Άρθρο του Λευτέρη Κρητικού.

 Η τελευταία ελπίδα για την Αλλαγή…

H Κυβέρνηση του Γέρου της Δημοκρατίας, ήταν αυτή που θέσπισε την υποχρεωτική εννεαετή εκπαίδευση, τη δωρεάν χορήγηση βιβλίων, τη δωρεάν σίτιση – μεταφορά μαθητών, το ακαδημαϊκό απολυτήριο και την κατάργηση περιορισμού των εισακτέων στα Πανεπιστήμια δια του Νομοθετικού Διατάγματος 4379/1964 «Περί Οργανώσεως και Διοικήσεως της Γενικής (Στοιχειώδους και Mέσης) Εκπαιδεύσεως».  Η Ελλάδα που μετρούσε ακόμα τις πληγές της από τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής και του οδυνηρού εμφυλίου, προσπαθούσε να προχωρήσει προς τα εμπρός και η μόρφωση των νέων αποτελούσε σίγουρα το σημαντικότερο μέσο για την πρόοδο και την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. 

Οι μεταρρυθμίσεις διακόπηκαν προσωρινά από τη χούντα, όμως ο σπόρος της παιδείας είχε φυτρώσει! Η νεολαία πρωτοστάτησε στην αντίσταση κατά των συνταγματαρχών, ενώ το Πολυτεχνείο και η Νομική το 1973 υπήρξαν οι κορυφαίες στιγμές οργανωμένης δράσης κατά του καθεστώτος, που οδήγησαν στη διεθνή κατακραυγή του και στη πτώση του. Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, οι νέοι αγκάλιασαν τη πολιτική και συντέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα ριζοσπαστικό κίνημα που εκπλήρωσε σε σημαντικό βαθμό το όραμα για την Αλλαγή!

Έκτοτε όμως η νέα γενιά αγνοείται… Είναι γεγονός, πως τα χρόνια της πρόσκαιρης οικονομικής ευμάρειας που ακολούθησαν, δημιούργησαν μία νεολαία που δεν είχε λόγο να πολιτικοποιηθεί αφού θεωρούσε λυμένα αρκετά από τα βασικά προβλήματά της. Ένα τμήμα της νεολαίας κομματικοποιήθηκε με την προσδοκία μίας πολιτικής καριέρας ή ενός διορισμού στο πολύπαθο δημόσιο!  Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της νεολαίας, ίσως και το πιο παραγωγικό, γύρισε τη πλάτη στους κομματικούς μηχανισμούς, είτε από επιλογή είτε από απέχθεια και διακρίθηκε στον ιδιωτικό τομέα και στις επιστήμες, στερώντας όμως από το εκλογικό σώμα την επιλογή αξιόλογων ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης. 

Στα πρόσφατα χρόνια των μνημονίων, οι νέοι πασχίζουν να μορφωθούν, μεταναστεύουν στο εξωτερικό για μία αξιοπρεπή διαβίωση, προσπαθούν να εργαστούν και να δημιουργήσουν οικογένεια δίχως να έχουν την παραμικρή οικονομική ασφάλεια και με ένα ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος. Κι όμως, η νέα γενιά παραμένει ακόμα η Ελπίδα!

Στη πολιτική ζωή του τόπου, η Νέα Δημοκρατία πάντοτε αντιμετώπιζε με επιφυλακτικότητα τους νέους, εκτός βέβαια εάν ανήκαν σε κάποια επώνυμη μεγαλοαστική οικογένεια, αφού ως γνωστόν η συμμετοχή στη πολιτική για κάποιους θεωρείται ακόμη ταξικό προνόμιο. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μολονότι με την εκλογή ενός νεαρού αρχηγού κατάφερε να αυξήσει την εκλογική του δύναμη, αντί να προχωρήσει σε μία ουσιαστική στελεχιακή ανανέωση, “ανασυγκροτείται” με φθαρμένα υλικά και πολιτικούς γυρολόγους, δείχνοντας ότι το δυναμικό ρεύμα που εμφάνισε στις νεότερες ηλικίες έπαυσε οριστικά! Η δε αναχρονιστική Αριστερά, ανέκαθεν προτιμούσε τα ίδια δοκιμασμένα στελέχη που για δεκαετίες απαρτίζουν τα ψηφοδέλτιά της…

