Ουκρανία. Πώς η υφήλιος έφτασε στο αδιέξοδο

Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, η κρίση στην Ουκρανία οφείλεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη ρωσική επιθετικότητα. Είναι όντως έτσι; Το χρονολόγιο διαφωνεί.

• 1986. Ρόναλντ Ρίγκαν και Μιχαΐλ Γκορμπατσόφ ανταμώνουν στο Ρέικιαβικ και μεταξύ άλλων συμφωνούν στη μη επέκταση του ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί τη μάσκα επιθετικότητας των ΗΠΑ. Ο Γκορμπατσόφ και έχει διαγνώσει εγκαίρως τη διάλυση της ΕΣΣΔ και λαμβάνει αμερικάνικα κεφάλαια – τα οποία εντέλει δεν αποτρέπουν το τέλος το 1989.
• 1995. Η κυβέρνηση Μπιλ Κλίντον αρχίζει να πιέζει για επέκταση του ΝΑΤΟ.
• 1999. Εντάσσονται στο ΝΑΤΟ η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία, τρεις χώρες που επί εποχής «σιδερένιου παραπετάσματος» ανήκαν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής.
• 2004. Δεύτερος γέρος επέκτασης του ΝΑΤΟ με την ένταξη της Βουλγαρίας, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Ρουμανίας, της Σλοβακίας και της Σλοβενίας. «Είναι το πρώτο σημάδι του τι θα μπορούσε να συμβεί όταν το ΝΑΤΟ φτάσει μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας» είπε λίγο αργότερα ο Μπόρις Γέλτσιν, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το Σεράγεβο στη Βοσνία.
• 2004. Εκλογές στην Ουκρανία. Νικά ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς αλλά τα δικαστήρια αποδεικνύουν νοθεία και ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς παίρνει την εξουσία, απόρροια και της «πορτοκαλί επανάστασης».
• 2008. Στη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι, η συμμαχία εξέτασε την ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας που επιθυμούσε η κυβέρνηση Τζορτζ αλλά Γαλλία και Γερμανία αντιτάχθηκαν φοβούμενοι την απάντηση της Ρωσίας. Το θέμα κόλλησε, οι Ρώσοι έκαναν λόγο για «άμεση απειλή».
• 2008. Η Ρωσία εισέβαλλε στη Γεωργία, ο πρόεδρος της οποίας Μιχαΐλ Σαακασβίλι ήταν φιλοδυτικός και ήθελε να τελειώνει με τις δύο αυτονομιστικές περιοχές, την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Οι ρωσικές δυνάμεις πήραν τον έλεγχο της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας. Σας θυμίζει κάτι;
• 2009. Το ΝΑΤΟ συνέχισε την επέκτασή του, με την Αλβανία και την Κροατία να γίνονται μέλη.
• 2010. Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς αναδεικνύεται πρόεδρος της Ουκρανίας και αρχίσει να μιλά για ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
• 2013. Λίγο πριν την υπογραφή με την ΕΕ η Ουκρανία κάνει πίσω και ο Γιανουκόβιτς αρχίζει να μιλά με τη Ρωσία. Αρχίζουν οι διαδηλώσεις στην πλατεία Μαϊντάν που κράτησαν για 96 ημέρες με 125 νεκρούς, 65 αγνοούμενους και 2.000 τραυματίες. Μια μέρα πριν τη λήξη τους και την προκήρυξη εκλογών, ο Γιανουκόβιτς εγκατέλειψε το Κίεβο μέσα στη νύχτα καθώς εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του με την κατηγορία της μαζικής δολοφονίας πολιτών.
• 2013. Η Βικτόρια Νούλαντ, η Αμερικανίδα βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές υποθέσεις, υπολόγισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν επενδύσει πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1991 για να βοηθήσουν την Ουκρανία να επιτύχει «το μέλλον που της αξίζει».
• 2014. Νέος πρόεδρος της Ουκρανίας εκλέγεται ο φιλοδυτικός Πέτρο Ποροσένκο, μεγαλοεπιχειρηματίας (γνωστός ως ο «βασιλιάς της σοκολάτας»), κάτοχος καναλιού αλλά και με το θέμα του ΝΑΤΟ έκανε πίσω, και με αυτό της ένταξης της ΕΕ.
• 2014. Οι υποκινούμενες από Ρώσους ταραχές στην Κριμαία οδηγούν σε δημοψήφισμα που κατά συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της ένωσής με τη Ρωσία. Απεστάλη στρατός, η Ουκρανία το θεώρησε ως προσβολή της εδαφικής της ακεραιότητας ενώ Κριμαία και η Σεβαστούπολη ανακοινώνονται ως η 84η η 85η ομόσπονδη ενότητα της Ρωσίας. Η Βλαντίμιρ Πούτιν προσάρτησε τη χερσόνησο της Κριμαίας όπου κατά πλειονότητα κατοικούν Ρώσοι.
• 2014. Ντονιέτσκ και Λουχάνσκ ανακηρύσσουν την αυτονομία τους από την Ουκρανία. Και Ρώσοι και Ουκρανοί στέλνουν δυνάμεις και τάγματα σε περιοχές όπου οι Ρώσοι είναι πλειονότητα.
• 2016. Το Κρεμλίνο ανακοινώνει ότι ενημέρωσε τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ότι διαθέτει αποδείξεις ότι η Ουκρανία κλέβει ρωσικό φυσικό αέριο από τους αγωγούς που το μεταφέρουν στην Ευρώπη με αποτέλεσμα Γερμανία και Γαλλία να πληρώνουν πολύ λιγότερα.
• 2019. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι εκλέγεται ως νέος πρόεδρος της Ουκρανίας, με χρηματοδότηση από την εταιρεία παραγωγής της τηλεοπτικής σειράς που τον έκανε διάσημο, της Kvartal 95 Studio – οι Ρώσοι εμμένουν ότι ξεπλένονται αμερικάνικα κεφάλαια με πηγή τη CIA, και μάλλον έχουν δίκιο.
• 2022. Η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία.

