Mανώλης Χριστοδουλάκης: “Η άνοδος μας πρέπει να είναι διαρκής, και σταδιακά και αλματώδης”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΑΝΩΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΚΑΡΦΙ» ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΧΡΗΣΤΟ ΔΡΟΥΖΙΑ

Πώς κρίνετε τη συνολική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, και στο υγειονομικό και στο οικονομικό σκέλος; Έκανε κάτι λιγότερο από αυτό που μπορούσε;

Σίγουρα έκανε κάτι λιγότερο από αυτό που έπρεπε. Στο μεν υγειονομικό σκέλος της κρίσης αφέθηκε να πανηγυρίζει επί μακρόν για το πρώτο επιτυχημένο απόλυτο lockdown και έχασε όλη τη συνέχεια. Δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ, δεν στήριξε γιατρούς και νοσηλευτές, δεν λειτούργησε αποτελεσματικά τον σχεδιασμό των τεστ και την ιχνηλάτηση, διαχειρίστηκε χλιαρά τη συνδρομή του ιδιωτικού τομέα, δεν εγγυήθηκε το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, την ασφαλέστερη λειτουργία των μέσων μεταφοράς. Και μαζί με αυτά, έστειλε αντιφατικά μηνύματα για την τήρηση των μέτρων, συσσωρεύοντας Πάρνηθες, Ικαρίες, κομματικούς εμβολιασμούς και αποφάσεις βάσει πολιτικού κόστους και όχι επιδημιολογικών δεδομένων. Έχασε έτσι την αξιοπιστία της, και κυρίως, την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Αντίστοιχα και στο οικονομικό σκέλος της κρίσης, παρά το μαξιλάρι, την απουσία δημοσιονομικών περιορισμών και τον ευνοϊκό δανεισμό με εγγύηση της ΕΚΤ, δεν πήρε τα αναγκαία εμπροσθοβαρή μέτρα για να κρατήσει όρθια την πραγματική οικονομία και να περιορίσει τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης. Αποτέλεσμα, στη χώρα με το μεγαλύτερο lockdown σε όλη την Ευρώπη εξακολουθούμε να αναμένουμε την κορύφωση της υγειονομικής «καμπύλης», αλλά και τη στήριξη στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τους εργαζόμενους, και αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Τα προβλήματα παραμένουν και στην οικονομία. Είναι ανοιχτό κατά τη γνώμη σας το ενδεχόμενο νέων μέτρων και λιτότητας;

Προφανώς, η κρίση που αντιμετωπίζουμε δεν τελειώνει με το πέρας της πανδημίας. Εκεί, δυστυχώς, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η πραγματική έκταση αυτής που αφορά την επόμενη ημέρα για την κοινωνία και την οικονομία. Τα προβλήματα είναι τεράστια, αλλά αντίστοιχα μεγάλη είναι και η ευκαιρία της χώρας μας να γυρίσει σελίδα, αξιοποιώντας αποτελεσματικά τους ευρωπαϊκούς πόρους άνω των 70 δις που θα μας διατεθούν και αφορούν στο Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ 21-27. Προϋποθέσεις γι’ αυτήν, να μην γίνει η επανεκκίνηση πάνω σε ερείπια, να διασφαλιστεί ένας σοβαρός και ουσιαστικός θεσμικός διάλογος σε επίπεδο προγραμματικών συγκλίσεων μακρόχρονου χαρακτήρα απ’ όλο το πολιτικό μας σύστημα, και φυσικά, να υπάρξει ένα σαφές κοινωνικό πρόσημο που στην αναπτυξιακή ατζέντα της επόμενης ημέρας θα βάζει ως προτεραιότητα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ναι, αυτή τη φορά και με αυτούς τους όρους, μπορεί η λιτότητα να αποφευχθεί, αλλά πάντα, όλα είναι θέμα επιλογής.

Η Φώφη Γεννηματά έχει μιλήσει για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής και προοδευτικής διακυβέρνησης. Κάτω υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να σχηματιστεί και φυσικά, ποιοι χωράνε σε αυτή;

Η έννοια της προοδευτικής διακυβέρνησης είναι σύμφυτη με την πολιτική αντίληψη της παράταξης μας και του δημοκρατικού χώρου που διαχρονικά εκπροσωπεί. Προοδευτική, για να εκφράζει την αντίληψη μας για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, για την ανοιχτή οικονομία και τις ίσες ευκαιρίες, την ανοιχτή κοινωνία και τα ατομικά δικαιώματα, τη θεσμική λειτουργία του κράτους, τον υγιή πατριωτισμό, απέναντι σε κάθε μορφής συντήρηση. Και διακυβέρνηση, γιατί ένας χώρος που έχει μάθει σε όλη του την ιστορική διαδρομή να αναλαμβάνει ευθύνες, να διεκδικεί, να δίνει μάχες και να πετυχαίνει νίκες για όλους εκείνους που επέλεγε να εκπροσωπήσει, δεν μπορεί να αρκείται, απλώς, στο ρόλο μιας στείρας αντιπολίτευσης με λόγο αντιδραστικό και οπισθοδρομικό. Προϋπόθεση, φυσικά, για αυτήν είναι και η ισχυρή εντολή που θα αποτυπωθεί από τη δυναμική ενίσχυση των κοινωνικών μας συσχετισμών. Και αυτό γιατί η προοδευτική διακυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει φερετζές για να καταλήξουμε πολιτικό ακολούθημα κανενός. Σε αυτή, χωράνε όσοι προγραμματικά και κοινοβουλευτικά ασπάζονται το ίδιο πλαίσιο θέσεων και αξιών, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Δεν χωράνε όσοι κοιμήθηκαν «απολίτικοι» δημαγωγοί και ξύπνησαν ευαίσθητοι προοδευτικοί για να διευρύνουν το δυνητικό εκλογικό τους ακροατήριο.

Δώστε μας σας παρακαλώ το κλίμα στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής. Υπάρχουν προσωπικές στρατηγικές;

Υπάρχουν σίγουρα προσωπικές φιλοδοξίες. Όμως, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αρκεί όλες να συντάσσονται με την αυτονόητη κοινή πολιτική μας στόχευση, που δεν είναι άλλη από την ισχυροποίηση της δυναμικής της παράταξης. Να πάρει τη θέση που της αξίζει, να παίξει το ρόλο που της αρμόζει. Όλα τα υπόλοιπα στην ώρα τους και στα θεσμικά μας όργανα, όπως επιβάλει η συντεταγμένη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.

Ποιος είναι ο πήχης για το Κίνημα Αλλαγής στις επόμενες εθνικές εκλογές;

Η παράταξη ήταν και είναι μεγάλη. Συγκυριακά όχι εκλογικά, αλλά διαχρονικά, πολιτικά και κοινωνικά. Αυτό σημαίνει πως δεν βολεύεται με τίποτα λιγότερο από τους παραδοσιακούς πλειοψηφικούς της συσχετισμούς. Όμως αντίστοιχα είμαστε ρεαλιστές, πατάμε στα πόδια μας και ξέρουμε ότι ο δρόμος της επιστροφής είναι μαραθώνιος. Η άνοδος μας πρέπει να είναι διαρκής, και σταδιακά και αλματώδης. Αυτό ακριβώς πρέπει να σηματοδοτήσει και η επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και προσωπικά, είμαι βέβαιος πως με την ενότητα και τη συστράτευση όλων στην κοινή προσπάθεια, αυτό μπορεί να γίνει πράξη.