Νίκος Μποζιονέλος: Δεξιά στην Ελλάδα. Ένας αιώνας ψέματα…

Η ιστορία της εν Ελλάδι Δεξιάς ανάγεται στα 107 χρόνια, πια. Διότι εκκίνησε με το Κόμμα Εθνικοφρόνων, το ίδρυσε ο πολιτικός Δημήτριος Γούναρης, τον Μάρτιο του 1915. Μια παράταξη που, συγκέντρωσε την πλειοψηφία των αντιβενιζελικών πολιτικών και ψηφοφόρων, όντας το «αντίπαλον δέος» του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Τον Οκτώβριο του 1920 μετονομάστηκε σε Λαϊκόν Κόμμα και στις εκλογές εκείνου του έτους επικράτησε έναντι των Φιλελευθέρων. Ως το 1922 22 σχηματίστηκαν διαδοχικές κυβερνήσεις με τη συμμετοχή του Λαϊκού Κόμματος, υπό τους Δημήτριο Γούναρη, Νικόλαο Στράτο και Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και το στρατιωτικό κίνημα του Σεπτεμβρίου του 1922, η πλειονότητα των στελεχών του διώχτηκε και πέντε από τα κυριότερα στελέχη των κυβερνήσεών του εκτελέστηκαν στο Γουδί, μετά τη «δίκη των έξι».

Οι υπεύθυνοι για την αποτυχία της Μικρασιατικής Εκστρατείας και κυρίως για Μικρασιατική Καταστροφή (Γεώργιος Χατζανέστης, Δημήτριος Γούναρης, Νικόλαος Στράτος, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής) κρίθηκαν ένοχοι και εκτελέστηκαν.

Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οκτώ, η ονομασία δίκη των έξι δόθηκε λόγω των έξι εκτελέσεων που τελικώς αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν την ίδια ημέρα. Τη γλίτωσαν ο Μιχαήλ Γούδας και κυρίως ο Ξενοφώντας Στρατηγός ο οποίος, μαζί με Γούναρη, Στράτο και Χατζανέστη ήταν οι κύριοι υπαίτιοι.

Αν ορθώς εκτελέστηκαν; Ορθότατα… Διότι, Γούναρη προεξάρχοντος, κυρίως και πάνω από όλα απέκρυψαν τα έγγραφα και τις επιστολές των συμμάχων που ανέφεραν ρητώς ότι τυχόν επάνοδος του βασιλιά Κωνσταντίνου αποτελούσε λόγο για να αποσυρθεί η στήριξή τους. Όπως και έγινε – και κατόπιν την προσέφεραν στον Κεμάλ. Απλόχερα. «Δεν υπήρχε περίπτωση τέτοιας εκστρατείας δίχως συμμαχική στήριξη» έλεγε, λίγο πριν πεθάνει, ο Βενιζέλος, χρόνια αργότερα.
Κι όμως η Δεξιά της εποχής έκανε… ό,τι και η νυν.

Πρώτον, απέκρυψε τα προαναφερθέντα στοιχεία προ του δημοψηφίσματος. Σας θυμίζει κάτι η απόκρυψη στοιχείων; Ας πούμε, εν μέσω πανδημίας…

Δεύτερον, είπε ψέματα προεκλογικά ότι «θα φέρουμε πίσω τα παιδιά σας», ήτοι θα τελείωνε η εκστρατεία στη Μικρά Ασία. Ψέματα προεκλογικά: σας θυμίζει κάτι;

Τρίτον, όχι μόνο τη συνέχισε αλλά ξήλωσε όλους τους βενιζελικούς στρατιωτικούς επικεφαλής προς «βόλεμα ημετέρων». Σας θυμίζει κάτι;

Τέταρτον, χειραγώγησε όλα τα μίντια της εποχής, τις εφημερίδες δηλαδή, που έγραφαν για θριάμβους και μεγάλες νίκες στον Σαγγάριο (ενώ το στράτευμα, πεινασμένο και κατάκοπο, ήταν ήδη υπό διάλυση). Σας θυμίζει κάτι;

Πέμπτον, τοποθέτησε τον μισότρελο και επιεικώς ανίκανο Χατζανέστη ως επικεφαλής του στρατού ενώ τον είχε αποπέμψει λίγο καιρό νωρίτερα.

Και, έκτον, ο Γούναρης βγήκε πέντε μήνες στην Ευρώπη μιλώντας με Αγγλους, Γάλλους και Ιταλούς, αρχές του 1922, ζητώντας στήριξη. Επί πέντε μήνες οι εφημερίδες έγραφαν για επιτυχημένες διαπραγματεύσεις, ως και αγορά όπλων και, όταν επέστρεψε, παραιτήθηκε.
Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Πολύ πριν το σύνθημα του Ανδρέα, ο λαός είχε καταλάβει….

ΥΓ. Το κατηγορητήριο στη «δίκη των έξι» είχε τον χαρακτήρα επαναστατικού εγγράφου και σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη συντάχθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τότε πολιτικό σύμβουλο της Επανάστασης και ανερχόμενο αστέρι της βενιζελικής παράταξης. Στην κεντρική φωτό η ηγεσία της Επαναστατικής Επιτροπής που είχε αναλάβει την εξουσία με την επανάσταση του 1922: οι συνταγματάρχες Γονατάς (κέντρο), Πλαστήρας (δεξιά) και ο πίσω αριστερά ο Γεώργιος Παπανδρέου…