Ουδείς Ρώσος ηγέτης θα ανεχόταν μια στρατιωτική συμμαχία στα σύνορα της χώρας του. Ουδείς Ρώσος ηγέτης θα παρέμενε άπραγος ενώ η Δύση βοηθούσε να εγκατασταθεί μια κυβέρνηση εκεί, η οποία ήταν αποφασισμένη να ενσωματώσει την Ουκρανία στη Δύση.

Υπάρχουν βασικοί κανόνες γεωπολιτικής: οι μεγάλες δυνάμεις είναι πάντα ευαίσθητες σε πιθανές απειλές κοντά στο έδαφός τους. Κάποτε οι ΗΠΑ δεν δέχθηκαν η Κούβα να έχει ρώσικους πυραύλους λίγα μίλια μακριά από τη Φλόριντα – και λογικό. Πώς θα σας φαινόταν το Μεξικό ή ο Καναδάς να έκαναν συμμαχία με τη Ρωσία και να αποκτούσαν βάσεις;

Εξ ου και το ΝΑΤΟ κλείνει τα μάτια στη ρωσική εισβολή – ενώ δυνάμεις του έχουν πάει από Ιράκ σε Αφγανιστάν ως Συρία.

Ο πόλεμος θα τελειώσει όταν οι ΗΠΑ, δηλαδή το πλάνο Ουκρανίας και ΝΑΤΟ, τερματιστεί. Και η ιστορία θα αποδείξει ότι όση ευθύνη έχουν οι Ρώσοι για τα εγκλήματα πολέμου που βλέπουμε καθημερινά στις εικόνες από την Ουκρανία, άλλη τόση έχουν και οι ΗΠΑ που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενεπλάκησαν σε πραξικοπήματα και αλλαγές κυβερνήσεων σε πάνω από 70 χώρες σε όλο τον κόσμο: από τη Χιλή και τη Γουατεμάλα ως την Ελλάδα (Καραμανλής, βία και νοθεία και Χούντα), την Κύπρο και, εσχάτως, την Ουκρανία.

ΥΓ. Δεν είναι θέμα τσουβαλιάσματος αναφορικά με τον ναζισμό και τον σταλινισμό που επηρεάζουν ως σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, τις εξελίξεις. Είναι η πραγματικότητα. Η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν σταμάτησε με την αυτοκτονία του Χίτλερ το 1945 ή τις ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία λίγους μήνες μετά. Συνεχίστηκε με το «σιδηρούν παραπέτασμα» της ΕΣΣΔ, το οποίο όμως ήταν απάντηση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στην Ευρώπη με προμετωπίδα το «σχέδιο Μάρσαλ». Οι ευθύνες είναι ισομερείς.

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram