“Ας θυμηθεί ο Κυριάκος μια ξεχασμένη συμβουλή του πατέρα του”. Γράφει ο Γιάννος Μπαρμπαρούσης.

Στις 23 Ιουνίου είχαμε προειδοποιήσει: «Δράση λοιπόν, για να μην βρεθούμε να κοιτάζουμε ασκαρδαμυκτί όταν μας παρουσιαστεί ένα υποτίθεται “ρεαλιστικό” και “δίκαιο” package deal για Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο». Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο αντιμετωπίζουμε τώρα. Και, χωρίς καμία υπερβολή, οι αποφάσεις που θα λάβει το αμέσως επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι καίριας και θεμελιακής σημασίας για την ίδια την υπόσταση του Ελληνισμού στον 21ο αιώνα.

Όλβιος εκείνος ο ηγέτης που ξέρει να επιλέξει σωστά στο σταυροδρόμι των εθνικών πεπρωμένων. Σε διαφορετική περίπτωση, ακολουθεί όχι απλά το ταπεινωτικό ξόδι, αλλά η damnatio memoriae. Οι Τούρκοι πάντοτε επιζητούν τη συζήτηση και, ει δυνατόν, διευθέτηση ζητημάτων σε οργανισμούς όπου αποτελούν και αισθάνονται πλήρη, ισότιμα μέλη, όπως ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΑΣΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Τούτων δοθέντων, οφείλουμε να επιμείνουμε απαρέγκλιτα στην κεφαλαιοποίηση του ευρωπαϊκού πλαισίου ως κρηπιδώματος του Ελληνισμού, λειτουργώντας ως gatekeepers σε όλες τις πτυχές των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας (ιδίως στο Κυπριακό).

Οι Τούρκοι διαπραγματευτές διαχρονικά επικαθορίζονται από τη νοοτροπία του παζαρέματος και του εκφοβισμού: παρέλκει συνεπώς να αναλύσουμε πόσο επιβλαβείς είναι διάφορες δηλώσεις ημετέρων οι οποίοι, δίχως περίσκεψη και χωρίς αιδώ, προοικονομούν την μη άσκηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το που, πως και πότε θα επιλέξουμε την άσκηση ενός δικαιώματος βρίσκεται στην διακριτική ευχέρειά μας.

Στον 21ο αιώνα του γιγαντισμού των μεγεθών, ο κίνδυνος περιθωριοποίησης, περιφερειοποίησης και πολλαπλής εξάρτησης από τα παγκόσμιας επιφάνειας και οικονομικοτεχνικής αλκής υπερεθνικά δίκτυα πλανητικής εξουσίας, φαντάζει εφιαλτικός. Οι λυμεώνες του Ελληνισμού καραδοκούν.

Το σενάριο φρίκης του package deal που θα συνιστούσε ταφόπετρα για τα εθνικά μας συμφέροντα πάει κάπως έτσι: ένιοι “φίλοι μας” θα επισημάνουν ότι η Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με fait accompli, όθεν πρέπει “ρεαλιστικά” να καταλήξουμε σε έναν λογικό διαμοιρασμό της ΑΟΖ (χωρίς Καστελλόριζο φυσικά…) και της υφαλοκρηπίδας και σε αντάλλαγμα οι Τούρκοι γενναιόδωρα και με πόνο ψυχής θα σταματήσουν να απαιτούν την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και σιωπηλά θα εγκαταλείψουν και την αστεία θεωρία των γκρίζων ζωνών.

Σχέδια προς ανατροπή

Περαιτέρω, θα μας εξηγηθεί από τους ίδιους “φίλους” πως επειδή ο αγωγός EastMed κοστίζει πολύ ακριβά, είναι κακός για το περιβάλλον και απομονώνει άδικα την Τουρκία, η βέλτιστη λύση θα ήταν να κατασκευασθεί ένας άλλος αγωγός που θα μεταφέρει αέριο από την Αίγυπτο και το Ισραήλ στην Τουρκία μέσω Κύπρου· άλλωστε, έτσι θα αξιοποιηθεί σωστά και το ήδη υφιστάμενο εκτεταμένο τουρκικό δίκτυο αγωγών που, εύκολα και βολικά, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, μπορεί να εξυπηρετήσει τις χώρες της ΕΕ, μειώνοντας φυσικά και την ενεργειακή εξάρτηση από την Ρωσία. Με ένα σμπάρο πεντακόσια εκατομμύρια τρυγόνια, λοιπόν.

