Ολυμπία Αποστόλου: Κλιματική Κρίση και Αγροτική Παραγωγή

Το «νέο» αίμα στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής δεν σηματοδοτεί μόνο την ηλικιακή ανανέωση. Κυρίως πρόκειται για πρόσωπα αυτοδημιούργητα, που το καθένα μέσα από την προσωπική του διαδρομή, προσωποποιεί την κοινωνική ελληνική πραγματικότητα: Του brain drain, της δημιουργικής Ελλάδας και του πολιτισμού. Οι επιλογές του Νίκου Ανδρουλάκη υπηρέτησαν πρωτίστως την ανανέωση.

Στη 16η θέση του 31μελούς πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ εξελέγη η Ολυμπία Αποστόλου, με 149 ψήφους.

Η κα. Αποστόλου, στενή συνεργάτης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, αποτελεί παράδειγμα ανανέωσης του στελεχικού δυναμικού που επιχειρεί ο κ. Ανδρουλάκης, στην προσπάθεια της επιστροφής του Κινήματος σε πόλο εξουσίας, είναι οικονομολόγος με έμφαση στα αγροτικά θέματα και στη μεταποίηση , μέλος της ΚΠΕ και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ενώ δραστηριοποιείται στην Ημαθία.

Διαβάστε το άρθρο της Ολυμπίας Αποστόλου στο “THE SOCIALIST” 

“Η κλιματική κρίση είναι μέρος της ζωής μας εδώ και χρόνια. Πέρα από τις καταστροφικές αστικές πλημμύρες και δασικές πυρκαγιές που τραβάνε την προσοχή της κοινωνίας με δραματικό τρόπο, μια άλλη μάχη βρίσκεται σε εξέλιξη. Η μάχη του αγροδιατροφικού τομέα με τις νέες αβεβαιότητες που έχουν δημιουργηθεί.

Είτε πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ήπιο χειμώνα, είτε για μια ασυνήθιστα ζεστή άνοιξη, είτε για έναν Ιούνιο με ασταμάτητη βροχή και χαλάζια σαν αυτόν που διανύουμε, οι αγρότες γνωρίζουν ότι θα επηρεάσει την παραγωγή τους ποσοτικά και ποιοτικά, τον κύκλο εργασιών τους, την κερδοφορία τους. 

Τα κεράσια, τα βερίκοκα, τα ροδάκινα, τα μήλα, τα θερμοκήπια, τα στάρια, τα καλαμπόκια και τα βαμβάκια της Ημαθίας όλα έχουν πληγεί τα τελευταία χρόνια από χαλάζι, ακαρπίες, πλημμύρες, σήψη. Υπάρχουν χρονιές καλύτερες και χρονιές χειρότερες. Δεν υπάρχουν όμως πλέον χρονιές κανονικές, χρονιές χωρίς απρόοπτα.

Όλο και πιο συχνά παραγωγοί, συνεταιρισμοί, έμποροι και μεταποιητές αναρωτιούνται αν το νέο μοτίβο θα είναι μόνιμο. Αν τελικά μπορούμε να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε τα ίδια προϊόντα με τον ίδιο τρόπο. Είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι η κλιματική κρίση ήρθε για να μείνει και τα παραδοσιακά εργαλεία αντιμετώπισης ζημιών δεν αρκούν. Ο αγροτικός τομέας πρέπει να αποκτήσει ευελιξία και ανθεκτικότητα και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Βραχυπρόθεσμα, χρειαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο εκτίμησης και αποζημίωσης των καταστροφών που θα περιλαμβάνει ξεκάθαρα τόσο τις ζημίες που προκαλούνται από τους νέους κινδύνους που απειλούν τις παραγωγές όπως οι έντονες και άκαιρες βροχοπτώσεις, όσο και τις ζημίες στο φυτικό κεφάλαιο οι οποίες είναι συχνότερες όταν συμβαίνουν ακραία φαινόμενα. Ο ΕΛΓΑ θα πρέπει να δεσμεύεται χρονικά από τον Κανονισμό να προβαίνει σε έγκαιρη εκτίμηση των ζημιών. Οι υπηρεσιακές αδυναμίες του ΕΛΓΑ δε μπορεί να αποβαίνουν σε βάρος των αγροτών. Ακόμα, θα πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο στα μέσα προστασίας της παραγωγής. Ειδικά στην Ημαθία, η οποία καλύπτεται από τα εναέρια μέσα αντιχαλαζικής προστασίας, θα πρέπει να φυλάσσουμε αυτή την κατάκτηση ως κόρη οφθαλμού και να ζητούμε την επέκτασή της και τη βελτίωση της λειτουργίας της. Αρκεί να θυμηθούμε το καλοκαίρι του 2013, όταν αλλεπάλληλα χαλάζια έπληξαν όλες τις παραγωγές για να εκτιμήσουμε την αξία της.

Μακροπρόθεσμα όμως, πρέπει να πράξουμε περισσότερα. Για να ξεκινήσουμε, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ολοκληρωμένη μελέτη που θα συνδυάζει τα ιστορικά κλιματικά δεδομένα και την προβολή τους στο μέλλον, με τις ανάγκες των καλλιεργειών της περιοχής μας. Η μελέτη αυτή πρέπει να μας δώσει τοπικά και όχι γενικά δεδομένα, ώστε τα αποτελέσματα να είναι πρακτικά. 

Τα δεδομένα αυτά πρέπει να συνδυάσουμε με τα ιστορικά δεδομένα του ΕΛΓΑ σχετικά με τις περιοχές, τα είδη καλλιεργειών και τις ποικιλίες που πλήττονται συχνότερα και σε μεγαλύτερο βαθμό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το τι πρέπει να καλλιεργούμε και που, ώστε να μειώσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Ειδάλλως, όλα τα χρήσιμα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης που βγαίνουν (νέοι αγρότες, αναδιάρθρωση κλπ.) θα συνεχίσουν να κλείνουν απλά τρύπες, χωρίς όμως να δίνουν προοπτική..”