Νίκος Μπιλίκας: “Για την δική μου γενιά που ήταν στο τρένο και για κάθε γενιά”

Δεν χωρούν κομματικές ταμπέλες και τακτικισμοί σε μια τραγωδία. Μια ανείπωτη τραγωδία που κάποιοι προσπαθούν μέσω συμψηφισμών να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες. . . 

Η δική μου γενιά, ήταν σε αυτό το τρένο… Νέοι, που χρησιμοποίησαν το “ασφαλές και οικονομικό” μέσο μεταφοράς για να δουν τους αγαπημένους τους και να επιστρέψουν στις σπουδές τους.

Ήταν όμως και η γενιά των Ελλήνων που κουράστηκαν. Που απελπίστηκαν. Που επί μια δεκαετία, βλέπουν τα όνειρά τους να “κουρεύονται” και δυσκολεύονται να τα “φέρουν βόλτα”.

Την στιγμή που η παγκόσμια οικονομία καταρρέει, και ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας κάνει την ίδια ακριβώς δήλωση που έκανε ένας άλλος υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, το 2008, λίγο πριν την καταστροφή και το “κρέμασμα” του Ανδρέα Γεωργίου – που δικαιώθηκε μετά από 11 χρόνια- στα “μανταλάκια”, ο κ. Αλογοσκούφης.

Την ίδια ώρα οι πολίτες είναι εξοργισμένοι, γιατί αρνούνται να αποδεχθούν πως εν έτει 2023, η ασφάλεια 350 ανθρώπων που επιβαίνουν σε μια αμαξοστοιχία, εξαρτάται απόλυτα από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Ο πρωθυπουργός την ίδια ώρα που εξήγγειλε τη σύσταση υπερκομματικής επιτροπής για τη διερεύνηση των αιτίων του δυστυχήματος, ταυτόχρονα, έβγαζε «πόρισμα» ο ίδιος για τα αίτια, λέγοντας ότι όλα οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος.

Μόνο όταν ο κ. Μητσοτάκης κατάλαβε ότι οι πολίτες δεν αποδέχονταν ως μοναδικό αίτιο το ανθρώπινο λάθος, ζήτησε συγγνώμη, η οποία ωστόσο φαίνεται περισσότερο να εντάσσεται σε μια καλά σχεδιασμένη επικοινωνιακή τακτική.

Στην πολιτική, ωστόσο, αυτό που έχει αξία είναι οι πράξεις και όχι οι εκ των υστέρων συγνώμες.

Η κυβέρνηση προσπαθεί, στο τέλος της κυβερνητικής της θητείας, να μας πείσει ότι δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το σύστημα τηλεδιοίκησης, σηματοδότησης και φωτοσήμανσης των σιδηροδρόμων, ενώ και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας είχαν προειδοποιήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για την επικινδυνότητα του δικτύου.

Είναι τραγικό γεγονός και στοιχείο που απομακρύνει τους νέους και την κοινωνία συνολικά από την πολιτική, πως κάποιοι, σε εντεταλμένοι υπηρεσία, προσπαθούν μετά βδελυγμίας, να βγάλουν το “άσπρο” – “μαύρο” και έτσι να επιβάλλουν το “γκρί” σε μια καταταλαιπωρημένη κοινωνία εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Στην αρχή τα μνημόνια, στα οποία μπήκαμε με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης Καραμανλή, μετά η πόλωση και τα κάλπικα δημοψηφίσματα, στη συνέχεια η διαχείριση μιας πανδημίας και μαζεμένες “επιτελικές αποτυχίες” έχουν οδηγήσει ξανά την γενιά μου να γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, και αυτό είναι λάθος. Πρέπει να μην αφήσουμε το υπάρχον πολιτικό σύστημα να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο κατά της ίδιας της πολιτικής ψήφου, παράγοντας περισσότερη οργή από όση μπορούμε να καταναλώσουμε. . . 

Ο κ. Γεωργιάδης, αλλά και άλλα στελέχη της κυβέρνησης ανέλαβαν να κάνουν τη ‘’βρώμικη’’ δουλειά του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης για τις ευθύνες της τραγωδίας, αναδεικνύοντας ως «μείζον» πολιτικό ζήτημα την αναρρωτική άδεια στον επιθεωρητή.

Το ΠΑΣΟΚ έδρασε αστραπιαία σε ένα ακόμη ζήτημα ηθικής τάξης, όταν τόσο ΝΔ, όσο και ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν τα στελέχη τους στο απυρόβλητο και εντός των ψηφοδελτίων τους, παρά την ύπαρξη καταδικαστικών αποφάσεων και συντριπτικών πολιτικών ευθυνών. 

Ναι να ανοικοδομήσουμε το κράτος, αλλά να αναλάβουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα, όχι στον ανεμιστήρα. Οι ευθύνες για την τραγωδία είναι βαρύτατες και πρέπει να γίνουν και επώνυμες. Με τη δικαιοσύνη σε νομικό επίπεδο και με τις εκλογές σε πολιτικό. Καμία συγγνώμη δεν αρκεί για την ανάληψη πολιτικής ευθύνης, ειδικά όταν λέγεται για πολλοστή φορά και δεν συνοδεύεται από ενέργειες