Νάντια Γιαννακοπούλου: «Πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο η απρόσκοπτη λειτουργία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης»

Στην Ολομέλεια της Βουλής για τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ κυρίας Φώφης Γεννηματά και είκοσι ενός (21) Βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος Αλλαγής προς την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων με θέμα: «Η ελληνική κοινωνία αγωνιά για την Εκπαίδευση και το μέλλον των παιδιών της, ενώ το Υπουργείο Παιδείας εφησυχάζει και περιορίζεται σε ανακοινώσεις μεγαλεπήβολων σχεδίων», τοποθετήθηκε η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νάντια Γιαννακοπούλου.

Ξεκινώντας την ομιλία της, υπογράμμισε ότι σ’ αυτά τα δύο χρόνια, ακόμη και αν κάποιος καλοπροαίρετα δει κάποιες θετικές κινήσεις, αυτό στο οποίο όλοι θα συμφωνήσουν είναι ότι χαρακτηρίζονται από  μια ορατή αποσπασματικότητα που δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης φιλοσοφίας στη λειτουργία του ελληνικού σχολείου και στα εφόδια επί της ουσίας που δίνει στον Έλληνα μαθητή.

Καυτηρίασε επίσης ιδιαίτερα το γεγονός ότι: : « Υπάρχουν αποφάσεις, νόμοι πια, που ψηφίστηκαν, κυρία Υπουργέ, αλλά επί της ουσίας δεν άλλαξαν τίποτα. Χαρακτηριστικό είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τι άλλαξε επί της ουσίας στην εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων; Μπορείτε να μας πείτε; Νομίζω ότι οι Έλληνες γονείς και οι ίδιοι οι φοιτητές μπορούν να σας απαντήσουν με μια μόνο λέξη: τίποτα. Η μη εφαρμογή του νόμου μάς έφερε μπροστά στη συζήτηση και την ψήφιση ενός νέου μετά από αυτόν νόμου για τα αστυνομικά τμήματα μέσα στις σχολές, που όλοι γνωρίζουμε ότι θα προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ένταση.

Κλείνοντας, η Βουλευτής, τόνισε ότι απρόσκοπτη λειτουργία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο και αναφέρθηκε, εκτός των προβλημάτων που ανακύπτουν λόγω της πανδημίας, στα όσα προβλήματα παραμένουν ακόμα άλυτα, όπως η αποκατάσταση των ζημιών από τον σεισμό του 2019, σε σχολικά κτίρια της περιοχής του Αιγάλεω.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα για την παιδεία. Ας πούμε κάτι εξαρχής: H πρόκληση ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος συνιστά την πρώτη πρόκληση στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και της ρομποτικής. Αποτελεί την πρώτη και τη μεγαλύτερη επένδυση μιας χώρας απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος στο δύσκολο και ανταγωνιστικό περιβάλλον το οποίο διαμορφώνεται. Αναφέρομαι σε κάτι αυτονόητο, που ωστόσο δεν φαίνεται να έχει τροφοδοτήσει πανεθνικό διάλογο ώστε να γίνουν οι απαραίτητες τομές και μεταρρυθμίσεις.

Σ’ αυτά τα δύο χρόνια, ακόμη και αν κάποιος καλοπροαίρετα δει κάποιες θετικές κινήσεις, αυτό το οποίο όλοι θα συμφωνήσουν ότι μπορεί να διαπιστώσει κανείς είναι μια ορατή αποσπασματικότητα που δεν επιτρέπει τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης φιλοσοφίας στη λειτουργία του ελληνικού σχολείου και στα εφόδια επί της ουσίας που δίνει στον Έλληνα μαθητή.

