Παραίτηση Τσίπρα: Συνεχίζεται ο υπαρξιακός κατακερματισμός της αριστεράς..

Γράφει ο Γαβρής Αγγελος

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από το βουλευτικό αξίωμα, όσο κι αν παρουσιάζεται ως «πράξη συνείδησης», φανερώνει με τον πιο καθαρό τρόπο το βαθύ τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει ο χώρος της λεγόμενης «αριστερής πολυκατοικίας». Ένας χώρος που άλλοτε εκπροσωπούσε την κοινωνική αγωνία και το αίτημα για δικαιοσύνη, σήμερα παραπαίει ανάμεσα σε προσωπικές στρατηγικές, οργανωτικά ερείπια και ιδεολογική σύγχυση.

Ο Τσίπρας αποχωρεί, δηλώνοντας ότι θέλει να τον «εμπιστευτούν ξανά». Όμως η κοινωνία που κάποτε τον στήριξε δεν αναζητά άλλους «μεσσίες»· αναζητά συνέπεια, όραμα και συλλογικότητα. Οι πολίτες που πίστεψαν σε μια Αριστερά με κοινωνικό πρόσημο και αξίες βλέπουν σήμερα μια διαλυμένη εικόνα: κόμματα που αναλώνονται σε εσωτερικούς καυγάδες, πρόσωπα που παλεύουν να διασωθούν σε ένα πεδίο όπου η ιδεολογία έχει δώσει τη θέση της στην προσωπική επιβίωση.

Ο κατακερματισμός της Αριστεράς δεν είναι συγκυριακός· είναι υπαρξιακός. Ξεκίνησε με τη διάψευση των προσδοκιών του 2015, συνεχίστηκε με την οργανωτική φθορά και τώρα κορυφώνεται με την απουσία πολιτικής πρότασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με σκιώδες αποτύπωμα ενός κόμματος εξουσίας που ξέχασε πώς να επικοινωνεί με την κοινωνία. Οι δυνάμεις γύρω του, μικρές και μεγάλες, ανακυκλώνουν πρόσωπα, συνθήματα και ψευτοδιλήμματα, χωρίς καμία νέα προοπτική.

Η παραίτηση Τσίπρα δεν ανανεώνει, απλώς επιβεβαιώνει την κρίση. Είναι μια συμβολική πράξη που κλείνει έναν κύκλο πολιτικής αυταπάτης και ανοίγει έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας. Η Αριστερά, αν θέλει να ξαναμιλήσει στην κοινωνία, οφείλει πρώτα να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη: χωρίς εξιδανικεύσεις, χωρίς νοσταλγίες, χωρίς άλλοθι. Γιατί όσο μένει εγκλωβισμένη στον εσωκομματικό της καθρέφτη, τόσο η πραγματική κοινωνία θα την προσπερνά — όπως ήδη κάνει.