Οι νέοι μιλούν για το Πολυτεχνείο – Παν.Μπουλιέρης: “Οι ιστορικές εκείνες μέρες θα είναι πάντα ο φωτεινός φάρος των συλλογικών αγώνων”

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Μπουλιέρης, Μέλος ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής

Φέτος, συμπληρώνεται μισός αιώνας από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τότε που οι φοιτητές σήμαναν το έναυσμα του τέλους της σκοτεινότερης εποχής στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.

Φέρνοντας στο νου τα δίκαια αιτήματα των φοιτητικού κινήματος που άλλαξε τον ρου της ιστορίας και ακούγοντας τα συνθήματά τους, δεν μπορώ να μην σταθώ στο «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία».

50 χρόνια μετά, το σύνθημα του Πολυτεχνείου φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.

Το δικαίωμα στο Ψωμί που αναφέρεται στη δυνατότητα του ανθρώπου να εργαστεί με σκοπό την εκπλήρωση των ονείρων του ώστε να παρέχει σε εκείνον και στην οικογένειά του ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης, ακόμη και στις μέρες μας, δεν είναι δεδομένο. Όλο και περισσότεροι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν το καλύτερο για εκείνους λόγω της αβεβαιότητας που υπάρχει στη χώρα μας, θεωρώντας απίθανο να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα εδώ.

Επιπλέον, το δικαίωμα στην ποιοτική Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία τείνει να γίνεται όλο και πιο μακρινό, καθώς όλο και περισσότερο, οι πολιτικές που ακολουθούνται, αποδυναμώνουν το Δημόσιο Σχολείο και Πανεπιστήμιο δίνοντας την ευκαιρία στα Ιδιωτικά να καλύψουν το κενό που δημιουργείται κάνοντας  την Εκπαίδευση δύο ταχυτήτων. Αντί να δυναμώνουν το Δημόσιο Σχολείο και Πανεπιστήμιο με περισσότερη χρηματοδότηση ώστε να μπορεί να παρέχει υψηλού επιπέδου εκπαίδευση στους πολίτες, επιλέγουν την περαιτέρω υποβάθμισή του αγνοώντας τα αποτελέσματα σε μία εποχή που ο αναλφαβητισμός σε παγκόσμιο επίπεδο συνεχώς αυξάνεται.

Ακόμη, το δικαίωμα στην Ελευθερία στις μέρες μας φαντάζει η μεγαλύτερη πρόκληση της γενιάς μας, καθώς και των επόμενων γενεών. 

Από την μία, παρακολουθούμε την άνοδο εξτρεμιστικών τάσεων στην Ευρώπη βλέποντας ένα κύμα ακραίων πολιτικών να βγαίνει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να προσπαθεί να την ξαναγράψει βασιζόμενο στην ημιμάθεια και την ιστορική άγνοια. Από την άλλη, βιώνουμε στη χώρα μας μία περίοδο όπου η Ελευθερία της έκφρασης χωρίς τον φόβο της παρακολούθησης δεν αποτελεί δικαίωμα όλων αλλά κάποιων. Η θεσμική παρακμή και η λειτουργία ανεξάρτητων αρχών ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης είναι ευθεία βολή απέναντι στη Δημοκρατία και στην Ελευθερία. Ειδικά, δε, όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας το υποβαθμίζει λέγοντας περιπαικτικά ότι το θέμα των υποκλοπών «κούρασε». 

Αναλογίζομαι, τελικά, αν κουράζει ποτέ ο αγώνας για περισσότερη Δημοκρατία και Ελευθερία.

Όχι, ο αγώνας αυτός είναι πάντα διαρκής και αναγκαίος! 

Η ιστορική παρακαταθήκη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σήμερα,  αποτελεί για εμάς την πυξίδα για την αλλαγή της γενιάς μας που θέλουμε να γίνει πραγματικότητα. Οι ιστορικές εκείνες μέρες θα είναι πάντα ο φωτεινός φάρος των συλλογικών αγώνων και διεκδικήσεων των ανθρώπων, που μάχονται για μία καλύτερη ζωή για όλους με λιγότερες ανισότητες και περισσότερη Δημοκρατία και τελικά κερδίζουν.