Του Νίκου Τσούλια

Γραμματέα του Τομέα Παιδείας του ΚΙΝ.ΑΛ.

     Δεν εξαντληθήκαμε στη στείρα αντιπαράθεση Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. της μορφής «και εσείς είχατε ανοίξει το θέμα όταν ήσασταν κυβέρνηση» και «εσείς αποκρύπτετε στοιχεία από τη Βουλή». Γιατί, ενώ και οι δύο έχουν δίκιο γι’ αυτό που κατηγορεί ο ένας τον άλλον, δεν προχώρησαν στην ουσία του όλου ζητήματος, δεν φώτισαν την αυριανή εικόνα της εκπαίδευσης.

     Εμείς, ως ΚΙΝ.ΑΛ. αναλύσαμε διεξοδικά όλες τις πτυχές του τόσο σοβαρού ζητήματος. Επισημάναμε τις επιπτώσεις για τη «μαύρη σελίδα», που κατέγραψε η Ν.Δ. στη δημόσια εκπαίδευση με την εξίσωση των πανεπιστημιακών πτυχίων με τους τίτλους σπουδών των κολεγίων. Αναδείξαμε τη δική μας θεώρηση για μια ποιοτική πανεπιστημιακή εκπαίδευση – και επ’ αυτού θα επανέλθουμε με συγκροτημένες ιδέες.

     Η Ν.Δ. αντί να ασχοληθεί με τη διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου για το σχολείο και το πανεπιστήμιο του 21^ου αιώνα, φρόντισε το πώς θα τακτοποιήσει μια μικρή κομματική της πελατεία. Αδυνατώντας να «φέρει επενδύσεις», όπως διαλαλούσε με κάθε τρόπο, εκχωρεί μέρος της πανεπιστημιακής ζήτησης στην εμπορευματοποίηση και στην κερδοσκοπία. Δεν έκανε ούτε καν μια στοιχειώδη μελέτη το τι σημαίνει η ρύθμισή της περί κολεγίων για το μέλλον των πανεπιστημίων, των λυκείων, του συστήματος πρόσβασης, των πτυχίων και των απολυτηρίων.

     Ασχολείται αποσπασματικά με τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Δεν αντιμετωπίζει ούτε καν τα λειτουργικά προβλήματα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Βιώνουμε την απόλυτη φτώχεια της συντηρητικής παράταξης στο να δώσει έστω σε γενικές γραμμές ένα εκπαιδευτικό αφήγημα για το μέλλον του ελληνικού σχολείου. Αλλά αυτό δεν είναι και το συστατικό της στοιχείο διαχρονικά, που όχι μόνο δεν έκανε ποτέ καμιά μεταρρύθμιση – πλην εκείνης της γλωσσικής στη δεκαετία του 1970 – αλλά πάντα επιδιδόταν στις γραμμές της οπισθοδρόμησης, της αντιμεταρρύθμισης;

     Έχοντας τώρα πίσω της το λαϊκισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – που διέλυσε την εκπαίδευση με μέτρα της μορφής «πάρτε όλοι απολυτήρια, πάρτε όλοι πτυχία, σας τα δωρίζουμε εμείς με πολιτικό τρόπο» (!) – θεωρεί ότι αρκεί να βλέπουμε την αντιπαράθεσή της με το χθες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας κατά της αντιεκπαιδευτικής νομοθετικής ρύθμισης της Ν.Δ., που ανατρέπει το μορφωτικό κεκτημένο μιας δημοκρατικής πορείας της εκπαίδευσής μας.

     Αλλά η εκπαίδευση είναι ο πιο ανήσυχος θεσμός της κοινωνίας. Κάθε μέρα θέτει νέα ζητήματα. Καλείται να δώσει λύσεις σε θεσμικές υστερήσεις (από την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών μέχρι την ανυπαρξία της σεξουαλικής αγωγής των μαθητών κλπ κλπ), να βρει λύσεις «εδώ και τώρα» σε δομικές αλλαγές, που ήδη διαμορφώνουν την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας μας (νέες τεχνολογίες, ψηφιοποίηση, πρόσφυγες, μεταναστευτικό κλπ), να ψηλαφίσει το μέλλον «που δεν διαρκεί πολύ» (μηχανική γενετική, κλιματική αλλαγή, ρομποτική κλπ κλπ).

     Η χώρα μας θέλει νέο προοδευτικό σχέδιο για την εκπαίδευση. Προφανώς στο ΚΙΝ.ΑΛ. έχουμε πολλές αδυναμίες και ταλαντεύσεις. Αλλά έχουμε στελέχη, που έχουν δώσει πνοή στο εκπαιδευτικό σύστημα, που ζουν και βιώνουν με τα πορίσματα της έρευνας, που παρακολουθούν τα διεθνή εκπαιδευτικά δρώμενα, που είναι ανήσυχα και διαβάζουν συστηματικά.

     Προχωράμε σε νέες επεξεργασίες, σε νέες ιδέες, σε καινοτομίες. Προσπαθούμε να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό μεταρρυθμιστικό προοδευτικό σχέδιο. Δίνουμε εξ αρχής το συμβολισμό αυτού του αγώνα μας. Αναδεικνύουμε το «περιεχόμενο του σύγχρονου σχολείου και τον ρόλο του εκπαιδευτικού». Η πρόσφατη Ολομέλεια του Τομέα μας κατέδειξε δημιουργικότητα και αποφασιστικότητα, νέες προσεγγίσεις και καινοτομικά στοιχεία, πάθος και θέληση.

     Η πρώτη μας Συνδιάσκεψη είναι για την ουσία της εκπαίδευσης. Έχει ειπωθεί ότι «το τι συμβαίνει στη σχολική αίθουσα είναι η στιγμή αλήθειας του εκπαιδευτικού συστήματος». Και εδώ είναι η δημιουργική Μορφή του εκπαιδευτικού. Ανοίγουμε διάλογο για τον Εκπαιδευτικό. Το ΚΙΝ.ΑΛ. φέρνει στο προσκήνιο τον εκπαιδευτικό. Θα συζητήσουμε όλες τις πτυχές του εκπαιδευτικού επαγγέλματος.

     Θα καλέσουμε όλα τα κόμματα σε διάλογο γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα. Πιστεύουμε ότι ο διάλογος μεταξύ των κομμάτων και η αντιπαράθεση των ιδεών τους και των θέσεών τους στα ουσιαστικά ζητήματα της εκπαίδευσης συνεισφέρουν στην ανάδειξη της παιδείας και της μόρφωσης.