Κώστας Σκανδαλίδης: «Οι κανόνες του ανταγωνισμού δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο στην Ελλάδα, όπως σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης»

Ομιλία του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κινήματος Αλλαγής, Κώστα Σκανδαλίδη, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων «Εκσυγχρονισμός του δικαίου ανταγωνισμού για την ψηφιακή εποχή – Τροποποίηση του ν.3959/2011 και ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Δεκεμβρίου 2018 για την παροχή αρμοδιοτήτων στις αρχές ανταγωνισμού των κρατών μελών, ώστε να επιβάλλουν αποτελεσματικότερα τους κανόνες και για τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς».

Είναι πραγματικά λυπηρό να ζει κανείς μέσα σε αυτήν την Αίθουσα και να αντέχει αυτού του τύπου τον πολιτικό διάλογο που παρακολουθήσαμε από την αρχή της συνεδρίασης και ιδιαίτερα στην κορύφωσή του, στη νέα κλοτσοπατινάδα, ανάμεσα στον κ. Πολάκη και την Κυβέρνηση. Και είναι πολύ λυπηρό γιατί χάνει η Βουλή την ουσία της λειτουργίας της που είναι μέσα σε συνθήκες πολιτισμένου διαλόγου να δώσει απαντήσεις και λύσεις στα μεγάλα προβλήματα της χώρας.

Και μια και η αντιπαράθεση έγινε για την πανδημία, εδώ πρέπει να πούμε καθαρά ότι δεν μπορεί να γίνεται συναγωνισμός ποιος χρεώνεται περισσότερο την αποτυχία. Τη βασική ευθύνη της εφαρμογής της πολιτικής έχει η Κυβέρνηση, που προφανώς χρεώνεται το μεγάλο μέρος της αποτυχίας. Και δεν την απαλλάσσει η συνεχιζόμενη διγλωσσία και ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στην ουσία οδηγεί σε αντιπαραθέσεις του τύπου γιατί απέφυγε το τελευταίο μέρος, γιατί ήρθε ο Πολάκης! Γιατί κέρδισε το πρώτο μέρος; Γιατί δεν υπήρχε ο Πολάκης!

Όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Και η βασική κριτική που πρέπει να γίνει είναι ότι, εάν η Κυβέρνηση πραγματικά πίστευε ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει δυναμικά το πρόβλημα, θα είχε προβλέψει την ενίσχυση του ΕΣΥ, των υγειονομικών δομών και τον προγραμματισμό σε πρωτοβάθμιο επίπεδο με τέτοιο τρόπο και να διαθέσει πόρους, -τόσους πόρους διέθεσε σε παροχές από εδώ και από εκεί, πολλούς πόρους διέθεσε, δισεκατομμύρια- πολλαπλάσιους πόρους για το ΕΣΥ και όχι να έρχεται μετά το τέλος και την αποτυχία του τελευταίου προγράμματος να λέει ότι «εγώ την άνοιξη θα ενισχύσω το ΕΣΥ και θα κάνω ένα νέο χωροταξικό σχεδιασμό» και όλα αυτά τα πράγματα τη στιγμή που πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι κάθε μέρα! Αυτή είναι η ουσία της κατάστασης και δεν την αλλάζει κανένας Πολάκης, καμία διαδικασία.

Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μπορούμε, πάνω στους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους και στις οικογένειες που ζουν το δράμα να είναι έγκλειστες τόσους μήνες και να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν, να μιλάμε με αυτόν τον τρόπο και με αυτόν τον πολιτικό διάλογο απέναντι σε αυτή την κοινωνία που χειμάζεται από αυτήν την πανδημία. Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την τροπολογία που έχει σχέση με τα εργασιακά. Εμείς διαφωνούμε με το άρθρο 2 της τροπολογίας, καθώς μπερδεύει η Κυβέρνηση το 3 με το 2 και ουσιαστικά αλλάζει το άρθρο 16 του ν. 4722/2020.

