Ιορδάνης Μάντζος Πούλιος: Ο τριπλός στόχος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής στις επικείμενες ευρωεκλογές και το μέλλον της Ευρώπης του αύριο

Γράφει ο Ιορδάνης Μάντζος Πούλιος

Τον τελευταίο καιρό, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής ζεσταίνει τις μηχανές του και εισέρχεται δυναμικά στην άτυπη -έως τώρα- προεκλογική περίοδο. Οι δυναμικές παρουσίες τόσο του Προέδρου, όσο και των υποψηφίων ευρωβουλευτών του πολιτικού σχηματισμού, σε ολόκληρη την επικράτεια, σηματοδοτούν την έναρξη ενός όμορφου και καθαρού αγώνα της κεντροαριστεράς, για ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Εντούτοις, τα ερωτήματα είναι αρκετά και οι στόχοι τρεις (2 άμεσοι και 1 έμμεσος, που αφορά όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη). Ο πρώτος άμεσος στόχος, είναι ο διπλασιασμός των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ που συμπεριλαμβάνει και την αύξηση των ευρωεδρών. Εάν καταφέρει -από το 7,72% (2 έδρες) των προηγούμενων ευρωεκλογών του 2019- να ανέλθει σε ένα ποσοστό της τάξεως του 14-15% (3-4 έδρες) στις παρούσες ευρωεκλογές, τότε τούτο αντικατοπτρίζει ότι το κόμμα της κεντροαριστεράς βρίσκεται στην όχθη των τριών πρώτων μεγάλων σχηματισμών και, πολλώ δε μάλλον, στην όχθη των νικητών. Αυτό, όμως, προϋποθέτει και την ύπαρξη ενός ισχυρού ψηφοδελτίου για τις επικείμενες ευρωεκλογές, ένα δυναμικό πρόγραμμα για την Ευρώπη του αύριο και τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει (ανθρώπινα δικαιώματα, ενέργεια, τεχνητή νοημοσύνη, κράτος δικαίου, μεταναστευτικό, κ.ο.κ.) και, συνάμα, ένας ολοκληρωμένος και πλήρης απολογισμός για το τι επράχθη από πλευράς ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες (S&D) στην ευρωβουλή, την κρίσιμη απελθούσα περίοδο 2019-2024. Το πρώτο στοιχείο για τον πρώτο άμεσο στόχο του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, είναι σύμφυτο, μολονότι υφίστανται κάποιες αντιφάσεις μεταξύ στελεχών, φίλων, απλών ψηφοφόρων και πολιτευτών από τη μία πλευρά, και της αποφάσεως του ιδίου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ από την άλλη, για τη συμπερίληψη των κ. Ζαγοράκη και Καλλιακμάνη στο υψηλά καταρτισθέν και ανταγωνιστικό ψηφοδέλτιο του κόμματος. Το ζήτημα, όμως, που αναφύεται εδώ, είναι κατά πόσο οι κ. Ζαγοράκης και Καλλιακμάνης θα «οδηγήσουν» στην επίσχεση της ανοδικούς πορείας του κόμματος, σύμφωνα με τα «πολιτικά» βιογραφικά τους -ιδίως του πρώτου- και τα πρόσφατα παραδείγματα, αφού δεν προέρχονται από τις τάξεις της προοδευτικής παρατάξεως. Να υπενθυμίσουμε τα εξής: Ο κ. Ζαγοράκης προέρχεται από τις συντηρητικές τάξεις, αυτές, της Νέας Δημοκρατίας. