Η Διακήρυξη δημιουργήθηκε στον απόηχο της φρίκης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως οι αξίες που κατοχυρώνει είναι διαχρονικές και σημείο αναφοράς για το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας. Η κατοχύρωση της ισότητας και της ελευθερίας. Η καταπολέμηση των διακρίσεων. Η απαγόρευση της δουλείας και των βασανιστηρίων. Η ελευθερία της γνώμης, της συνείδησης και της θρησκείας. Η ισότητα απέναντι στον νόμο. Το δικαίωμα στην πολιτική συμμετοχή, στο συνέρχεσθαι και το συνεταιρίζεσθαι. Το δικαίωμα στο άσυλο…. Ο κόσμος μας θα ήταν σκοτεινότερος, πιο άδικος, πιο πρωτόγονος, σχεδόν αγνώριστος, χωρίς τη νομική και πολιτική κατοχύρωση αυτών των δικαιωμάτων.

Ακόμα και πριν από την έλευση της πανδημίας, η υπεράσπιση αυτών των δικαιωμάτων αποτελούσε ζήτημα διαρκούς, κοπιώδους αγώνα. Γνωρίζουμε όμως ότι η πανδημία θέτει νέες προκλήσεις: επιτείνει τις υπάρχουσες ανισότητες και δημιουργεί νέες. Από την κλιματική αλλαγή, ως την πρόσβαση στο ίντερνετ, τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την οικονομική ανισότητα, την έμφυλη ανισότητα, τις συνεχιζόμενες διακρίσεις και τον συστημικό ρατσισμό, έχουμε χρέος να “χτίσουμε ξανά, καλύτερα”, όπως είναι το σύνθημα του Ο.Η.Ε. για τη σημερινή ημέρα. Και για να το πετύχουμε, οφείλουμε να επιστρέφουμε διαρκώς στο κείμενο συλλογικής σοφίας της ανθρωπότητας, που υπεγράφη, σαν σήμερα, το 1948 στο Παρίσι.