“Ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή”

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας γράφουν οι:

– Ιόλη Τέντε, Πρόεδρος του Συλλόγου Επιστημονικών Συνεργατών της Βουλής

– Μπάμπης Καραγεωργίου, Δημοσιογράφος

Οι «γυναίκες» πέτυχαν και κέρδισαν μάχες για την ισότητα, κατοχύρωσαν νομοθετικά βασικά Συνταγματικά και θεμελιώδη δικαιώματα, ξέφυγαν από τα στερεότυπα προηγούμενων δεκαετιών που τις κρατούσαν «δέσμιες» σε στερεοτυπικές και αναχρονιστικές αντιλήψεις, ρόλους και αρχές και περιόριζαν τον ρόλο τους αυστηρά στα «οικιακά» του σπιτιού. 

Οι γυναίκες, τολμηρά και γενναία αποδείχθηκαν «άξιες» και «ικανές» σε  υψηλόβαθμες θέσεις και «ανδροκρατούμενους» ρόλους. Στη σύγχρονη εποχή, η γυναίκα είναι δυναμική, αγωνίζεται και απαιτεί. Διαρκώς προσπαθεί να αποδείξει ότι η «χειραφέτηση» δεν είναι μία αόρατη έννοια, αλλά ένα μετρήσιμο, καθημερινό γεγονός.

Δυστυχώς, όμως, οι «γυναίκες» ακόμα και σήμερα «δοκιμάζονται», πολλές φορές δε «συγκρούονται» με καθεστωτικές αντιλήψεις, ακόμα περισσότερες έρχονται αντιμέτωπες με άνισες προκλήσεις και δοκιμασίες. 

Οι ραγδαίες αλλαγές, η πολυπλοκότητα της σύγχρονης εποχής, οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, οι κοινωνικές αναταραχές, η ανεργία, η υπογεννητικότητα, συνθέτουν και δημιουργούν ένα ετεροβαρές και άνισο σκηνικό για τις γυναίκες στη σύγχρονη εποχή  που αποδεικνύεται ότι ακόμη και σήμερα, οι γυναίκες έχουν μπροστά τους μεγάλη ανηφόρα να διαβούν. Ενδεικτικά αναφέρονται οι μισθολογικές διαφορές, οι δυσκολίες στην κατάκτηση διευθυντικών θέσεων και στην πλήρωση κυβερνητικών χαρτοφυλακίων. 

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι το παράδειγμα της σύνθεσης του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως αυτό προήλθε από τις εκλογές του Ιουνίου του 2023 με μόλις 4 γυναίκες να αναλαμβάνουν υπουργική θέση και μόλις 15 να συμμετέχουν συνολικά στο κυβερνητικό σχήμα (25%). Οι ανισότητες, λοιπόν, έχουν ένα βαθύτερο αίτιο και αυτό έγκειται κυρίως στην νοοτροπία της κοινωνίας, σ’ ένα σύνολο αντιλήψεων και αξιακών χαρακτηριστικών που αλλάζει εξαιρετικά δύσκολα. 

Χρειάζεται, λοιπόν, η υιοθέτηση νέων προτύπων, έτσι ώστε, οι όποιες αναχρονιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες τις οποίες καλλιεργεί ακόμα και σήμερα η ίδια η κοινωνία να σταματήσουν να υφίστανται, να διευρύνουν και να διαιωνίζουν «άτυπα» το χάσμα των ανισότητων.

Σε αυτή την προσπάθεια καθοριστικό ρόλο οφείλουν να διαδραματίσουν δύο σημαντικοί θεσμοί: η οικογένεια και η εκπαίδευση. Είναι, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να υπάρξει σαφής κατεύθυνση και καθοδήγηση στις οικογένειες να μεγαλώνουν τα παιδιά με υγιή πρότυπα που θα ανταποκρίνονται σε μία κοινωνία που διεκδικεί την ισότητα.

Τέλος, η εκπαίδευση, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διαμόρφωσης της προσωπικότητας του ατόμου καλείται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια. Γιατί η «ισότητα» ναι μεν ξεκινάει από το «σπίτι» και το «παιδικό δωμάτιο» αλλά συνεχίζει να καλλιεργείται σ’ όλη την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Παρά τις όποιες Συνταγματικές και νομοθετικές κατοχυρώσεις, ο αγώνας για «σεβασμό» και «ισότητα» είναι καθημερινός, διαρκής, αέναος και αδιάκοπος.