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά ευρωβουλευτής με το προαναφερθέν κόμμα, τον Μάιο του 2014, διεγράφη από την ευρωκοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος τον Ιανουάριο του 2020, επανενταχθείς όμως στις τάξεις τους, τον Ιανουάριο του επόμενου έτους. Είναι αναγκαίο να αναφερθεί, ότι ο κ. Ζαγοράκης ήταν εκείνος ο ευρωβουλευτής -μαζί με την υπόλοιπη Ελλαδική ευρωκοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (E.P.P.) και την Κυπριακή ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του Δημοκρατικού Συναγερμού- που ψήφισε «ΟΧΙ» στο καταδικαστικό ψήφισμα της 7ης Φλεβάρη από την Ευρώπη, για το «Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα και την Ελευθερία του Τύπου». Από την έτερη μεριά, ο κ. Καλλιακμάνης, δεν προέρχεται από κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, όμως, είχε συνομιλήσει a priori με την Ν.Δ. και το Μέγαρο Μαξίμου, περί συμπερίληψεώς του στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος, μέχρι και την τελευταία στιγμή, αμφιταλαντευόμενος με ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα θα συμπράξει εν τέλει (Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.). Επίσης, οι αποστάσεις που κράτησε για τα απογευματινά χειρουργεία -επί πληρωμή- και την απόφαση του Υπουργού Υγείας να προχωρήσει στην προαναφερθείσα ενέργεια, αλλά και οι αντιφάσεις που δημιουργήθηκαν σχετικά με το λεχθέν, περί «αν υποτεθεί ότι έγινε συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών», αντικατοπτρίζουν μία γενικότερη πολιτική συμπεριφορά (με ένα είδους πολιτικού ‘’φλερτ’’ προς τη Ν.Δ.), η οποία, όμως, είναι εξαιρετικά αμφίλεκτη για πολλές και πολλούς στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για εκείνους και εκείνες που σκέφτονται να ρίξουν τη ψήφο τους στο κόμμα. Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι αφενός μεν ήταν αρκετά αναγνωρίσιμοι στον χώρο τους, και δη θα μπορούσαν να κομίσουν ψήφους σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα κι αν εντασσότανε. Αφετέρου δε, κατά πόσο θα ήταν λυσιτελείς οι συντηρητικοί ψήφοι που θα προέρχονταν από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δ., στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο θέλει να αποστήσει τη συντήρηση που εμφωλεύει στις τάξεις του -υπό τη στενή εννοία- αλλά και συλλήβδην -υπό την ευρεία εννοία-, μολονότι προηγήθηκαν οι υποκλοπές και μία σωρεία ζητημάτων για το «Κράτος Δικαίου», που απασχόλησαν το ΠΑΣΟΚ, την Ευρώπη και την κοινωνία των πολιτών, τα τελευταία 2,5 έτη, με την εκλογή του κ. Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του κόμματος; Είναι κάποια ζητήματα που πρέπει να συμπεριληφθούν σοβαρά υπόψιν, για ένα αμιγές σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, για την μετέπειτα πορεία του.

