Mέ άρθρο του στο NEWS247, ο Ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής – Νίκος Ανδρουλάκης, μιλά για Τουρκία: Μονόδρομος οι κυρώσεις στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Αναλυτικά το άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη:
Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν από το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, όπου θα συζητηθεί για άλλη μία φορά το θέμα των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας. Τον Οκτώβριο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν προτείνει την υιοθέτηση μίας θετικής ατζέντας απέναντι στην Τουρκία παραθέτοντας λεπτομερώς τα «καρότα» σε περίπτωση εξομάλυνσης, όπως είναι η αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης, βάζοντας τις κυρώσεις σε δεύτερο πλάνο, χωρίς καν να τις αναφέρει άμεσα στο κείμενο.
Η Τουρκία εξέλαβε την απροθυμία των Ευρωπαίων ηγετών να επιβάλουν κυρώσεις ως το πράσινο φως όχι μόνο να συνεχίσει τις παράνομες ενέργειές της στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και να τις κλιμακώσει. Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι των συμπερασμάτων, το Όρους Ρέις βρέθηκε μεταξύ των 6 και 12 ναυτικών μιλίων από το Σύμπλεγμα του Καστελόριζου, με τις παράνομες NAVTEX να συνεχίζονται όλο αυτό το διάστημα. Παράλληλα, είδαμε την Τουρκία να στρατολογεί και να στέλνει Σύριους Τζιχαντιστές στο Αζερμπαϊτζάν για να πολεμήσουν κατά των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ και να υποθηκεύει τις όποιες ελπίδες για επανένωση της Κύπρου με το άνοιγμα των Βαρωσίων.
Η Ελληνική κυβέρνηση αν και αρχικά προσπάθησε να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της Συνόδου ως επιτυχία, η πραγματικότητα τη διέψευσε δραματικά. Με επιστολές του κ. Δένδια προς χώρες της Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λίγες μόνο ημέρες μετά τη Σύνοδο, ζητούσε την επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία και την αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης, κάνοντας ακόμα και αναφορά στην «Ρήτρα Αλληλεγγύης» των Ευρωπαϊκών Συνθηκών στην περίπτωση που ένα κράτος δεχθεί ένοπλη επίθεση. Η ρήτρα αυτή ονομάζεται και «Ελληνική» καθώς είχε υιοθετηθεί μετά από πιέσεις της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις διαπραγματεύσεις για τη νέα Συνταγματική Συνθήκη το 2003 και διατηρήθηκε και στη Συνθήκη της Λισαβώνας που ακολούθησε.
Στο Κοινοβούλιο ακολουθήσαμε μία πολύ πιο ενεργητική στρατηγική, ζητώντας την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων πριν από τη Συνεδρίαση του Συμβουλίου. Ήδη από τον Σεπτέμβριο, με μία τροπολογία μου που κατατέθηκε από τη Σοσιαλιστική Ομάδα στην Έκθεση για τις εξαγωγές ευρωπαϊκών όπλων σε τρίτες χώρες ζητήσαμε την επιβολή εμπάργκου όπλων στην Τουρκία λόγω της δραστηριότητάς της στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι αδιανόητο ευρωπαϊκά όπλα να χρησιμοποιούνται για να απειληθούν δύο Κράτη Μέλη. Η τροπολογία αυτή υπερψηφίστηκε από 524 Ευρωβουλευτές.
Παράλληλα από τον Οκτώβριο του 2019 και την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία μέχρι και σήμερα έχουμε ζητήσει σαν Κοινοβούλιο την επιβολή αυστηρών οικονομικών και άλλων κυρώσεων προς την Τουρκία. Συγκεκριμένα μετά από πρωτοβουλία μου εντός της Σοσιαλιστικής Ομάδας, είχαμε θέσει από τον Οκτώβριο το ζήτημα την αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, η οποία χρονολογείται από το 1995 και δεν περιλαμβάνει μηχανισμό κυρώσεων σε συγκεκριμένους τομείς. Το αίτημα για κυρώσεις επαναλαμβάνεται και στο ψήφισμα του Κοινοβουλίου για τα Βαρώσια που εγκρίθηκε την περασμένη εβδομάδα με 631 ψήφους υπέρ και μόλις 3 κατά.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως θεσμός, διαχρονικά είναι πιο κοντά στις Ελληνικές θέσεις και αυτό φαίνεται από τα ψηφίσματα που ανέφερα προηγουμένως και τα οποία έχουν εγκριθεί με πολύ μεγάλες πλειοψηφίες. Επίσης πρέπει να σημειώσουμε πως ούτε και στο Συμβούλιο είμαστε μόνοι μας καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών μας στηρίζουν και επιθυμούν την υιοθέτηση μίας πιο ρεαλιστικής πολιτικής για την Τουρκία. Όμως η επιβολή κυρώσεων απαιτεί ομοφωνία και καθώς κάποιες λίγες χώρες όπως είναι η Γερμανία, η Ολλανδία και η Ισπανία, είχαν επιλέξει μέχρι τώρα μία πιο κατευναστική τακτική, αυτό δεν ήταν δυνατό να επιτευχθεί μέχρι σήμερα.
Βέβαια, η αντιμετώπιση αυτή φαίνεται ότι δε λειτούργησε και το Συμβούλιο δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην έκφραση αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς Ελλάδα και Κύπρο. Χρειάζονται πράξεις που θα αποδεικνύουν ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της.
Οι κυρώσεις είναι πλέον μονόδρομος.