Άραγε μπορούν σήμερα οι νέοι να βρουν διέξοδο και να εκφραστούν μέσα από ένα συγκεντρωτικό, εσωστρεφές και άτολμο ΚΙΝ.ΑΛ.; Το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει επιλέξει να διαβεί την οδό της υπεύθυνης αντιπολίτευσης, απέναντι αφενός στον άκρατο φιλελευθερισμό και αφετέρου στο λαϊκισμό. Δρόμος δύσβατος, που το φέρνει συχνά αντιμέτωπο με την εκλογική του βάση (λ.χ. κατά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις), ενώ το καθιστά παράλληλα στη συνείδηση ενός τμήματος της κοινωνίας ως συμπλήρωμα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η σύγχυση του εκλογικού σώματος απέναντι στον ιδεολογικό χαρακτήρα ενός πολιτικού κόμματος, επιφέρει πάντοτε οδυνηρές συνέπειες σε αυτό… 

Το ΚΙΝ.ΑΛ. οφείλει ως μία ύστατη προσπάθεια ανάκαμψης, να χαράξει μία νέα πολιτική στρατηγική και να ανακτήσει το προοδευτικό του προσανατολισμό και την αυτονομία του! Τούτο όμως θα συμβεί μόνο με μία καθολική στελεχιακή ανανέωση σε επίπεδο οργανώσεων και υποψηφίων, με την προώθηση νέων – άφθαρτων προσώπων, όχι ως βιτρίνα αλλά ως επιλογή που θα σηματοδοτεί το άνοιγμα και τη πίστη στα νιάτα και σε διαφορετικές νοοτροπίες άσκησης πολιτικής. Περαιτέρω, μία τέτοια πρωτοβουλία και στοχοπόρευση, θα έδινε ένα τέλος στα φαινόμενα εσωστρέφειας που παρατηρούνται συχνά μεταξύ παλαιών στελεχών, που με τον εγωισμό τους πληγώνουν τη Δημοκρατική Παράταξη και τη διασπούν σε τιμάρια.

Υπάρχουν αναμφίβολα άνθρωποι στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας που ουδέποτε απέκτησαν την αντίληψη του κομματικού κράτους, που αμφισβήτησαν το μονόδρομο των αδιαπραγμάτευτων μνημονίων, που αντέδρασαν σε ιδιότυπες και “άνευ όρων” συγκυβερνήσεις. Άνθρωποι μορφωμένοι, εργαζόμενοι, με ηθική που επιζητούν αξιοκρατία όχι επαγγελματίες πολιτικοί ή παιδιά του κομματικού σωλήνα,  ούτε νοσταλγοί του παρελθόντος που επικαλούνται τη μνήμη ιστορικών προσώπων ελλείψει σύγχρονης κοινωνικοπολιτικής σκέψης και καθαρών ιδεολογικών γραμμών!

  Η νέα γενιά έχει να δώσει πολλά σε αυτό το τόπο και σίγουρα έχει τη παιδεία και τη δυναμική να αναδιαμορφώσει το παρηκμασμένο σήμερα ρόλο των κομμάτων και παράλληλα να αφυπνίσει τα υγιή κύτταρα της κοινωνίας. Εάν το ΚΙΝ.ΑΛ. καταφέρει να αφουγκραστεί τους νέους, να τους εκφράσει και να τους εκπροσωπήσει όχι δια μεσηλίκων αντιπροσώπων, αλλά δίδοντας στους ίδιους ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στη κεντρική πολιτική σκηνή, τότε θα έχει κάνει το σημαντικότερο βήμα για την ειλικρινή ανασύσταση της Κεντροαριστεράς! Όταν το ΚΙΝ.ΑΛ. πάψει να είναι ένα αμήχανο κόμμα με ασαφές πολιτικό στίγμα, αλλά μετατραπεί σε Κίνημα Νέων και Κίνημα Αξιών, τότε η Αλλαγή από ξεχασμένο σύνθημα ίσως να γίνει πράξη… 

Αργοστόλι, 31/7/2020

Λευτέρης Κρητικός

Δικηγόρος