“Oρατός ο κίνδυνος ενός υγειονομικού, οικονομικού, κοινωνικού φαύλου κύκλου”. Της Νάντιας Γιαννακοπούλου

“ΟΡΑΤΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΝΟΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΑΥΛΟΥ ΚΥΚΛΟΥ “- Γράφει στο “The Socialist” η Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Νάντια Γιαννακοπούλου.

photography by Olga Tzimou/ www.olga-t.com

 Τελικά δεν το αποφύγαμε. Για δεύτερη φορά τους τελευταίους οχτώ μήνες βρισκόμαστε σε καθεστώς lock down, με ό,τι αυτό σημαίνει για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, την ζωή και ψυχολογία χιλιάδων εργαζομένων στον Ιδιωτικό τομέα. Ασφαλώς, πάνω απ΄όλα τίθεται η Υγεία, η Ζωή των ανθρώπων και πρώτιστο καθήκον της Πολιτείας είναι να προστατεύει αυτά τα πολύτιμα αγαθά. Όπως ήρθαν οι καταστάσεις μάλλον ήταν αναπόφευκτο, πολύ περισσότερο που ο αριθμός των κρουσμάτων ακολουθούσε πια γεωμετρική αύξηση, αλλά και ο αριθμός των Μ.Ε.Θ δεν θα αρκούσε πια. 

Όλα έδειχναν ότι οι γιατροί στην χώρα σύντομα θα έπρεπε να μιμηθούν τους συναδέλφους τους στην Ιταλία, να επιλέγουν ποιοι ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση θα μπουν σε Μ.Ε.Θ και θα έχουν ελπίδες σωτηρίας και ποιοι θα αφήνονταν στην τύχη τους. 

Γι αυτό και οι επιστήμονες φέρεται να πρότειναν άμεσα, κατεπειγόντως lock down.

To πρώτο ωστόσο ερώτημα που τίθεται είναι: Ήταν μονόδρομος αυτό που θα ζήσουμε;

Στο ερώτημα αυτό κάποιοι σπεύδουν να σημειώσουν: Μα δεν βλέπεις τι γίνεται στην Ιταλία, την Ισπανία και την Γαλλία και πάλι; Δεν βλέπεις τι γίνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, σχεδόν σ΄ολες τις χώρες της Ευρώπης ; Μα τι νομίζατε; Ότι η Ελλάδα θα ήταν μόνιμα μία όαση; Δεν έχουν άδικο σ΄αυτούς τους ισχυρισμούς, ωστόσο το ερώτημα παραμένει. 

Πιστεύω με σιγουριά ότι θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε ή έστω να το καθυστερήσουμε σημαντικά, αν το τρίγωνο Κυβέρνηση – επιστήμονες – κοινωνία λειτουργούσε με τα ίδια αντανακλαστικά, όπως στην περίοδο του πρώτου κύματος. Δεν συνέβη όμως αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν θα σταθώ τόσο στο Καλοκαίρι, όχι γιατί δεν υπήρξαν λάθη και ολιγωρίες από την Κυβέρνηση. Θέλω να περάσω στο διάστημα της μετάβασης από τον Αύγουστο στον Σεπτέμβρη και μετά που από τότε μέχρι σήμερα οι καμπύλες διάδοσης τρομάζουν.

Κατ΄αρχάς η Κυβέρνηση δεν φρόντισε να ισχύουν στην πράξη όλα τα μέτρα τα οποία κατά διαστήματα αποφάσιζε και προωθούσε και μάλιστα αποσπασματικά, δείχνοντας να μην διαθέτει σχέδιο.

Έτσι μπορεί να καταγγέλλονται οι συνωστισμοί σε μπαρ, πλατείες, παραλίες, αλλά δεν γινόταν και τίποτα, από τη μεριά της Πολιτείας για να περιοριστούν. Το ίδιο και συγκεντρώσεις που θα μπορούσαν να γίνονται με τήρηση των κανόνων προστασίας .

