17 Νοεμβρίου 1973. Η κορύφωση μίας ιστορικής εξέγερσης σε μία ήδη πονεμένη Ελλάδα. Τα χτυπήματα στη χώρα απανωτά για μία τεσσαρακονταετία. Από την άνοδο στην Εξουσία του Μεταξά στην Εξουσία το 1936, στην κατοχή των Γερμανών, στον Εμφύλιο Πόλεμο, στην οκταετία του Καραμανλή και τέλος στην επταετία του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη ήταν αναπόφευκτη η εξέγερση του αγέρωχου ελληνικού λαού, που δεν υποτάσσεται και κερδίζει την ελευθερία του μέσα από αγώνες μόνιμους και διαρκείς.

Φτάσαμε δυστυχώς σε μια εποχή, που την εξέγερση αυτή των φοιτητών του Πολυτεχνείου Αθηνών την οικειοποιούνται διάφοροι πολιτικοί χώροι για λόγους τους οποίους εκείνοι και μόνο γνωρίζουν.

Αντικειμενικά όμως, αν και η εξέγερση ήταν πανεθνική και παλλαϊκή στις Πολυτεχνικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης, συνδέεται άρρηκτα με το ΠΑΣΟΚ, την ΠΑΣΠ και πιο πριν με το ΠΑΚ. Κατά τη διάρκεια της μαύρης αυτής επταετίας, ενώ μερικοί έκαναν τις διακοπές τους στο εξωτερικό, κάποιοι άλλοι όπως ο Ανδρέας και η Μελίνα έκαναν το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα όλων των δημοκρατικών πολιτών του πλανήτη. Ιδρύοντας το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα η κατάσταση στην Ελλάδα έγινε γνωστή σε όλη την Οικουμένη.

Άλλο ένα ερώτημα για το οποίο “σφάζονται” ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αν δηλαδή ήταν εξέγερση Αριστερών ή αν υπήρχαν και Δεξιοί εντός του Πολυτεχνείου, εμείς ως Παράταξη το απαντήσαμε από τότε: “Μέσα στο Πολυτεχνείο υπήρχαν Δημοκρατικοί Έλληνες πολίτες”. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 γίνεται ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός, που τιμά την εξέγερση στο χώρο του Πολυτεχνείου και με αυτό τον τρόπο να ξεκινά το έργο της Αλλαγής με πρωταρχικό μέλημα την Εθνική Συμφιλίωση. Το ΠΑΣΟΚ είναι το Κίνημα που έχει βαθιές ρίζες μέσα στην κοινωνία και θυμάται με τον τρόπο που του αξίζει, εκείνο το ξημέρωμα της 17ης Νοεμβρίου 1973. Όχι με την περιφρόνηση της Δεξιάς, αλλά ούτε και με τα επεισόδια της Αριστεράς.

“Διαφέρομεν από την Δεξιάν ως προς την Δικαιοσύνην, διαφέρομεν από την Αριστεράν ως προς την Ελευθερίαν” έλεγε ο Γέρος της Δημοκρατίας, του οποίου η Εξόδιος Ακολουθία έγινε η αφορμή για τη μεγαλύτερη Δημοκρατική Διαδήλωση κατά της Χούντας εν μέσω του καθεστώτος της Επταετίας στις 3 Νοεμβρίου 1968. Η ρήση του αυτή λοιπόν βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της, όσο ποτέ άλλοτε, στη σημερινή εποχή. Το Κίνημα Αλλαγής, ως φυσική συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, πιο πριν του ΠΑΚ, ακόμα πιο πριν της Ένωσης Κέντρου κ.ο.κ, είναι εκείνο που τιμά κάθε χρόνο το Πολυτεχνείο ως εκείνο, καλύτερα από όλους ξέρει.

Η Νέα Δημοκρατία τρέχει σήμερα να αλιεύσει ό, τι μπορεί από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αν και σήμερα νομοθετεί παρομοίως με την ίδια τη Χούντα με αποκορύφωμα την απαγόρευση κυκλοφορίας τα βράδια και την Ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου για την απαγόρευση συναθροίσεων σε υπαίθριους χώρους άνω των τεσσάρων ατόμων με πρόσχημα την υγεία στο διάστημα 15 – 18 Νοεμβρίου. Βέβαια έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει καταχραστεί την Επέτειο αυτή και θεωρεί ότι είναι δικαίωμά μόνο της αριστεράς να κάνει εκδηλώσεις για να τιμήσει την εξέγερση εκείνη, χωρίς να το δικαιούται άλλος. Του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ η Νεολαία στον ακαδημαϊκό χώρο, όπως κι αν αυτή ονομάζεται ή αν υπάρχει, νομίζει ότι είναι το πρωτότοκο τέκνο αυτής της εξέγερσης.

Βέβαια αξίζει να θυμηθούμε την ιστορική αιματοβαμμένη ελληνική σημαία του Πολυτεχνείου και ποια ακαδημαϊκή παράταξη την έχει στην κατοχή της ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ!

Μη μας το παίζουν πιο Έλληνες οι μεν και πιο Επαναστάτες οι δε…

Η μεγάλη Δημοκρατική παράταξη είναι το Κίνημα, που γεννήθηκε από τα σπλάχνα του λαού, όχι για να διχάσει αλλά για να ενώσει όλους τους Έλληνες. Κάτι που επιτυγχάνει από το 1981, τη Μεγάλη Αλλαγή, ως και σήμερα τον αγώνα για τις νέες μάχες, τις νέες νίκες, τη Νέα Αλλαγή!!!