ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΗΜΕΡΑ  ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ. 
ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΠΟΡΕΥΌΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΖΩΉ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΎΝ ΔΕΝ ΑΛΛΟΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΣ ΧΤΥΠΟΥΝ.

Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από την ημέρα που με δικαστική απόφαση τέθηκε η  βούλα της οριστικής απαλλαγής μου από την ελληνική δικαιοσύνη , από την μακροχρόνιακατασκευασμένη εις βάρος μου δίωξης και περιπέτειας.

« Δεν στοιχειοθετείται κατηγορία» εισηγήθηκε ο Εισαγγελέας και έκανε ομόφωνα και πανηγυρικά δεκτό το Μεικτό  Ορκωτό Δικαστήριο, δίνοντας έτσι την προφανή και αυτονότητη απάντηση σε όσους επί 6  χρόνια θέλησαν να με διασύρουν , να με σπιλώσουν , να με φιμώσουν τελικά, αποδίδοντάς μου , την φαντασιόπληκτη κατηγορία ότι εμμέσως, δήθεν ενεπλάκην , στο ανύπαρκτο όπως
αποδείχθηκε σχέδιο Πυθία για τη δολοφονία του Κώστα Καραμανλή.

Είμαι σίγουρος, πως διαβάζοντάς το κανείς μετά από χρόνια , ή όταν θα το διηγούμαι μετά  από χρόνια, θα φαντάζει ως ανέκδοτο ή ως ένα κακόγουστο αστείο όλο αυτό, ότι δηλαδή  αναγκάστηκα να ταλαιπωρηθώ επί 6 χρόνια σε δικαστικές αίθουσες, να εμπλακώ με
ογκοδέστατες δικογραφίες, να τα βάλω με θεούς και δαίμονες , για να αποδειχθεί το,  εξαρχής ,ηλίου φαεινότερο, ότι δηλαδή δεν στοιχειοθετούνταν από την αρχή καν κατηγορία εις βάρος μου.

Έχω όμως υποσχεθεί στον εαυτό μου , ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα, επετειακά , θα  αναφέρομαι σε αυτή την πρωτάκουστη στα νομολογιακά αλλά και πραγματικά χρονικά , υπόθεσή μου , όχι για να θυμίζω στον εαυτό μου και στους γύρω μου πόσο
ταλαιπωρήθηκα. Ούτε για να θυμίζω την καθαρότητα και εντιμότητα με την οποία  πορεύτηκα σε όλη μου τη ζωή, καθώς και την συγκρουσιακή μου υπόσταση που ενοχλούσε  πολύ και οδήγησε τους εχθρούς μου, καθώς δεν είχαν τίποτα άλλο να μου προσάψουν, να
με σύρουν σε μία δίκη-παρωδία.

Αλλά γιατί είναι χρέος μου, να θυμίζω κάθε χρόνο τετοια μέρα, αλλά και κάθε μέρα, τόσο
στα παιδιά μου  , αλλά και σε  όλους τους εκπροσώπους της γενιάς του , που είναι και η ελπίδα μας για το μέλλον μας, ότι
οι αρχές και οι αξίες με τις οποίες πορευόμαστε στη ζωή , δεν αλλοιώνονται, δεν  υποχωρούν , δεν αλλοτριώνονται , όσο και αν μας χτυπούν. Ότι το μάθημα από αυτή αλλά  και κάθε είδους περιπέτεια που άδικα η ζωή πολλές φορές μας φορτώνει, δεν είναι να
υποκύψουμε και να απογοητευτούμε.

Αντίθετα, να ορθώνουμε ακόμα περισσότερο το  ανάστημά μας και να συνεχίζουμε , όχι για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, αλλά την πίστη μας στις αξίες και τα ιδανικά , τα οποία κανείς και ποτέ δεν μπορεί να μας  υφαρπάξει. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε μία καλύτερη κοινωνία και στην  επικράτηση της δικαιοσύνης μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες.  Και μιας και σε λίγες μέρες η ελληνική δικαιοσύνη καλείται να σταθεί στο ύψος της σε μία  από τις μελανότερες στιγμές της ελληνικής κοινωνίας και να αποδώσει δίκαιο σε μία μάνα  που ποτέ δεν θα αποκαταστήσει την τραγωδία της απώλειάς της, στέκομαι με προσμονή ,  σεβασμό και αδημονία να βιώσω μαζί με όλη την δημοκρατική Ελλάδα την πανηγυρική  δικαίωση της Δημοκρατίας μας .