“Ονομάζομαι Ζέφη Δημαδάμα, είμαι αναπληρωτής εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και αντιπρόεδρος της PesWomen Νότιας Ευρώπης.«Σας χαιρετώ σήμερα από το σπίτι μου στην Ελλάδα – την Αθήνα, καθώς είμαστε και πάλι σε καθολικό Lockdown. Μετά από λίγους μήνες, μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου, είχαμε μια εξαιρετικά μεγάλη αύξηση του covid19 και τώρα το δεύτερο και αυστηρό lockdown φέρνει ξανά στην επιφάνεια τα προβλήματα της κοινωνίας μας. Ένα ακόμα “lockdown”, μια άλλη περίοδο φόβου, κατάθλιψης για ευάλωτα άτομα, για γυναίκες, παιδιά.

Ειδικά για τις γυναίκες, το πρώτο lockdown ήταν ένας εφιάλτης.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα, όπως και σε ολόκληρη την Ευρώπη, παλεύουν στην πρώτη γραμμή “μάχης” με τον ιό και έτσι διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο σωματικά, διανοητικά αλλά και οικονομικά: τομείς με χαμηλή αμοιβή και επισφαλείς με αδύναμο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας και με  δυσανάλογα απασχολούμενες γυναίκες · Επιπλέον, το κύριο βάρος της σχολικής εκπαίδευσης στο σπίτι, της οικιακής και της μη αμειβόμενης φροντίδας βαρύνει τις γυναίκες · που το φορτίο τους είναι βαρύ, τόσο ψυχολογικά αλλά και σωματικά.

Και μετά αντιμετωπίζουμε μια δεύτερη πανδημία, μια «πανδημία σκιών». Αυτό συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες, αόρατη για πολλούς ανθρώπους και εξακολουθεί να παραβλέπεται πολύ συχνά: η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας , όπου οι γυναίκες δεν είναι σε  θέση να φύγουν όταν παγιδεύονται με τον δράστη τους στο σπίτι κατά τη διάρκεια του lockdown.

Επιπρόσθετα, μετακινώντας την επαγγελματική και την ιδιωτική ζωή ακόμη περισσότερο προς τη διαδικτυακή σφαίρα, βλέπουμε επίσης μια αύξηση της ρητορικής μίσους και της διαδικτυακής βίας κατά των γυναικών.

Σε πολλές χώρες οι αριθμοί έχουν εκραγεί 2, 3 ή 4 φορές. Δυστυχώς, τα δεδομένα από τη γραμμή βοήθειας 15900 δείχνουν ότι οι κλήσεις βοήθειας τον Απρίλιο εξερράγησαν 4 φορές (!) Από τον προηγούμενο μήνα στην Ελλάδα.

Ως Αντιπρόεδρος των γυναικών της PES της Νότιας Ευρώπης, συναντιόμαστε τακτικά με τις αδελφές μας από την περιοχή και συζητήσαμε την κατάσταση των γυναικών σε αυτήν την πανδημία και μετέφερα την κατάσταση που επικρατεί, επίσης , σε ευρωπαϊκό επίπεδο στις συναντήσεις των γυναικών PES.

Εάν μας ακολουθείτε (PES Women) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ότι ήμασταν πολύ δραστήριοι καθ ‘όλη τη διάρκεια του χρόνου για να ακούσουμε τις φωνές των γυναικών.

Δυστυχώς, αυτό δεν είναι αρκετό: Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια συλλογική κατακραυγή – γι ‘αυτό εκτιμώ τόσο πολύ αυτό το γεγονός, γιατί μόνο μαζί, με όλα τα επίπεδα κυβερνήσεων, γυναικών και ανδρών μαζί – μπορούμε να επιστήσουμε την προσοχή, την αναγνώριση και τη δράση σε αυτή η παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών.

Δεν μπορεί στις μέρες μας, οι γυναίκες  να φοβούνται να πηγαίνουν στα αυτοκίνητά τους σε χώρο στάθμευσης, εάν εργάζονται, σε μπαρ, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά χειρότερα – στα σπίτια τους.

Και ειδικά αυτό που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα είναι μια αλλαγή αφήγησης και προσέγγισης: Να σταματήσουν οι γυναίκες να εντάσσονται στην κατηγορία των θυμάτων . Να μετατοπιστεί το πεδίο ενδιαφέροντος στην ευθύνη των δραστών. Με ενημέρωση της αστυνομίας  και να φροντίζετε εσείς  προσωπικά ώστε να είναι σε θέση να εντοπίζουν την κακοποίηση και να γνωρίζουν πώς να βοηθούν αποτελεσματικότερα . Να γίνει κατανομή οικονομικών πόρων για ενίσχυση και δημιουργία υπηρεσιών βοήθειας.

Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η συλλογή δεδομένων είναι βασική .

Πίσω από τις μορφές γυναικοκτονίας ή παρενόχλησης υπάρχουν πραγματικές γυναίκες, με πραγματικές ιστορίες – και πρέπει να τους δώσουμε μια πλατφόρμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συμμετοχή γυναικών και υπηρεσιών που εργάζονται μεταξύ τους  είναι το κλειδί.

Το κόμμα μου ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ – ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στην αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας πίσω από κλειστές πόρτες κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Όπως δείχνουν τα δεδομένα από τη γραμμή βοήθειας 15900, οι κλήσεις βοήθειας τον Απρίλιο αυξήθηκαν απότομα 4 φορές (!) από τον προηγούμενο μήνα. Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο φαινόμενο και λόγω της πανδημίας οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν είναι «ζήτημα προτεραιότητας».

Τα ζητήματα προτεραιότητας είναι η υγειονομική κρίση και τα οικονομικά-χρηματοοικονομικά προβλήματα σύμφωνα με την κοινωνία…

Γι ‘αυτό οι γυναίκες πρέπει να σταματήσουν να «γκρινιάζουν» (!) Είχαμε συστήσει ότι χρειαζόμαστε επείγοντα μέτρα για να περιορίσουμε την έκθεση των γυναικών στη βία, αλλά δεν έχουμε εισακουστεί από την κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, υπογραμμίσαμε την ανάγκη εξασφάλισης διαφορετικών και νέων «καναλιών επικοινωνίας» για τις γυναίκες, όχι μόνο για κλήσεις αλλά και για γραπτά μηνύματα, αποστολή αλληλογραφίας ή ακόμη και χρήση του Facebook.

Είναι επίσης σημαντικό το κράτος να νοικιάσει ξενοδοχεία, έτσι ώστε οι κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους να βρουν καταφύγιο και να φύγουν από το σπίτι τους (θετικό παράδειγμα της Γαλλίας).

Ως ευρωπαϊκή κοινότητα, πρέπει πραγματικά να ξεπεράσουμε τις λανθασμένες πολιτικές αντιδράσεις σχετικά με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία είναι το χρυσό πρότυπο για την πρόληψη της βίας, την προστασία των θιγόμενων γυναικών και τη δίωξη των δραστών.

Σε 4 Ημέρες, η διεθνής κοινότητα σηματοδοτεί και πάλι την Ημέρα για να ευαισθητοποιήσει το ζήτημα και να δώσει εντολή για δράση – από το βάθος της καρδιάς μου, ελπίζω ότι μέχρι το επόμενο έτος περίπου, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός – επειδή οι γυναίκες δεν αντέχουν άλλο να περιμένουν να δικαιωθούν!

Τους βλέπουμε ως ηθοποιούς αλλαγής σε όλο τον κόσμο και πρέπει να δράσουμε.

Σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε να συμβάλω στην εκδήλωση”