Ο δεύτερος άμεσος στόχος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής για τις ευρωεκλογές, είναι να ανέλθει στη δεύτερη θέση. Ένας στόχος δύσκολος, αλλά όχι ακατόρθωτος. Ενώ μεν υφίσταται το ανταγωνιστικό και καταξιωθέν ευρωψηφοδέλτιο (με εξέχοντες και εξέχουσες επιστήμονες) αλλά και το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την Ευρώπη (π.χ. για την ενέργεια, το περιβάλλον κ.ο.κ.), δεν υπάρχει η ενδεδειγμένη, ορθή κοινοποίηση του προγράμματος από τους υποψηφίους και την ηγεσία, ούτως ώστε ο πολίτης -μέσω των social media- να το αφουγκραστεί και να το αξιολογήσει. Επιπροσθέτως, αυτό που θα βοηθήσει ολοένα και περισσότερο το κόμμα να βρεθεί στη δεύτερη θέση, είναι να μπορεί να επικοινωνεί με τον κόσμο, μιλώντας για το πρόγραμμά του στην Ευρώπη, για το τι Ευρώπη τελικώς θέλουμε να έχουμε ως Ελλαδίτες ευρωπαίοι πολίτες, ολοένα και περισσότερο από τούδε και στο εξής.

Ο τρίτος, τελευταίος και ο έμμεσος στόχος -που αφορά όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα πανευρωπαϊκώς- είναι η ενίσχυση του S&D στις επικείμενες ευρωπαϊκές εκλογές. Εάν καταφέρουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα -όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ελλάδα, η Ε.Δ.Ε.Κ. στην Κύπρο, κ.ο.κ.- να ενισχύσουν την προγραμματική τους παρουσία, να αναδείξουν τον σοσιαλδημοκρατικό τους προσανατολισμό, έτοιμα να αποστήσουν το συντηρητικό κομμάτι, σε οποιοδήποτε ποσοστό είναι σύμφυτο σε κάθε ένα από τούτα, τότε, θα υπάρξει μία καλύτερη επικοινωνία όλων των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Το ζητούμενο είναι να αναδείξουν ακόμα περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα, εν τω συνόλω τους, και πολλά ακόμα επιφανή πολιτικοκοινωνικοοικονομικά ζητήματα, όπως προανέφερα, αναδεικνύοντας έτσι τον πραγματικά ζωντανό προοδευτικό χαρακτήρα των σύγχρονων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, με τους δικούς τους λελογισμένους αγώνες, με πρόγραμμα και αφοσίωση για την Ευρώπη και τον Ευρωπαίο του μέλλοντος. Έτσι, θα έχουμε μία ισχυρή σοσιαλδημοκρατική ομάδα στην Ευρώπη, με πολύ αυξημένα ποσοστά, ξεπερνώντας την καθίζηση που υφίσταται και την εδραίωσή της στη δεύτερη θέση, τα τελευταία 25 έτη.

Έπειτα, αυτό που δεν πρέπει να απεμπολούμε από τη σκέψη μας, είναι το γεγονός ότι τις ευρωεκλογές, δεν πρέπει να τις συσχετίζουμε με τις βουλευτικές εκλογές, διότι, ο κόσμος δίδει χαλαρότερη ψήφο στα πολιτικά κόμματα, δίδοντας -επίσης- την ευκαιρία σε μικρότερα κόμματα να ανελιχθούν. Αντιθέτως, ο πολίτης αποδίδει τη σημαντικότητα της ψήφου του στις βουλευτικές εκλογές, συσπειρώνοντας τα μεγαλύτερα κόμματα, μειώνοντας, εν ταυτώ, την απήχηση των μικρότερων κομμάτων. Αυτό, όμως, που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος -σύμφωνα με επίσημα στοιχεία- είναι ότι οι αποφάσεις κρίνονται, κυρίως, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με αναλογία 80% – 20%, για εξαιρετικά μεγάλης ολκής ζητήματα, όπως είναι η οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα κονδύλια που θα χρηματοδοτήσουν την εκάστοτε ευρωπαϊκή χώρα (λ.χ., ταμείο ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, κ.ο.κ.). Ως εκ τούτου, πρέπει να υπάρχει και η ενδεδειγμένη γνώση επάνω στις εκλογικές αναμετρήσεις. Για τους άνωθι λόγους, είναι εξαιρετικά επίδικη η ψήφος στις Ευρωεκλογές, τόσο για το μέλλον της Ευρώπης, όσο και για το μέλλον της Ελλάδος.

Είναι ευκαιρία, θαρρώ, να υπερβούμε τις δυνάμεις μας, για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών, απέναντι στη μακροχρόνια συντηρητική διακυβέρνηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (E.P.P.), το οποίο διατηρεί την πρώτη θέση από το 1999, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν και αυτά τα οποία πράττονται ενδοχώρια -σε κάθε κράτος από τις εκάστοτε συντηρητικές κυβερνήσεις- ούτως ώστε να εμβολισθεί εν το συνόλω της η ευρωπαϊκή παράταξη (E.P.P.), πάντα, όμως, αξιοποιώντας τις συνθήκες, τις προτάσεις των ευρωπαϊκών χωρών, τα στοιχεία που αναφύονται, για μία ενιαία και καλύτερη στρατηγική των σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών, απέναντι στη συντήρηση που βυσσοδομεί ολόκληρη την Ευρώπη, τα τελευταία 25 συναπτά έτη. Εάν επιδείξουμε σοβαρότητα, υπευθυνότητα και προγραμματισμό, τότε, τα αποτελέσματα που θα προκύψουν, θα είναι ευοίωνα, όχι μόνον για το ΠΑΣΟΚ, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Τώρα, ως προς το τι από όλα τα άνωθι θα γίνει στο μέλλον, θυμίζω τη λαϊκή ρήση…. πας προφήτης μετά Χριστόν γάιδαρος εστί.