Οι γονείς της ήταν από τη Σπάρτη και το πνεύμα της Σπαρτιατικης αντίληψης είχε ποτίσει τις ιδέες της 17χρονης Ηρως . Η ίδια γεννήθηκε κι έζησε στην Αθήνα. Ήταν μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ, όπου είχε αναπτύξει έντονη απελευθερωτική δράση, παρά το νεαρό της ηλικίας της.  Στις 16 Ιουλίου του 1944, την ημέρα των γενεθλίων της, μια ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και την συνέλαβε. Την μετέφεραν στο αρχηγείο, όπου βασανίστηκε αλύπητα από τον «Αγήνορα», διαβόητο συνεργάτη των Γερμανών. Μετά από λίγες μέρες οι βασανιστές της δεν κατάφεραν να της αποσπάσουν καμιά πληροφορία.Μιλούσε τέσσερις γλώσσες και όταν τη βασάνιζαν οι χιτλερικοί στην οδό Μέρλιν, όπου βρισκόταν το αρχηγείο της Κομαντατούρ, αναφέρεται ότι τους “μαστίγωνε” στη γλώσσα τους… Όταν συλλαμβάνεται για πρώτη φορά, ο εύπορος πατέρας της καταφέρνει να την ελευθερώσει. Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, συμμετέχει στην ανατίναξη ενός τρένου που μετέφερε πυρομαχικά και ξανά συλλαμβάνεται στις 31 Ιουλίου 1944. Εκείνη τη μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Επί τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι απειλές, ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που τις έκαναν απέδωσαν.

Ακόμα κι όταν βρέθηκε στην απομόνωση του στρατοπέδου, στο περιβόητο Μπλοκ 15, συνέχιζε τον αγώνα της. Κάποιες γυναίκες θα επιλέγονταν για τα στρατόπεδα της Γερμανίας και μερικές το είδαν ως λυτρωμό στο μαρτύριο τους. Η Ηρώ τότε φώναξε: «Ντροπή σας. Δεν είστε Ελληνίδες!… Μα δεν ντρέπεστε; Καμιά δεν πρέπει να πάει στη Γερμανία!… Μα τι φοβάστε; Μη σας τουφεκίσουνε; Καλύτερα να μας τουφεκίσουν παρά να υποστούμε εξευτελισμούς»!

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 η 17χρονη Ηρώ οδηγήθηκε μαζί με άλλους 49 κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί οι χιτλερικοί έστησαν στον τοίχο την έφηβη που δεν είχε καν δικαστεί, και την «γάζωσαν» με 17 σφαίρες –όσα ήταν και τα χρόνια της– για «παραδειγματισμό», όπως είπαν.Λίγο πριν οι Γερμανοί ανοίξουν πυρ, εκείνη έσκισε το φόρεμά της και φώναξε: «Χτυπάτε! Κτήνη». Όταν ρώτησαν έναν Γερμανό στρατηγό «γιατί την σκοτώσατε; Ήταν μόλις 17 χρονών», εκείνος απάντησε: «Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς».

Η μνήμη και το παράδειγμα της Ηρως Κώνσταντοπουλου ,τιμήθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών το 1977 κατόπιν εισήγησης του  Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, της απονεμήθηκε  μεταθανάτιο βραβείο για την υπερανθρωπη στάση της και την ηρωική θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον αγώνα κατά του Ναζισμου.