Δεν καταλαβαίνουμε τι κάνετε με την τροπολογία σας. Ποια είναι η ουσία της; Υπάρχουν χαμηλόμισθοι στα όρια της επιβίωσης. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει να τους κόψετε δύο μεροκάματα από τον γλίσχρο μισθό τους; Και επιτέλους σταματήστε με κάθε ευκαιρία να διαχωρίζετε τους Έλληνες πολίτες σε δύο κατηγορίες, άλλοι οι δημόσιοι, άλλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Σήμερα καταδικάζετε τους ιδιωτικούς με τα μεγαλύτερα προβλήματα και που αποτελούν τα πιο ευάλωτα στρώματα ουσιαστικά του πληθυσμού.

Εμείς καταθέσαμε, καταθέτουμε τροπολογία και αποκαθιστούμε την τεράστια αυτή αδικία. Προβλέπουμε πλήρεις αποδοχές για τις πέντε μέρες και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Προτείνουμε να αποδεχτείτε το περιεχόμενό της, αν σας έχει μείνει ελάχιστο ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας.

Θέλω να κάνω και μια πολιτική παρατήρηση επ’ αυτού, γιατί μου φαίνεται προκλητική η στάση σας. Έχετε ανακοινώσει ότι στο δεύτερο εξάμηνο θα συμπληρώνετε την αύξηση μετά το 2%, το οποίο βέβαια εξανεμίστηκε πριν καν καταβληθεί. Μπαίνω στον πειρασμό να σας ρωτήσω, μήπως αυτό εντάσσεται στον προεκλογικό σας σχεδιασμό; Μου προξενεί εντύπωση η οριοθέτηση των ημερομηνιών ότι σπεύσατε να το φέρετε πιο γρήγορα για αυτή τη διαδικασία.

Όμως αυτά είναι ημίμετρα. Δεν απαντούν στις αγωνίες του κόσμου. Πήραν το 2% και πριν το εισπράξουν έχει εξανεμιστεί. Δεν μπορούν να μπουν στη λογική τη δική σας, μιας προεκλογικής τακτικής.

Να συνεννοηθούμε, μιλάτε συνεχώς για επιστροφή στην κανονικότητα. Και όλο τον προϋπολογισμό τον στηρίξατε στην επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτό είναι ο προϋπολογισμός σας. Τι θα σήμαινε σε αυτό το θέμα, που είναι το πρώτο, το κρίσιμο, το πιο νευραλγικό, μια επιστροφή στην κανονικότητα; Είναι πάρα πολύ απλό. Είναι ο κατώτερος μισθός της τελευταίας συλλογικής σύμβασης όταν είχαμε κανονικότητα, που είναι τα 751 ευρώ, τα οποία μπορείτε να τα δώσετε τώρα.

Εγώ δεν λέω αυτό που λέει ο κ. Βαρουφάκης για τιμαριθμικές αναπροσαρμογές. Δεν είναι εύκολα αυτά τα πράγματα σε μία τέτοια οικονομία. Να το δώσετε τώρα και να ξεκινήσετε συλλογικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους, γιατί όλοι τις δέχονται τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, για να διαμορφωθεί στη συνέχεια. Υπάρχει και μία σχετική πρόταση της ΓΣΕΕ που συμφωνεί με αυτή τη γενική κατεύθυνση και η οποία ουσιαστικά φέρνει τον μισθό μετά από συλλογική διαπραγμάτευση στα 809 ευρώ.

Εγώ δεν λέω ούτε αυτό. Λέω τώρα την τελευταία συλλογική σύμβαση της κανονικότητας, δηλαδή τα 751 ευρώ και άμεση έναρξη συλλογικών διαπραγματεύσεων, ώστε οι κοινωνικοί εταίροι να καθορίσουν το αντίστοιχο ποσό. Και θα το έκανα με έναν νόμο και ένα άρθρο, όπως θα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος τον οποίο αρνείστε να ακολουθήσετε και παίζετε προεκλογικά παιχνίδια με το εισόδημα των χαμηλόμισθων.

Τώρα δυο λόγια θέλω να πω για το νομοσχέδιο.