Από το Υπουργείο έχουν έλθει αλλεπάλληλα νομοσχέδια, όμως λείπει ο νόμος-πλαίσιο, ένας νόμος αντίστοιχος με αυτόν που έφερε το ΠΑΣΟΚ και η Άννα Διαμαντοπούλου, που κάποιος θα μπορούσε να συμφωνεί ή να διαφωνεί, όμως έβλεπε καθαρά τομή, έβλεπε καθαρά το νέο στίγμα, το προοδευτικό μήνυμα, καινοτόμες προτάσεις, μεταρρυθμίσεις, προοπτική, πραγματική μεταρρύθμιση.

Θυμίζω απλά τα συμβούλια των πανεπιστημίων, μια καινοτομία η οποία έδωσε τη δυνατότητα και το κίνητρο σε εκατοντάδες λαμπρούς επιστήμονες απ’ όλον τον πλανήτη να έλθουν και να συμβάλουν σε μια γενικότερη αναβάθμιση της τριτοβάθμιας παιδείας στη χώρα μας και δυστυχώς έφυγαν απογοητευμένοι από την υπονόμευση των επόμενων Υπουργών Παιδείας, μέχρι βεβαίως που ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ξήλωσε όλα.

Οι αλλαγές στον τρόπο διοίκησης που έγιναν, η αποκέντρωση ευθυνών και το σπάσιμο του συγκεντρωτισμού, η ριζική αναθεώρηση αναλυτικών προγραμμάτων και μεθόδων διδασκαλίας, η συστράτευση φωτισμένων μυαλών που έγιναν ήταν πράγματα τα οποία είχαν έλθει για να βοηθήσουν και ακόμη δυστυχώς τόσα χρόνια μετά ακόμη αυτά τα ίδια πράγματα παραμένουν πολύ μεγάλα ζητούμενα.

Μαζί μ’ αυτά επιτρέψτε μου και μια ακόμη παρατήρηση: Υπάρχουν αποφάσεις, νόμοι πια, που ψηφίστηκαν, κυρία Υπουργέ, αλλά επί της ουσίας δεν άλλαξαν τίποτα. Χαρακτηριστικό είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τι άλλαξε επί της ουσίας στην εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων; Μπορείτε να μας πείτε;

Νομίζω ότι οι Έλληνες γονείς και οι ίδιοι οι φοιτητές μπορούν να σας απαντήσουν με μια μόνο λέξη: τίποτα. Η μη εφαρμογή του νόμου μάς έφερε μπροστά στη συζήτηση και την ψήφιση ενός νέου μετά από αυτόν νόμου για τα αστυνομικά τμήματα μέσα στις σχολές, που όλοι γνωρίζουμε ότι θα προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ένταση.

Η ίδια η Κυβέρνηση νομοθετεί, λοιπόν, δεν εφαρμόζει αυτά που νομοθετεί, αυτά που ψηφίζει, καταφεύγει σε νέες αποφάσεις και στη συνέχεια ταλαντεύεται και γι’ αυτές τις ίδιες τις αποφάσεις που πήρε. Αλήθεια, συζητάτε φέτος να εφαρμόσετε αυτήν τη διάταξη για τα τμήματα μετά από ενάμιση χρόνο. Για να δούμε τι θα κάνετε. Εκτός και αν φέρετε και άλλο νόμο.

Ας πάμε τώρα παρακάτω. Συμπληρώνονται σχεδόν δεκαεννέα μήνες στους οποίους ολόκληρος ο πλανήτης δοκιμάζεται από την πανδημία. Πλέον είμαστε σε θέση όλοι μας να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα των επιπτώσεων οι οποίες προκλήθηκαν σε τομείς ολόκληρης της κοινωνίας υπό τις έκτακτες αυτές συνθήκες. Και βεβαίως ο τομέας της εκπαίδευσης δεν θα μπορούσε να μείνει ανέπαφος, ανέγγιχτος από τις συνέπειες της πανδημίας.

Σίγουρα η σημερινή συζήτηση έχει βεβαίως να κάνει -και πρέπει- με το μείζον θέμα το οποίο σχετίζεται με την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία του εκπαιδευτικού μας συστήματος και φέτος. Η απρόσκοπτη λειτουργία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο.