• Κανένας δεν ήλεγχε κανένα. Ενώ όλο και περισσότερο φαινόταν ότι η μαζική διάδοση γινόταν στους νέους, δεν γινόταν καμία καμπάνια ευαισθητοποίησής τους.
• Όλο το Καλοκαίρι πέρασε και το Υπουργείο Μεταφορών και Συγκοινωνιών δεν φάνηκε να θεωρεί σκόπιμο πως θα αυξήσει έγκαιρα τον αριθμό λεωφορείων ακόμα και σε συνεργασία με ΚΤΕΛ ή πούλμαν, ώστε όλα να είναι έτοιμα από την αρχή του Σεπτεμβρίου. Έτσι, την ώρα που καταγγέλλονται οι συνωστισμοί, οι Έλληνες ζούσαν ένα μαρτύριο για να πάνε στις δουλειές τους , στοιβαγμένοι, ο ένας πάνω στον άλλο.
• Τα τεστ που θα μπορούσαν να γίνονται σε Νοσοκομειακούς, εργαζόμενους σε Γηροκομεία, κλειστές δομές κάθε είδους δεν γίνονταν.
• Οι έλεγχοι που θα μπορούσαν να γίνονται σε εργασιακούς χώρους δεν γίνονταν.
• Η αύξηση του αριθμού των Μ.Ε.Θ δεν συνοδεύτηκε από διορισμούς και έγκαιρη εκπαίδευση. Μέσα σ΄αυτή την κατάσταση η κοινωνική αναισθησία και ανευθυνότητα τμημάτων της κοινωνίας εντείνονταν, ενώ η παρουσία των νέων ψεκασμένων, των αρνητών της μάσκας δεν αντιμετωπίζονταν.

Δυστυχώς αυτή ήταν η κατάσταση η οποία οδηγούσε σε μια επιδείνωση της κατάστασης και τότε φάνηκαν ακόμα πιο καθαρά τα λάθη, οι ολιγωρίες της Κυβέρνησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η υποχρεωτική χρήση μάσκας εσωτερικά και εξωτερικά, όπως και ο περιορισμός μετακινήσεων μετά τις 12 ανακοινώθηκαν δύο με τρεις βδομάδες αφ΄ότου Καθηγητές μέλη της Επιστημονικής Επιτροπής το πρότειναν δημόσια.

Είναι ακόμα πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης. Τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού ήταν γνωστή η Μελέτη του Α.Π.Θ με βάση τα λύματα, ενώ ο αριθμός των κρουσμάτων απογειώνονταν. Και πάλι αποσπασματικότητα, τακτική «βλέποντας και κάνοντας». 

Σάββατο πρωί ο Πρωθυπουργός ανακοίνωνε τους περιορισμούς για Θεσσαλονίκη, την Δευτέρα οι περιορισμοί μετατρέπονταν σε lock down με την λειτουργία μόνο των σχολείων, το μεσημέρι εξαιρούνταν τα λύκεια. 

Δεν το λες και σχέδιο, μελετημένη εξ αρχής παρέμβαση.

Η παραπάνω περιγραφή καταγράφει στοιχειωδώς την κατάσταση που υπήρχε, την αποσπασματικότητα λήψης μέτρων, τις καθυστερήσεις σε αντίθεση με τις φωνές αγωνίας των Επιστημόνων. Έτσι φτάσαμε στο lock down. Όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις οφείλουμε να συμβάλουμε τώρα στην νίκη κατά του κορονοϊού. 

Μόνο που οι ευθύνες δεν μπορούν να μην καταγράφονται και να μην αποδίδονται. Πολύ περισσότερο που η νέα καραντίνα κάποια στιγμή θα τελειώσει και όλοι θέλουμε να έχει περιοριστεί δραστικά η πανδημία.

Αν όμως η Κυβέρνηση ακολουθήσει την ίδια συμπεριφορά, αν κάνει τα ίδια λάθη , αν οι Υπουργοί της και τα κεντρικά επιτελεία της δεν μάθουν να διαλέγονται και να ακούν , αν δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και για την διάρκεια της καραντίνας και για μετά, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει να βρισκόμαστε σε ένα μόνιμο υγειονομικό, οικονομικό, κοινωνικό φαύλο κύκλο με θύματα την υγεία και την ζωή ανθρώπων , την Οικονομία που θα οδεύσει σε ύφεση πολύ πάνω από το 10%, Επιχειρήσεις σε καταστροφή και εκτίναξη της ανεργίας.

Αξίζαμε και αξίζουμε ως χώρα να πορευτούμε με σχέδιο, αποτελεσματικότητα, σοβαρότητα.