντίθετη από τη φιλοσοφία του παρόντος νομοσχεδίου. Ποια φιλοσοφία; Ότι πρέπει να υπάρχει ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Επιτροπείας, γιατί αυτό απορρέει από το Σύνταγμα, το οποίο παρέχει ειδική προστασία στην παιδική ηλικία. Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα.

Σήμερα, η κατάσταση είναι διαφορετική. Έχουμε ένα σύστημα κατακερματισμένο. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Επειδή υπήρξε αυτό το νομοθετικό κενό δημιουργήθηκε μια de facto κατάσταση, όπου διάφορες ΜΚΟ, οι περισσότερες αξιόλογες, ήρθαν να το καλύψουν. Και ουσιαστικά αυτή την κατάσταση που διαμορφώθηκε όλα αυτά τα χρόνια έρχεται σήμερα και νομιμοποιεί η παρούσα κυβέρνηση. Με ένα σύστημα το οποίο δεν διαθέτει επαρκείς ελέγχους, με ένα σύστημα το οποίο προβλέπει Επιτρόπους Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου, Ενώσεις Προσώπων, ΜΚΟ, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Σωματεία, Ιδρύματα, χωρίς να απαιτείται και προηγούμενη εμπειρία πάνω σε αυτό τον τομέα.

Το να λειτουργούμε με τέτοια προχειρότητα πάνω σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως είναι η προστασία της παιδικής ηλικίας θεωρώ πως είναι εγκληματικό. Στην πραγματικότητα την παρούσα κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει καθόλου το θέμα των ασυνόδευτων ανηλίκων. Το βλέπει ως ένα βάρος από το οποίο ελπίζει ταχύτατα να απαλλαγεί. Και γι αυτό μας έφερε ένα νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά από την διαβούλευση άλλαξε ριζικά. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι θετικό, το να σέβεται τη διαδικασία της διαβούλευσης η κυβέρνηση και να νομοθετεί αφού έχει ακούσει όλες τις απόψεις. Αλλά εδώ, είδαμε ότι η διαβούλευση κάλυψε ζητήματα στα οποία είναι εξ αρχής ασυγχώρητο η κυβέρνηση να μην τα είχε διασφαλίσει. Όπως λχ τη διασύνδεση μεταξύ των δύο υπουργείων, του υπ. Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και του υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να συγκαλύψει την αλήθεια. Εμείς ζητήσαμε πριν από την ακρόαση των φορέων ένας φορέας να προσέλθει. Το Σωματείο Εργαζομένων του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το οποίο έχει τεράστια εμπειρία πάνω σ’ αυτό το ζήτημα και με το πρόσχημα ότι είναι αναρμόδιο σήμερα -το οποίο δεν αληθεύει και αυτό- τελικά αποκλείστηκε.

Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, άλλοτε δια του κυρίου Μηταράκη άλλοτε δια της κυρίας Βούλτεψη, φροντίζει να μην ακούγονται στη Βουλή φωνές οι οποίες θα έρθουν να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς τους. Ο κ. Μηταράκης το έπραξε αυτό, αλλά δεν τα κατάφερε τότε να μην ακουστεί στη Βουλή η ΜΚΟ που αντιτίθεται στην πολιτική του στο θέμα των νησιών. Η κυρία Βούλτεψη, δυστυχώς με την ανοχή του προεδρείου της Επιτροπής τα κατάφερε να μην ακούσουμε την άποψη των εργαζομένων του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης το οποίο θα μπορούσε να μας διαφωτίσει πάνω σε ένα σωρό κενά του νομοσχεδίου και πάνω στην έλλειψη μιας σοβαρής φιλοσοφίας στο θέμα της Επιτροπείας.

Η κυβέρνηση βεβαίως δεν φρόντισε να αναζητήσει και να αξιοποιήσει όλη τη συσσωρευμένη τεχνογνωσία την οποία έχουν οι ΜΚΟ ώστε το κράτος όταν θα ήταν να κληθεί να αναλάβει το θέμα της επιτροπείας να μπορεί να το κάνει μετά λόγου γνώσεως.

