“Με βαθιές ρυτίδες το νομοσχέδιο της Ν.Δ για την Παιδεία.” Του Νίκου Τσούλια.

Με βαθιές ρυτίδες το νομοσχέδιο της Ν.Δ.

Του Νίκου Τσούλια Γραμματέα του Τομέα Παιδείας 

του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ 

     Το νομοσχέδιο έχει βαθιές ρυτίδες πριν ακόμα «περπατήσει» στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Είναι θνησιγενές, όπως ήταν και του κ. Γαβρόγλου. Μια παραδοσιακή δεξιά πολιτική εξαντλείται στην «τακτοποίηση» των καθημερινών λειτουργιών του σχολείου με την αλαζονική πρακτική του «εντέλλεσθε».

     Αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι η Ν.Δ. δεν έχει κανένα συνολικό εθνικό σχέδιο για την εκπαίδευση, σχέδιο που θα εισάγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα στις νέες εποχές. Παρουσιάζει μια αποσπασματική πολιτική σε επιμέρους ζητήματα, με μπαλώματα από παλιά χρησιμοποιημένα υλικά. Εμφανίζεται η γύμνια της άλλη μια φορά.

     Καταθέτει νομοσχέδιο με πυρήνα την επιβεβαίωση των Δεσμών της δεκαετίας του 1990! Προτείνει την επιστροφή στο μακρινό παρελθόν, για να απαντήσει στα σύνθετα προβλήματα των εποχών μας. Οι Δέσμες, που έχουν προκαλέσει πολλές στρεβλώσεις στο λύκειο, που έχουν επιβάλλει ένα μονομερές περιεχόμενο του σχολείου και γι’ αυτό συναντούν τη συνεχή αναθεώρησή τους, επανέρχονται να επενδύσουν, σκουριασμένες πλέον, το περιεχόμενο του σύγχρονου λυκείου. Η Ν.Δ. δεν βάζει απλά και μόνο το κάρο μπροστά από το άλογο – αλλά βάζει και ένα άλογο γερασμένο.

     Δεν γίνεται καμιά ουσιαστική παρέμβαση στο πως θα ενισχυθεί η ποιότητα στην εκπαίδευση. Αντίθετα, γίνεται διαρκής αναφορά για της εξετάσεις των σχολείων, σα να αποτελούν την ουσία της εκπαίδευσης. Οι εξετάσεις από μόνες τους δεν λύνουν τα προβλήματα και αν δεν συνδυάζονται με τα αναγκαία μέτρα που απαιτούνται, απλά επιβεβαιώνεται ο διαπιστωτικός ο χαρακτήρας τους. Τελικά, από το λαϊκισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τον ευτελισμό των εξετάσεων πάμε σε αναγωγή των εξετάσεων ως κύριο εκπαιδευτικό εργαλείο. Αλλά πρόκειται για δύο αδιέξοδες επιλογές, για αντιεκπαιδευτικές πολιτικές – δημαγωγική η μία, αναχρονιστική η άλλη.

     Η ηγεσία του Υπουργείο Παιδείας «ξεχνά» ότι οι εξετάσεις οφείλουν να έχουν ανατροφοδοτικό ρόλο στο σχολείο, τόσο στη διδασκαλία όσο και στην αντιμετώπιση των μαθητών που έχουν ανάγκη στήριξης, όταν μάλιστα είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι κοινωνικές ανισότητες μετασχηματίζονται σε σχολική αποτυχία. Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για άμβλυνση των ανισοτήτων, για αντισταθμιστική εκπαίδευση. Δεν γίνεται καν μνεία για τον λειτουργικό αναλφαβητισμό – που πλήττει πάνω από το 20% των μαθητών μας – και φυσικά ούτε στον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί. Πρόκειται για την έμπρακτη αποδοχή της παλιάς δεξιάς αντίληψης να «σπουδάζουν όσοι παίρνουν τα γράμματα»!

     Η Επαγγελματική εκπαίδευση οδηγείται σε ασφυξία  διαμορφώνοντάς της δυστοπικό πλαίσιο λειτουργίας. Δεν γίνεται καμιά αναφορά στην Ειδική Αγωγή, το πεδίο που έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλο από την κρίση ούτε στην Ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης – σημαντική πολιτική για την προαγωγή της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που είναι και στοιχείο της εθνικής στρατηγικής της χώρας μας. Δεν υπάρχει πουθενά κάποια εκπαιδευτική πολιτική για μια συγκροτημένη πολιτισμική και παιδαγωγική θεώρηση του σχολείου.

     Απουσιάζει ο ρόλος των εκπαιδευτικών! Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας «αφαιρεί» την πιο κρίσιμη σχέση, σχολείου και εκπαιδευτικού, μια σχέση ιδρυτική, καταστατική, διαχρονική. Σχολείο και εκπαιδευτικός πορεύονται μαζί. Δεν νοείται το ένα χωρίς το άλλο. Εμείς δεν θέλουμε τον εκπαιδευτικό υπαλληλοποιημένο, απλό εκτελεστικό όργανο διοικητικών εντολών, αλλά εκπαιδευτικό – παιδαγωγό, με πνεύμα ελευθερίας και δημιουργίας.

    Η ελληνική εκπαίδευση του 2020 μπροστά στις πολλαπλές προκλήσεις των κοινωνιών της γνώσης και του ψηφιόκοσμου ωθείται από τη ΝΔ. να κοιτάζει πίσω στις παλαιοδεξιές αντιλήψεις. Είμαστε αντίθετοι σε μια τέτοια εκδοχή της εκπαίδευσης. Το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝ.ΑΛ. έχει διαμορφώσει διαχρονικά τον δημιουργικό χάρτη του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος· από τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό των δομών του μέχρι την αντισταθμιστική εκπαίδευση, την πολιτιστική διάσταση του σχολείου και την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών.

     Η εκπαίδευση είναι η μεγάλη αφήγηση του ανθρώπου, αλλά δεν είναι υπόθεση του παρελθόντος. Είναι η ζύμη του μέλλοντος! Οι σημερινοί μαθητές μας θα ζήσουν σε κοινωνίες που διαρκώς αλλάζουν, θα ζήσουν σε έναν εν πολλοίς ψηφιακό κόσμο στον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη, η βιοτεχνολογία, η μηχανική γενετική, η ρομποτική, η βιοπληροφορική, τα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και τα διαρκώς νέα επιστημονικά ευρήματα αλλά και βαθύς μετασχηματισμός της εργασίας και οι μεγάλες ανισότητες της οικονομικής περιθωριοποίησης και του τεχνολογικού αναλφαβητισμού  θα δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό «πολιτιστικό παράδειγμα». 

     Εμείς εκεί εστιάζουμε το πολιτικό και εκπαιδευτικό μας βλέμμα και πάντα με «δημοκρατική σύλληψη» των κοινωνιών του μέλλοντος!