Καταρχάς, κύριε Γεωργιάδη, υπάρχουν δυο νομοσχέδια. Είναι ένα που συζητάμε τώρα κι ένα που φέρνετε την άλλη εβδομάδα ή όποτε θα έρθει. Είναι και τα δυο για την ανάπτυξη. Θα μπορούσατε να συνεννοηθείτε να το φέρετε σε ένα νομοσχέδιο. Δεν χρειαζόταν να κάνετε δυο χωριστές συζητήσεις, πάνω σε μια τέτοια διαδικασία να έρχονται δυο νομοσχέδια το ένα πίσω απ’ το άλλο σε δυο-τρεις μέρες. Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν είναι το κυριότερο απ’ όλα.

Για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που αφορά στην κύρωση της σύμβασης, ο Απόστολος Πάνας και όσοι μιλήσαν από μας και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια, τοποθετήθηκαν αναλυτικά. Δεν θα το κάνω τώρα. Δεν έχει και μεγάλη σημασία, γιατί είναι μεν ένα χρήσιμο νομοσχέδιο γενικά, δεν λύνει όμως το πρόβλημα επί της ουσίας, γιατί το πρόβλημα ανταγωνισμού στην ελληνική αγορά άπτεται της δομής της ελληνικής οικονομίας και άπτεται επιπλέον και της λειτουργίας της Επιτροπής Ανταγωνισμού, η οποία δεν εξαρτάται μόνο από νομοθετικές ρυθμίσεις. Εξαρτάται από τις αρμοδιότητες που έχει, από την πολιτική που ασκεί, από τα πρόσωπα που τη διοικούν και τα αποτελέσματα που έχει στο πλαίσιο του ελέγχου της αγοράς. Αυτά τα θέματα δεν τα λύνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Λύνει κάποια επιμέρους. Γι’ αυτό και εμείς επί της αρχής το ψηφίζουμε.

Όμως, με την ευκαιρία αυτή είναι φανερό ότι οι κανόνες του ανταγωνισμού δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο στην Ελλάδα, όπως σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν πολιτικές και οι πολιτικές αυτές απευθύνονται σε διαφορετικές δομές της οικονομίας.

Για παράδειγμα, η δομή της ελληνικής οικονομίας, η δομή της παραγωγής έχει μια σειρά λίγων σχετικά μεγάλων επιχειρήσεων και μια τεράστια γκάμα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Όταν η πολιτική της διάθεσης των πόρων και των επενδύσεων δεν δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που προσθέτουν προστιθέμενη αξία στην παραγωγή, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία των μεσαίων επιχειρήσεων, δεν δίνει τη δυνατότητα σε αυτές τις επιχειρήσεις να δώσουν σφυγμό και οξυγόνο στην ελληνική οικονομία.

Όταν το διαθέσιμο εισόδημα των επιχειρήσεων βρίσκεται κάτω από καθεστώς κάποιων παροχών, οι οποίες δεν συνδέονται με συγκεκριμένους παραγωγικούς στόχους και με συγκεκριμένα κριτήρια, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει αναπτυξιακό μοντέλο που να μπορεί να δώσει τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, την καλή κατανομή των πόρων, να αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα και επιπλέον να δίνει τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις να δημιουργούν προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία.

Δεν υπάρχει παραγωγική αναδιάρθρωση χωρίς μια τέτοια αλλαγή στη δομή και στη λειτουργία της αναπτυξιακής διαδικασίας. Δεν υπάρχει ανάπτυξη. Η ανάπτυξη μπορεί να είναι ποσοτική, μπορεί να είναι με δείκτες, μπορεί να είναι άνοδος του ΑΕΠ, μπορεί να κάνουμε συζητήσεις επί ώρες και μέρες πάνω στα μακροοικονομικά της μεγέθη, όμως στα πραγματικά αναπτυξιακά της αποθέματα και στον πραγματικό πλούτο που παράγει, δεν βοηθάει η πολιτική σας. Δεν έχετε αναπτυξιακή στρατηγική.

Κλείνοντας, δεν μπορώ παρά να μιλήσω για το θεσμικό ατόπημα του Πρωθυπουργού που επέτρεψε να μπει στο σχετικό σποτ η υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό δεν είναι μια ατυχής στιγμή. Η γνώμη μου είναι ότι είναι μια εγκατεστημένη νοοτροπία, μια παραταξιακή οίηση που δεν αξίζει σε μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται προοδευτική και εκσυγχρονιστική.