Δεν υπάρχουν σοβαροί θεσμοί αυτή τη στιγμή στο παρόν νομοσχέδιο. Υπάρχουν σοβαρά κενά. Δεν υπάρχει η παραμικρή σύνδεση λόγου χάρη με τον θεσμό της αναδοχής. Αν υπάρχει ένας σύγχρονος θεσμός ο οποίος έχει αποδειχθεί επιτυχημένος γενικά στα θέματα της υποκατάστασης της πραγματικής οικογένειας ενός ανηλίκου είναι ο θεσμός της αναδοχής. Αυτό δεν θα έπρεπε να έχει φροντίσει η κυβέρνηση να το ενσωματώσει στο νομοσχέδιο;

Δεν προβλέπεται επίσης ο διορισμός Επιτρόπου κατά τη διαδικασία της άφιξης του ανηλίκου στα σύνορα, όταν ταυτοποιείται και καταγράφεται γιατί εκεί συμβαίνουν τα μεγάλα λάθη και οι μεγάλες παραλείψεις οι οποίες μετά κυνηγούν τον ανήλικο όλο το χρονικό διάστημα της παραμονής του στη χώρα. Στα σημεία εισόδου είναι αδήριτη η ανάγκη να εξασφαλιστεί η πρόσβαση του Επιτρόπου. Κι αυτό το αγνοεί η κυβέρνηση.

Πώς θα καταφέρουμε να διασφαλίσουμε ότι όλοι αυτοί οι φορείς παροχής υπηρεσιών Επιτροπείας θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους όταν η μοναδική υποχρέωση που έχουν είναι να αναγράφεται απλώς ο σχετικός σκοπός στο καταστατικό τους και να στέλνουν αναφορές στην Μονάδα Θεσμικής Προστασίας του υπουργείου κάθε εξάμηνο; Γιατί εκεί που προβλεπόταν ένα Μητρώο Επαγγελματιών Επιτρόπων με εμπειρία αξιολογημένων και πιστοποιημένων, εδώ βλέπουμε μια κυβέρνηση η οποία ενώ κατηγορούσε τις ΜΚΟ από το πρωί μέχρι το βράδυ τελικά τις χρησιμοποιεί για να υποκαταστήσουν την ίδια και μάλιστα χρηματοδοτεί ΜΚΟ οι οποίες δημιουργήθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη προκειμένου να εισπράξουν τα χρήματα τα οποία αφειδώς μοιράζει το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Την προηγούμενη νύχτα δημιουργήθηκαν, υπέβαλαν αίτηση και χρηματοδοτήθηκαν χωρίς κάν να έχουν καταγραφεί στο Μητρώο ΜΚΟ, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Και όφειλε να διασφαλίσει η κυβέρνηση ότι αυτές οι θλιβερές πρακτικές δεν θα διαιωνίζονταν.

Υπάρχει και πάλι το τεράστιο ζήτημα ότι κρίσιμες διατάξεις θα ενεργοποιηθούν με υπουργικές αποφάσεις. Πάλι ουσιαστικά διαπράττουμε το ίδιο σφάλμα.

Ενδεικτικά: το άρθρο 25 προβλέπει υπουργική απόφαση για τον καθορισμό του Κανονισμού Οργάνωσης και Λειτουργίας του Συμβουλίου Επιτροπείας, το άρθρο 28 για τη διαδικασία διαχείρισης και επίλυσης παραπόνων, το άρθρο 32 για τη λειτουργία των Κέντρων Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων, το άρθρο 33 για τη λειτουργία των εποπτευόμενων διαμερισμάτων, το άρθρο 38 για την σύσταση του μητρώου, το άρθρο 39 για τον Εθνικό Μηχανισμό Επείγουσας Ανταπόκρισης και τη λειτουργία της εικοσιτετράωρης τηλεφωνικής γραμμής.

Προς το παρόν δηλαδή έχουμε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί ένα απλό κέλυφος. Προβλέπει πολλά, ελάχιστα όμως από αυτά θα μπορέσουν να λειτουργήσουν, καθώς θα αρκεί σύμφωνα με το άρθρο 17 ένας Εισαγγελέας ο οποίος θα βρίσκεται στη δύσκολη θέση να ορίζει επίτροπο, χωρίς κριτήρια, μετά από αίτηση όποιου ιδιωτικού φορέα επιθυμεί ή πρόταση της Μονάδας Θεσμικής Προστασίας, χωρίς κατάλογο επιτρόπων, χωρίς διαδικασία διαχείρισης και επίλυσης των παραπόνων των ανηλίκων και πολλά άλλα.

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα.

