Νίκος Νυφούδης: Για ποια εμπιστοσύνη μιλάμε;

Η εμπιστοσύνη χάθηκε

Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάνει στην κυβέρνηση αυτά που κοροϊδεύει όταν είναι στην αντιπολίτευση. Απλά με διαφορετικό τρόπο. Ενδιαφερόμενη για την επικοινωνία.

Πριν λίγα χρόνια η τρόικα έγιναν θεσμοί μόνο και μόνο για να δικαιολογηθεί το σύνθημα “διωξαμε την τρόικα από τη χώρα”. Η ΝΔ γελούσε τότε με τις “βαφτίσεις” του ΣΥΡΙΖΑ.

Λίγα χρόνια μετά θα έφτανε στο ίδιο σημείο. Γιατί η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική για τους κυβερνώντες. Τα επιδόματα που τόσο πολεμήθηκαν έγιναν “τάδε pass”.

Και οι υποκλοπές – παρακολουθήσεις έγιναν επισυνδέσεις.  Πόσο λιγότερο αρνητικό φορτίο στη λέξη. Απλά και μόνο η κοινωνία να μην καταλάβει ότι ένα ολόκληρο κόμμα παρακολουθούνταν για μήνες από την ΕΥΠ. Την υπηρεσία που υπάγεται στο Πρωθυπουργικό γραφείο. Πρωθυπουργικό γραφείο που είναι η κεφαλή της κυβέρνησης . Άρα ενα ολόκληρο κόμμα ήταν υπό παρακολούθηση από την κυβέρνηση.

Γιατί ένα ολόκληρο κόμμα; Μα προφανώς ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μιλούσε στο τηλέφωνο με τους φίλους του. Μιλούσε με εκατοντάδες στελέχη στο δρόμο για τις εσωκομματικές εκλογές. Σύμφωνα με την ΕΥΠ η παρακολούθηση τερματίστηκε όταν εκλέχθηκε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (αν και ελέγχεται και αυτό γιατί η εμπιστοσύνη έχει χαθεί). Δηλαδή μια ολόκληρη εσωκομματική προεκλογική περίοδος που σημαίνει τηλεφωνικές επικοινωνίες με πληθώρα εμπιστευτικών και άκρως απόρρητων συνομιλιών βρισκόταν σε κυβερνητικά χέρια.

Ο συλλογισμός είναι τόσο απλός που μοιάζει εξωφρενικό το θάψιμο της υπόθεσης από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας. Εξωφρενικό αλλά απολύτως κατανοητό σε μια χώρα που βρίσκεται στον πάτο στους πίνακες ελευθερίας της ενημέρωσης. Για αυτό και δεν εκπλήσσει κανέναν ο διασυρμός της χώρας και του ίδιου του πρωθυπουργού στα πρωτοσέλιδα ξένων εφημερίδων και ιστοσελίδων.

Επιστρέφοντας στην αρχική μου σκέψη, η Νέα Δημοκρατία όταν ήταν στην αντιπολίτευση στηλίτευε την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ με την Δικαιοσύνη. Και η πρώτη απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη αφορούσε την ΕΥΠ. Και τώρα σκάει το σκάνδαλο παρακολούθησης πολιτικών και δημοσιογράφων.

Η εμπιστοσύνη, ακόμα και η ελάχιστη, προς την κυβέρνηση έχει χαθεί νομίζω ανεπιστρεπτί. Και υπονομεύει και την επόμενη μέρα μετά τις διπλές εκλογές. Αν ήμουν στην θέση του Νίκου Ανδρουλάκη δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συγκυβερνήσω με αυτόν που με παρακολουθούσε…