Καλή η τηλεκπαίδευση, αλλά όλοι μας γνωρίζουμε, εκτός από τις απίστευτες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών, και τα μορφωτικά κενά τα οποία υπάρχουν και εντοπίζονται, τμήματα ύλης τα οποία δεν έχουν καλυφθεί. Οι εκπαιδευτικοί σπαζοκεφαλιάζουν για το πώς θα μπορέσουν να χειριστούν αυτό το θέμα. Η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ δήλωνε πως υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί μια ολόκληρη γενιά με τεράστια κενά. Δυστυχώς εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι δεν βλέπω να σας απασχολεί και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο θέμα και ταυτόχρονα ότι υπάρχει μια πάρα πολύ περίεργη επιμονή σε σχήματα και μέτρα, παρά την περσινή εμπειρία. Βλέπουμε τον τρόπο, τον σχεδιασμό βάσει του οποίου αποφασίσατε και φέτος η πολιτεία να ξεκινήσει τη λειτουργία των σχολείων.

Ας μην γελιόμαστε, όλοι όσοι από εμάς κυκλοφορούμε στις εκλογικές μας περιφέρειες, ερχόμαστε σε επαφή με τα σχολεία των περιφερειών μας, με τους συλλόγους και τις ενώσεις γονέων και κηδεμόνων, με τους πολίτες γονείς των παιδιών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία, εγώ ως μητέρα τριών παιδιών που φοιτούν σε δημόσιο σχολείο, κυρία Υπουργέ, μπορώ να σας πω και να σας μεταφέρω ότι το μόνο το οποίο εισπράττουμε είναι η τεράστια αγωνία και ανησυχία…

Αφενός, λοιπόν, υπάρχει αγωνία για την προστασία της υγείας των παιδιών και γενικότερα των οικογενειών τους και αφετέρου αγωνιούμε για την ποιότητα και για την ουσία της μόρφωσής τους και νομίζω ότι είναι απολύτως λογική αυτή η ανησυχία.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.

Δεν θα μπορούσα να μην κλείσω με μία παρατήρηση σε σχέση με τα κτιριακά προβλήματα και τα προβλήματα υποδομών. Βεβαίως πρέπει να αφορούν και το δικό σας Υπουργείο, όσο κι αν πολλές φορές λέτε ότι δεν είναι δική σας αρμοδιότητα. Ορθώς  -και επικροτούμε τον κ. Μητσοτάκη- που πριν από λίγες ημέρες εγκαινιάστηκε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το σχολείο στο Δαμάσι Τυρνάβου που είχε καταστραφεί από τον σεισμό πριν από λίγους μήνες.

Όμως τα σχολεία στο Αιγάλεω και στη Δυτική Αθήνα, κυρία Υπουργέ, που είχαν δεχθεί ανεπανόρθωτες ζημιές ήδη από το σεισμό τον Ιούλιο του 2019 ακόμη περιμένουν την παρέμβαση της πολιτείας για να μπορέσουν να επαναλειτουργήσουν σωστά και να μην υποβάλλονται οι μαθητές σε απίστευτη ταλαιπωρία. Γι’ αυτά τι προτίθεστε να κάνετε;

Ωραία και τα επικοινωνιακά σχήματα και όλα και η ουσία αν θέλετε των πραττομένων σας. Κάντε όμως κάτι και ειδικά ο Πρωθυπουργός για την εκλογική του περιφέρεια. Εμείς είμαστε εδώ με θέσεις και προτάσεις, με υπευθυνότητα για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε.

Εμείς μιλάμε με τα έργα μας και με την ιστορία μας, κύριε Πρόεδρε και κυρία Υπουργέ. Και γι’ αυτό νομίζω θα ήταν χρήσιμο να ακούτε πολύ προσεκτικά τι σας λέει το Κίνημα Αλλαγής.