Εμείς θα ψηφίζαμε το νομοσχέδιο εάν βασιζόταν πάνω σε κάποιους θεμελιώδεις άξονες:

ιδίως στην υποχρέωση της Πολιτείας να βρει τρόπους να διασφαλίσει μια ενιαία δημόσια πολιτική παιδικής προστασίας

να ορίσει το πρόσωπο εκείνο που θα αποφασίζει για το βέλτιστο συμφέρον το παιδιού. Αυτό παραμένει απολύτως ασαφές στο νομοσχέδιο

Ένα νομοσχέδιο που θα κεφαλαιοποιούσε την υφιστάμενη σημαντική τεχνογνωσία των ΜΚΟ στον τομέα της Επιτροπείας προκειμένου να είναι σε θέση το κράτος να ασκήσει τον πραγματικό του ρόλο.

Ένα σύστημα που θα διασφάλιζε μια σταθερή κρατική χρηματοδότηση

Που θα είχε ουσιαστικά κριτήρια επιλογής των Επιτρόπων

Που θα συμπεριλάμβανε προϋποθέσεις που να πιστοποιούν την προηγούμενη αποδεδειγμένη πολύχρονη ενασχόληση και εμπειρία των Επιτρόπων, των εντεταλμένων επιτρόπων και των συντονιστών

Ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου και εποπτείας με καθημερινή παρουσία στη ζωή των παιδιών και συγκεκριμένες διαδικασίες αποτελεσματικής αξιολόγησης των οργάνων της Επιτροπείας και κυρώσεις.

Δεν είμαστε αισιόδοξοι ως προς τη σοβαρότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα.

Την ώρα που συζητάμε για κάτι τόσο σοβαρό το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου βρίσκει την ευκαιρία να μας περάσει με μια τροπολογία της τελευταίας στιγμής μια νομιμοποίηση δαπανών του Υπουργείου από το 2014 και το 2016. Πρόκειται για εμπαιγμό της Βουλής. Αν δει κανείς τον κατάλογο όπου κατά παρέκκλιση κάθε διάταξης νομιμοποιείτε δαπάνες σχεδόν ντρέπεται που είναι βουλευτής.

Έρχεται πάλι με έναν τελείως κουτοπόνηρο τρόπο να απαντήσει -υποτίθεται- στις καταγγελίες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και έγκυρων ΜΜΕ ελληνικών και διεθνών στο θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων εκείνων οι οποίοι ζητούν προστασία, ανήλικοι ή ενήλικοι, ιδίως στην διαδικασία των συνόρων.

Ήρθε η απόφαση-καταπέλτης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το Φαρμακονήσι. Εμείς, στα θέματα των επαναπροωθήσεων είχαμε τηρήσει ένα πολύ χαμηλό προφίλ, για λόγους προφανείς. Αλλά κάποια στιγμή έφτασε το μαχαίρι στο κόκαλο. Βοούσε πλέον όλος ο κόσμος για τις πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης.

Τι ζητούσαν όλοι από την κυβέρνηση; Απλώς να δημιουργήσει έναν Ανεξάρτητο Μηχανισμό Διερεύνησης των περιστατικών ούτως ώστε και να μην επιβάλλονται κυρώσεις και να προλαμβάνονται στο μέλλον επαναπροωθήσεις οι οποίες δεν είναι απλώς αποτέλεσμα κάποιων αψιμαχιών στα θαλάσσια σύνορα αλλά πολύ χειρότερες περιπτώσεις.

Κι έρχεται η κυβέρνηση για να ρίξει στάχτη στα μάτια -χωρίς αυτό φυσικά να πείθει κανέναν- και διορίζει ως υπεύθυνο του υπουργείου για τα θέματα προστασίας των σχετικών δικαιωμάτων υπάλληλο του υπουργείου που θα μπορεί να είναι ακόμα και μετακλητός και δημιουργεί επίσης μια Επιτροπή, η πλειοψηφία των μελών της οποίας είναι διορισμένη από την κυβέρνηση.

Αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός της έννοιας ανεξάρτητο όργανο το οποίο θα επιβλέπει την τήρηση της νομιμότητας, αν δεν είναι εμπαιγμός της Βουλής και της διεθνούς κοινής γνώμης, τι είναι τότε; Και με ποιους πιστεύετε ότι έχετε να κάνετε; Με ηλιθίους οι οποίοι θα τα καταπιούν όλα αυτά και δεν θα τα καταγγείλουν;