Αλλά δεν τελειώσαμε, υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα· για να κατασκευασθεί αγωγός που θα μεταφέρει αέριο στην Τουρκία μέσω Κύπρου, απαιτείται λύση του Κυπριακού, η οποία (ω βέβαια…) θα συμπεριληφθεί, και αυτή, στο package deal. Να μην είστε αχάριστοι και αιθεροβάμονες εσείς οι Έλληνες, τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, θα μας επισημάνουν: πάρτε το Βαρώσι και πέντε-έξι χωριά και σκάστε. Δεν γίνεται να διασαλευθεί η νέα γεωστρατηγική αρχιτεκτονική της Δύσης επειδή μερικοί λαϊκιστές Έλληνες τα θέλουν όλα δικά τους, έτσι δεν είναι; Αφήστε που με ένα τμήμα των κερδών του νέου αγωγού θα ήταν δυνατό να αποζημιωθούν και οι Κύπριοι πρόσφυγες: η ενέργεια στην υπηρεσία της ειρήνης. Τέλειο;

Αυτά τα σχέδια πρέπει και μπορεί να ανατραπούν. Καλούμε τον πρωθυπουργό να λάβει σοβαρά υπόψιν τα προφητικά λόγια του πατέρα του. Στην πολύπλαγκτη πολιτική σταδιοδρομία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, άσβεστο μελανό στίγμα αποτελεί φυσικά η Αποστασία: χωρίς την 15η Ιουλίου, δεν θα υπήρχε 21η Απριλίου, τόσο απλά. Ωστόσο, ο πατέρας Μητσοτάκης είχε και φωτεινές στιγμές. Μία απ’ αυτές ήταν η απόλυτη αντίθεσή του στις δυσώνυμες Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που, όπως είναι γνωστό, έθαψαν το όνειρο της Ένωσης. Που θα ήταν σήμερα η Ελλάδα εάν η Κύπρος είχε καταφέρει να μιμηθεί την Κρήτη; Με τα “αν”, δυστυχώς, δεν γράφεται η Ιστορία…

Η προφητική δήλωση Μητσοτάκη

Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 1959, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είπε μεταξύ άλλων, στην Βουλή των Ελλήνων, και τα εξής προφητικά, σχολιάζοντας την οικουμενικά ανεπιθύμητη, εκτρωματικής σύλληψης Κυπριακή Δημοκρατία της Ζυρίχης:

«Όλον το οικοδόμημα στηρίζεται εις την βασικήν προϋπόθεσιν ότι θα υπάρξει εσαεί στερεά, παγία, ειλικρινής ελληνοτουρκική συμμαχία. Κανείς δεν είναι αντίθετος προς την ελληνοτουρκικήν φιλίαν, αλλά δεν είναι δυνατόν, εφ’ όσον δημιουργούμεν ένα καθεστώς διά το μέλλον, να στηρίζωμεν το καθεστώς αυτό επί προϋποθέσεων ασταθών και αβεβαίων. Μόνον ανιστόρητοι ήτο δυνατόν να λάβουν μίαν τοιαύτην απόφασιν και αποτελεί πράξιν αφροσύνης να θέτουν το θεμέλιον της εξωτερικής πολιτικής επί ενός τοιούτου κατασκευάσματος.

»Με την Τουρκίαν εύχομαι να είμεθα πάντοτε φίλοι αλλά τίποτε δεν μας βεβαιώνει, ότι θα υπάρχη μία τοιάυτη ανέφελος φιλία. Οι Τούρκοι έχουν τας ιδικάς των κατευθύνσεις. Τι μας εγγυάται ότι αύριον ένα οιονδήποτε θέμα δεν θα μεταβάλη την Κύπρον εις πυριτιδαποθήκην και δεν θα ανατινάξη την ελληνοτουρκικήν φιλίαν και δεν θα δημιουργήση ζητήματα εις τον χώρον της Μεσογείου;»

Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι. Ο εωρακώς μεμαρτύρηκεν…

Γράφει ο Γιάννος Μπαρμπαρούσης

ΠΗΓΗ: SLPRESS